Familietreffen: Yamaha Tracer 700GT – Ténéré 700
Yamaha’s platform rond de CP2-krachtbron, de 689 cc paralleltwin die in 2014 debuteerde in de MT-07, is inmiddels aardig uitgebreid met keuze uit naked-, retro-, crossover- en allroad-modellen. Ben je wat reislustiger of avontuurlijker aangelegd, dan kom je uit bij de laatste twee categorieën, waar je kunt kiezen uit de Tracer 700GT en de afgelopen jaar gelanceerde Ténéré 700. Tijd om deze twee-eiige tweeling eens naast elkaar te zetten.
Motorisch delen deze beide Yamaha’s dus hetzelfde hart: de 689 cc metende en 75 pk sterke paralleltwin met 270-graden-krukas, die Yamaha in 2014 introduceerde in de Yamaha MT-07. Een schot in de roos, want vanaf het eerste moment ontpopte deze krachtbron zich als een uitgesproken vrolijk en levenslustig karakter. Inmiddels doet de twin dienst in de Tracer 700, waarvan binnenkort het nieuwe 2020-model wordt gepresenteerd en wellicht op een later moment ook weer een GT-variant, de XSR700-varianten en dus in nagenoeg ongewijzigde vorm in deze Tracer 700GT en Ténéré 700. Laatstgenoemde zou vergeleken met het MT-blok alleen een aangepast in- en uitlaattraject en een iets andere mapping een iets robuuster middengebied moeten hebben.
Dat kwam er tijdens een eerdere Toptest met deze avonturier (zie MotoPlus 20/2019) echter niet uit op de vermogensbank, maar als je de Ténéré 700 en Tracer 700GT zo naast elkaar rijdt, lijkt de Ténéré in dat middengebied gevoelsmatig wel over iets meer punch te beschikken. Iets wat wellicht wordt versterkt door de Akrapovic-uitlaat van het Rally Pack (meerprijs € 1.693,50) waarvan deze testmachine is voorzien. Andere extra’s uit dit pakket zijn onder andere een smaller zadel, kettinggeleider en –beschermer, radiateurbescherming, led-knipperlichten en een andere kentekenplaathouder.
Terug naar de beide twins, die afgezien van het heel iets voller aanvoelende middengebied van de Ténéré niets voor elkaar onder doen. Door de krukas met 90 graden verzette kruktappen hebben ze het karakter van een 90°-V-twin. Het blok is zowel onderin als bovenin aangenaam sterk, heeft een mooi lineair karakter en klimt zonder noemenswaardige dips door zijn toerenbereik, en dat met een bijzonder aangenaam aanvoelend ‘joie-de-vivre’. Echt een pretletter! De overwegend rustige motorloop wordt op beide Yamaha’s gecombineerd met een zuivere en prettig directe gasrespons.
Bovendien is het blokkarakter dusdanig elastisch dat je beide 700’s in feite schakellui kunt rijden. De beide versnellingsbakken schakelen probleemloos, al is die van de Ténéré af en toe licht hakerig bij terugschakelen. De kabelbediende koppeling met een niet instelbaar hendel laat zich makkelijk met twee vingers bedienen en is fijn doseerbaar. De secundaire overbrenging van de Ténéré is vanwege het 18-inch-achterwiel iets langer dan bij de Tracer 700GT en daardoor mis je op langere snelwegritten eigenlijk een beetje een zevende versnelling.
Zuinig zijn ze beide, niet zo gek natuurlijk met de als zuinigheidskoning bekend staande paralleltwin in het vooronder. Op de snelweg schommelt het gebruik van beide machines rond de 1 op 20, terwijl je secundair zonder al te gek te doen makkelijk waarden rond de 1 op 27 kunt realiseren. Met respectievelijk 16 en 17 liter tankinhoud kom je met de Ténéré en de Tracer GT dus makkelijk een kilometertje of 400 op een tank.
De snelweg is toch al iets meer het metier van de Tracer 700GT, die met zijn bredere en hogere ruit, zijkoffers met elk 20 liter inhoud en een breder comfortzadel wat meer is toegespitst op toeristisch gebruik. Ook met dit zadel, waarop je het met gemak een paar uurtjes kunt uitzingen, zit redelijk dicht tegen de tank, waardoor de zitpositie redelijk voorwielgericht is. Semi-sportief en toch heerlijk comfortabel, maar voor rijders langer dan 1.90 meter misschien net wat te krap bemeten. Met 830 millimeter lijkt de zithoogte aan de hoge kant, maar door de smalle bouw van de Tracer kunnen ook kleinere rijders nog relatief makkelijk met de voeten bij de grond komen. De traploos verstelbare ruit, breder en hoger dan de standaard ruit, houdt de rijwind op effectieve wijze van het bovenlichaam weg en is ook bij snelwegsnelheden redelijk turbulentievrij.
Op de Ténéré 700 zit je logischerwijs een paar treetjes hoger, op 880 millimeter om precies te zijn. Standaard welteverstaan, met het zadel uit het Rally Pack zit je op een hoogte van maar liefst 920 millimeter. Goed voor het overzicht, maar als je korte onderdanen hebt, absoluut een factor om rekening mee te houden. Daarbij voelt de avonturier met zijn deurbrede stuur veel peziger en meer afgetraind aan, geen poespas en niet al te veel compromissen. Eventueel kun je bij aanschaf kiezen voor het lagere zadel en/of de verlagingsset uit het accessoiregamma. Het zadel zelf is uiteraard smaller en ook harder dan dat van zijn tegenvoeter en de zit zelf meer ‘op’ dan ‘in’ de motor. In tegenstelling tot de Tracer GT is het hoge en smalle schermpje van de Ténéré niet verstelbaar en gaat het er achter net even wat rumoeriger aan toe dan bij de GT. De windprotectie zelf is wel goed en ook bij hogere snelheden kun je daardoor nog makkelijk met een gedeeltelijk geopend vizier rijden. Door het hoge zadel is de Ténéré uiteraard wel bij uitstek geschikt voor iets waar de Tracer GT zeker niet voor op de wielen is gezet: offroad rijden. Mocht je wat dat betreft niet genoeg hebben aan het standaard zadel, dan zou je in dit geval zelfs nog kunnen opteren voor het hogere zadel uit het accessoiregamma.
Vandaag mogen beide Yamaha’s echter hun kunnen op verharde ondergrond etaleren, en daarbij is de snelweg logischerwijs meer het domein van de GT. Desondanks draait ook de Ténéré zijn hand niet om voor wat kilometertjes dom doorstampen. De rechtuitloop van de hoogpoter is uitgesproken stabiel en zelfs bewust ingeleide storende impulsen worden keurig weggefilterd.
Maar net als de GT is ook de Ténéré nog beter in zijn element als de snelweg wordt verlaten en de eerste bochtige weggetjes zich voor de wielen werpen. De Ténéré is geschoeid op 21/18-inch-combinatie van Pirelli’s Scorpion Rally STR, avontuurlijk genopte rubbers dus, die niet bepaald bekend staan als asfaltliefhebbers. Maar onder de Ténéré komen ze op asfalt onverwacht goed voor de dag. Sterker nog, Yamaha’s avonturier lijkt, ondanks zijn 21 inch voorwiel, haast nog lichtvoetiger te sturen dan de MT-07, toch niet de minste als het om vlot voetenwerk gaat. Daarnaast lijkt de Ténéré eenmaal onder hellingshoek net even wat stabieler. Rijd je uitsluitend op asfalt, dan zou je kunnen overwegen om voor puur straatgerichte banden te kiezen, aangezien het grensbereik van de Pirelli’s wel redelijk snel wordt bereikt.
Ook de vering is niet vies van een beetje tempo maken. De achterschokdemper is redelijk stug gedempt, maar daar is met een paar klikjes minder demping voldoende verbetering te boeken. Wel is de stelschroef, in tegenstelling tot de draaiknop voor de veervoorspanning, niet heel goed bereikbaar. De 43-mm-Kayaba-upside-down-voorvork voelt wat comfortabeler aan en spreekt ook uitstekend aan. Oneffenheden worden keurig weg gefilterd, zonder dat de Ténéré met zijn veel langere veerwegen deinerig aanvoelt.
En de Tracer 700GT? Die flitst ongekend rap door het bochtenwerk en lijkt haast als vanzelf de bocht in te vallen. De GT is enorm wendbaar en vergeleken met de MT-07, waarmee de Tracer meer DNA deelt dan de Ténéré 700, is de swingarm liefst vijf centimeter langer, maar dat heeft nauwelijks invloed op de wendbaarheid. De wielbasis van de GT is met 1.450 millimeter redelijk aan de lange kant, maar door een balhoofdhoek van 65,2 graden en een korte naloop van 90 millimeter stuurt de GT toch behoorlijk flitsend, waarbij de bredere 180/55-achterband geen afbreuk aan de lichtvoetigheid doet.. Met een rijklaar gewicht van 196 kilo, 8 kilo minder dan de Ténéré trouwens, is de Tracer ook nog eens aangenaam licht. Daarnaast zijn stuurprecisie en feedback van dusdanig niveau, dat je al heel snel erg veel vertrouwen krijgt in het zadel van de GT. Dat schuilt ook deels in de achterschokdemper van deze 700, die langer is en beter gedempt dan de die van de niet helemaal van kritiek gespeende achterschokdemper van de eerste generatie MT-07. De demping achter voelt ook duidelijk stugger aan, wat prima is voor duogebruik. De Tracer 700GT voelt er bijzonder stabiel door aan, alhoewel dit aan de andere kant ook een beetje ten koste gaat van het comfort. De achterschokdemper schroomt in ieder geval niet om duidelijk door te geven wat er onder de wielen gebeurt. Vergeleken met de achterzijde is de voorvork juist wat aan de zacht kant, maar daar valt helaas niets aan te verstellen.
Onder de streep ligt de GT zowel in het krappe als in het snelle, ruimere bochtenwerk goed op de weg, al zou een beetje meer grondspeling welkom zijn. De relatief lange slijtbouten krassen al snel in het asfalt en niet veel later de zijstandaard ook. Met de Ténéré 700 heb je dan beduidend meer reserve.
Wat remmen betreft heeft de Tracer 700GT een naam hoog te houden, zeker gezien het arsenaal: de niet bepaald misselijk oude stoppers van de YZF-R1. Die vierzuiger klauwen remmen serieus hard en zijn tegelijkertijd heerlijk doseerbaar. Wel heeft de GT bij remmen onder hellingshoek een lichte oprichtneiging. Wel zijn de regelintervallen van het ABS aan de grove kant en kun je, als het moet, het achterwiel los remmen.
Bij de Ténéré 700, waarvan de remmen als net zo mooi doseerbaar en daadkrachtig toehappen, is het ABS voor terreingebruik uit te schakelen en dat is trouwens ook het enige stukje elektronica waar iets aan te ‘sturen’ is. Net als bij de Tracer 700GT is het motto vooral ‘keep it simple’, dus geen rijmodi en tractiecontrole, en ja, dat voldoet bij machines van dit kaliber eigenlijk prima. Maar goed, terug naar het ABS. Ook het systeem van de Ténéré kent wat lange regelintervallen, waarbij ook het grove profiel van de voorband een rol speelt. Deze lijken wat te vervormen onder belasting en te ontspannen als het ABS niet meer ingrijpt.
Hetzelfde DNA en toch zo verschillend, Yamaha’s Ténéré 700 en Tracer 700GT vormen een perfecte twee-eiige tweeling. Heb je ook aspiraties naast het asfalt en wil je af en toe ook eens echt een beetje buitenspelen of toch eens het Nederlandse deel van de TET-trail verkennen, dan is de Ténéré 700 helemaal jouw motor, met name als je op het onverharde nog niet al te veel ervaring hebt. En dat zegt veel over de toegankelijkheid van deze Yamaha, die de lastige spagaat naar het asfalt ook probleemloos maakt. Al zou je bij puur straatgebruik een andere bandenkeuze kunnen overwegen. Maar ook daar is deze avonturier een prima keuze. Als het wat minder hardcore moet, dan ben je met de Tracer 700GT eveneens prima bediend. De bandenkeuze is dan zeker geen issue en bovendien is de GT wat uitrusting betreft overduidelijk meer op comfort gericht en in feite reisklaar. Daarnaast maakt ook de Tracer 700GT een geslaagde spagaat en wel die tussen reizen en sport. Een lekker stukje toeren of een stevig stukje stoeien, de GT kan het allebei.
