GP Wegrace Le Mans, Frankrijk
Toen Alexandre Dumas in 1844 zijn roman De Drie Musketiers schreef, beschreef hij de avonturen van drie heldhaftige mannen die een hechte broederschap koesterden. Jorge Martin, Marc Marquez en Pecco Bagnaia waren in Le Mans een soort drie musketiers, maar dan toch anders. De drie maakten van de Grand Prix van Frankrijk een magnifiek spektakel – zonder dat ze elkaar veel gunden. Enea Bastianini vervulde de rol van vierde musketier. Wetend dat er meer in had gezeten.
Hij zei het met een glimlach, maar Gigi Dall ‘Igna realiseert zich dat ook een luxeprobleem een probleem is. “Ik heb deze week iets om over na te denken”, gaf de Ducati Corse-baas toe na 27 ronden meeslepende ronden op het Bugatti Circuit. Want een antwoord formeren op de vraag wie volgend jaar naast Pecco Bagnaia de tweede plek in het Ducati-fabrieksteam gaat innemen, was er bepaald niet eenvoudiger op geworden. Bagnaia, de regerende wereldkampioen en inmiddels verzekerd van een nieuwe deal tot en met 2026, leidde twintig van de 27 ronden, counterde één keer keurig na Jorge Martins eerste prikactie, maar na diens tweede aanval moest Bagnaia zich concentreren op volgen.
En dat hij in de laatste ronde, vijf bochten voor de vlag, nog zijn tweede plaats moest inleveren bij de als dertiende gestarte Marc Marquez, moet pijn gedaan hebben. De verslagen kampioen leverde in één weekend 21 punten in op Martin en zei na een mislukte zaterdagse Sprint nu ‘happy’ te zijn. Het was moeilijk te geloven. Vanaf de achttiende ronde kregen Bagnaia en Martin gezelschap van Marquez. Die passeerde eerst Enea Bastianini, zag in de derde ronde Pedro Acosta crashend tussen Fabio Di Giannantonio en Aleix Espargaro door glijden, had acht ronden nodig om Maverick Viñales van de vierde plaats verdringen en pushte toen nog eens acht doorkomsten achter Di Giannantonio. Daarna dichtte hij het 2,6 seconden grote gat binnen een paar ronden. Gedrieën joegen zij het tempo zo op dat de 2024-editie van de Franse GP ruim veertien seconden sneller was dan vorig jaar, en elf seconden sneller dan Bastianini’s recordrace van 2022. Diezelfde Bastianini werd na het afsnijden van de baan na een scherpe inhaalactie op een boze Espargaro bestraft met een Long Lap-penalty. De Italiaan verloor in zijn strafrondje ruim 2,4 seconden; hij finishte na het klokken van een nieuw 0,6 seconde sneller ronderecord als gefrustreerde vierde op 2,2 tellen. Voor de vierde keer – de eerste keer in 2024 – voltooide Martin met een pole position, een overwinning in de Sprint en een hoofdprijs in de GP een ‘hattrick’.
De 26-jarige geboren Madrileen gaf in Le Mans openlijk toe wel eens aan zichzelf te twijfelen, maar de manier waarop hij zijn zevende MotoGP-zege behaalde, getuigde niet alleen van snelheid maar ook van inzicht. Na zijn crash in Jerez was Martin weer bij de les. “Dit had ik niet verwacht”, aldus de Prima Pramac-coureur, die uiteindelijk van zijn niet perfecte start pro teerde. “Achter Pecco kon ik hem bestuderen en dat was een aardige strategie. Toen, met nog zeven of acht ronden te rijden (bewust van de naderende Marquez, red.), besloot ik aan te vallen. De eerste keer ging ik wat wijd, maar de tweede keer lukte.” Terwijl Marquez vertelde dat de laatste vijf ronden voor hem voorbij vlogen, duurden ze voor Martin een eeuwigheid en waren ‘niet leuk’. “Ik was wat moe geworden, want het was een lange race en het feit dat het harder waaide dan op zaterdag maakte het ook moeilijker. Maar ik kon dat kleine gaatje managen zodat ze me niet zouden kunnen aanvallen.” Hoewel hij zich niet wilde uitlaten over zijn kansen op de plek naast Bagnaia in het fabrieksteam, gafMartin een inkijkje in hoe hij het belang van de overwinning inschatte.
“Ik riep tegen mezelf ‘wie is de nummer 1!’ Ik geloof dat ik dit weekend die nummer 1 was, absoluut.” Dat er na vijf weekends met drie Sprint-overwinningen, twee GP-zeges en een derde plaats nog onduidelijkheid was over zijn toekomst irriteerde Martin zichtbaar. “Of ik nou hier win, in Montmelo… of niet, ik blijf dezelfde. Ik denk niet dat het de beslissing zal beïnvloeden. Wat er ook gebeurt, het is goed.” Een onverwacht lastige vrijdag en zaterdagochtend, waarop hij de fout maakte om niet alleen zijn ronden te rijden, liet Marquez volgen door een spectaculair optreden op zaterdagmiddag en een ijzersterke prestatie op zondag. Veranderingen aan de settings pakten op vrijdag en zaterdagochtend verkeerd uit, maar een terugkeer naar de in Jerez gevonden basis betekende de ommekeer. Bovendien rook de Gresini-coureur de kans toen hij vond dat die zich aandiende. “Vandaag hebben we dat podium iets langzamer ‘klaar gekookt’ dan in de Sprint”, lachte Marquez, die Gresini Racing in haar duizendste GP beloonde met zijn tweede GP-podium op rij. Met de zwaardere machine – met meer brandstof aan boord – vroeg om een wat minder agressieve aanpak in de openingsronden. Bovendien had hij gemerkt dat het lastig was geweest om met nieuwe banden het verschil te maken.
“Maar voor mij was het belangrijkste dat ik net als in de Sprint de pace had om terug te komen. Ik wist dat ik die snelheid had. Ik kon rijders inhalen, verspeelde wat veel tijd achter ‘Diggia’ maar vanaf dat moment dacht ik ‘een derde plaats is oké’. Toen zag ik dat ik dichterbij kwam. Ik verwachtte dat Pecco Martin in de laatste ronden zou aanvallen, maar dat deed hij niet. Toen besloot ik om hem aan te vallen.” Voor een tweede plaats had hij vooraf getekend, zei Marquez. “Starten als dertiende maakte het niet makkelijker. Het lukte dit keer, maar een volgende keer kan het zo maar moeilijker zijn. Op vrijdag sloegen we een verkeerde richting in en toen we daar op terugkwamen, was het te laat. Pas in de Sprint voelde ik me voor het eerst goed op de motor. Deze jongens waren snel vanaf het begin en ze wisten vooraf wat ze wilden en wat ze nodig hadden. Ik denk dat je een race anders managet als je start vanaf de eerste rij. Ik heb de band meer moeten belasten, ik heb fysiek meer moeten geven. Ik was moe aan het eind, maar het was meer dan acceptabel.” Bagnaia hield zich groot, ondanks de gevoelige nederlaag, maar zag de realiteit onder ogen.
“Deze twee waren gewoon sneller”, gaf hij toe. In de eerste twee sectoren van het circuit was Bagnaia snel, in de laatste twee leverde hij in. Harder remmen lukte niet, harder door de bocht evenmin. “Toen Marc me inhaalde, dacht ik dat ik hard remde. Maar ik kon de snelheid er niet goed uit krijgen”, aldus Bagnaia. “In de laatste vijf ronden kreeg ik het moeilijker. Het tegenovergestelde juist van hoe het in Jerez ging. Maar na twee jaar met crashes op rij ben ik nu in ieder geval gefinisht, dat was belangrijk. Daar ben ik blij mee. Maar met een derde plaats kan ik nooit helemaal tevreden zijn.” Martin en Marquez beschouwde Bagnaia als het duo waarmee hij de komende tijd de meeste rekening zou moeten houden in de strijd om de titel – daarbij voorgaand aan teamgenoot Bastianini, al goed voor twee podiums en pole en twee snelste ronden én de enige rijder met punten in alle GP’s.
“Ik geloof dat wij momenteel de meest complete rijders zijn. Anderen zijn snel en kunnen wedstrijden winnen. Maar als het om snelheid en constant presteren gaat, zijn wij het meest compleet. Als Jorge in Jerez niet gevallen zou zijn, had hij er daar ook bij gezeten.” Na vijf raceweekends voert Martin ogenschijnlijk comfortabel de ranglijst aan met 38 punten voorsprong op Bagnaia en veertig op Marquez en Bastianini. De eerste niet-Ducati is Maverick Viñales. De Aprilia-coureur oogde zeer sterk tijdens de trainingen en kwalificatie, maar ging vanaf een derde startplaats direct in de eerste links-rechtscombinatie in de fout. “Ik miste het goede gevoel”, vertelde Viñales na zijn vijfde plaats, 1,8 seconde achter Bastianini. “En in een weekend waarin je je niet fantastisch voelt toch derde worden in de Sprint en vijfde in de GP, dat is positief.”
