Eerste Test Aprilia Dorsoduro
Hypermotard, 990 Supermoto, HP2 Megamoto. Een ‘funbike’ wordt bij voorkeur uit dik hout gezaagd en dat is bij Aprilia ruimschoots voorhanden in de vorm van de brute RSV V-twin. Een strak vakwerkframe er omheen en klaar is Aprilia’s eigen pretequivalent. Maar met het vizier vol op voornoemde concurrenten betreden de Italianen het strijdperk der plezierijzers verrassend genoeg met een 750 cc V-twin, de Dorsoduro. Een toegankelijke, compromisloze ragbak; vrij naar Aprilia’s Dorsoduro-filosofie. Maar in hoeverre gaan de karaktertrekken toegankelijk en compromisloos samen?De spierballentaal in het promofilmpje liegt er niet om. De momenten dat beide wielen het asfalt raken, zijn op de vingers van één hand te tellen en verder lijkt het voornaamste gebruiksdoel van het rubber het opwerpen van ondoordringbare rookgordijnen te zijn. De boodschap is duidelijk. De compromisloze Dorsoduro is niet echt in de wieg gelegd voor een carrière in de Nederlandse polderpolitiek. Nee, de aanstaande klandizie beschikt bij voorkeur over enige gemotoriseerde tweewielerervaring, heeft een gierend hoog adrenalinepeil en buitenproportioneel veel witte ruimte in de agenda om die adrenalinestoten ruim baan te geven. En dat laatste het liefst in zijn/haar uppie, want de Dorsoduro ‘izze not made to carry pazzengers!’. Toch ben je bij aanschaf niet helemaal veroordeeld tot egotripperij, want de duovoetsteunen worden keurig in een doosje meegeleverd. Door allerlei verschillende homologatieprocedures bleek het niet mogelijk de Dorsoduro puur als solomachine uit te brengen, vandaar. Maar het kaarsrechte en smalle crosszadel van de Aprilia in ogenschouw nemend, laat je het waarschijnlijk wel uit je hoofd om bepakt en bezakt met z’n tweetjes richting zonnige oorden af te zakken. En anders doet de krappe tankinhoud van slechts twaalf liter dat wel. Alhoewel, voor stelletjes die écht veel van elkaar houden, hebben de Italianen de Dorsoduro iets toegankelijker en breder inzetbaar gemaakt door een heus kofferrek met een stel zijtassen in het accessoireprogramma te stoppen. De lijst met accessoires is trouwens een lijst van uitersten, want naast de toeristische bagageset staat er ook doodleuk een slipper clutch op. Een hypersportief extraatje dat duidelijk beter aansluit op het non-conformistische en agressieve voorkomen van de Dorsoduro, die met zijn karakteristieke kop met opvallend stadslicht, nerveuze en scherpe lijnenspel, hoog snavelspatbord, handkappen en vol in het zicht liggende blok duidelijke taal spreekt: raggen! Op papier een koud kunstje voor de vloeistofgekoelde V-twin, die met zijn overvierkante boring x slag van 92,0 x 56,4 mm op een cilinderinhoud van nagenoeg 750 cc komt. Door een aantal aanpassingen levert het blok een tikje minder vermogen dan de 95 pk sterke Shiver 750, waarop de krachtbron is gebaseerd, maar de maximale 92 pk bij 8750 toeren is nog altijd aanzienlijk meer dan de 84 pk die een concurrent als de luchtgekoelde 1100 cc Hypermotard achter de knop heeft. Ook vergeleken met andere tegenvoeters als de 990 Supermoto (1000 cc en 115 pk bij 9000 tpm) en de HP2 Megamoto (1170 cc en 113 pk bij 7500 tpm) scoort de Dorsoduro beslist niet verkeerd voor een ‘zeven-en-halfje’. Als het op het voor dit soort fietsen zo belangrijke koppel aankomt, moet de Aprilia een veertje laten, maar de 82 Nm bij een lage 4500 toeren is een prima score voor een 750. Bovendien is dat koppel behoorlijk golfbreed over het grootste deel van het toerengebied uitgesmeerd. Tussen de pakweg 3000 en 7500 toeren heb je continu een kleine 80 Nm koppel tot je beschikking. Met de prijs van net geen tien mille in het achterhoofd heb je niet alleen een lekker krachtig, maar dus ook een zeer toegankelijk alternatief voor het concurrerende trio, waarvan de prijzen beginnen bij een kleine € 13.000,- en oplopen tot een dikke € 20.000,-. Maar wat de Dorsoduro volgens Aprilia echt toegankelijk maakt, is het tweede generatie ride-by-wire-systeem dat nu drie verschillende injectiemappings heeft. Net als de Shiver 750 en ook de Mana 850 heeft het injectiesysteem van de Dorsoduro een sport-, toer- en regenstand, die je met een knop op de linker stuurhelft kunt selecteren. In de sportmodus is uiteraard het volle vermogen beschikbaar, in de toerstand is diezelfde vermogensafgifte een stukje soepeler, terwijl het koppel in de regenstand met 35% wordt geknepen. Slim is de beslissing van Aprilia om ook een 25 kW-versie van de Dorsoduro te voeren, waarbij de vermogenskromme identiek is aan die van de variant met het volle vermogen tot uiteraard de maximale 25 kW wordt bereikt. Zo kun je dus nog optimaal gebruik maken van het acceleratievermogen van de V-twin. Even buiten Rome kan de Dorsoduro evenwel zonder remmingen zijn gang gaan, tenminste nadat ‘ie in een stevige heupzwaai is genomen. De zithoogte is met 870 mm namelijk niet echt vriendelijk voor de kleinere benenwagens. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel, want eenmaal op vorstelijke hoogte kijk je soeverein over nagenoeg alles en iedereen uit. Dat machtige gevoel wordt nog eens versterkt met het brede en mooi taps toelopende stuur stevig in de knuisten. Alsof je iedere kronkel asfalt in het heuvelachtige decor als een Romeinse keizer je wil kunt opleggen. Afstraffen die handel, tegenspraak wordt niet geduld. Tenzij de machtsvertoning te lang duurt, want naarmate de zadeluurtjes verstrijken transformeert de fiere zit in een ongemakkelijk heen en weer schuiven. Door het smalle zadel krijgen de niet bepaald keizerlijke polderbillen uiteindelijk last van doorzitplekken. Even kort een uurtje of twee knallen en daarna op een zonnig terrasje stoom afblazen bijvoorbeeld. Ook de V-twin in het vooronder is wel te porren voor zo’n kortstondige en heftige Mediterrane show-off. Aftrappend in de toerstand is het blok onderin al lekker bij de pinken en opvallend is steeds het mooi vloeiend oppakken. Lastwisselreacties zijn nauwelijks merkbaar. De gasrespons lijkt op het eerste gezicht dus een stuk verfijnder dan die van de Shiver met het ride-by-wire van de eerste generatie. Het koppel is voelbaar over een breed gebied uitgesmeerd, wat maakt dat het blok blaakt van gezondheid. Tussen de 4000 en 9000 toeren is steeds meer dan voldoende trekkracht oproepbaar en dat zorgt voor een uitermate levendig gevoel tussen de benen. In de toerstand voelt alles ook nog eens zeer soepel en controleerbaar, maar bocht uit moet je dan wel ieder keer enkele tientallen meters inleveren op Dorsoduro’s die de sportstand ingeschakeld hebben. Helaas kun je niet rijdend van mapping wisselen om daarna snel weer aan te pikken. Even stoppen, vlot switchen tussen de mappings en de hup, in de achtervolging.Alhoewel de krommes van de sport- en de toerstand nagenoeg identiek zijn, voelt de Dorsoduro in de sportiefste stand toch net een stukje feller aan. Hij lijkt net even iets gewilliger in de toerenschaal te klimmen en met name een bocht uit accelererend zijn de stappen die de Aprilia maakt gevoelsmatig een prettige tik groter. Meer dan in de toerstand ook, lijk je de V-twin in die sportstand boven de 6000 toeren te moeten houden om die verleidelijke snelheidsroes steeds optimaal te ervaren. Maar dat kan ook een pure gevoelskwestie zijn.Afijn, lekker short shiftend door de zes goed op elkaar aansluitende versnellingen van de licht werkende zesbak, baant de Dorsoduro zich een snelle, maar nog steeds uitstekend behapbare weg door het heuvellandschap. De vergezellende roffel uit het excentrieke duo dempers onder de bekoorlijke bilpartij is, naar Euro3-maatstaven, niet alleen bijzonder vet, maar ook een vrijbrief om steeds ongegeneerd de naald van de toerenteller een schop onder zijn achterste te geven. Het zal het blok een zorg zijn, want dat lijkt niets liever te willen dan flink op zijn falie krijgen. Helemaal achteloos gaat het echter niet. Al vanaf lage toerentallen zijn er eigenlijk continu fijnmazige trillingen bespeurbaar, die zich eenmaal boven de pakweg 7000 toeren steeds nadrukkelijker gaan manifesteren en dan met name in de linker voetsteun. Maar in het heetst van de bochtenstrijd verleg je de aandacht al snel naar zaken van meer belang, remmen voor de volgende combinatie pretslingers bijvoorbeeld. En daar heeft de Dorsoduro overtuigend gereedschap voor in huis. Uiteraard zijn de vierzuiger remklauwen volgens de laatste trend radiaal gemonteerd, maar in plaats van doorsnee remschijven pakken ze een setje mooie 320 mm wave-schijven in het nekvel. En dat doen ze hard, maar goed doseerbaar. Overigens staat een ABS-versie voor september op de rol. Door die excellerende remmen worden bochtcombinaties steeds heel vanzelfsprekend als hapklare brokken opgediend. Maar voor de Dorsoduro is het vervolgens niet meteen ‘hap-slik-weg’. Bij forse remacties duikt de voorvork diep in om vervolgens erg traag terug te komen. Hierdoor begint de voorkant wat te dribbelen en het contact met het wegdek als het ware wat te verliezen. Helaas is de ingaande demping niet instelbaar en brengt wat meer uitgaande demping ook niet de gewenste rust. Opvallend is wel dat dit niet echt homogene gevoel zich met name voordoet als je vloeiend probeert te rijden. Ga je meer hakken en zagen, dan verdwijnt het vreemd genoeg wat naar de achtergrond. De Dorsoduro met het brede stuur stevig onder je weg drukkend, lijkt het wegcontact dan een stuk beter en de Aprilia voelt duidelijk neutraler aan. Wat blijft is een nadrukkelijk opstelmoment als je in een bocht de voorrem er even bij moet pakken en een wat nerveus wiebelig gevoel als je rechtuit en op snelheid een onregelmatigheid in het asfalt tegenkomt. Nu is dat vaak het resultaat van een geometrie met een heel korte naloop, maar dat heeft de Dorsoduro juist niet. De geometrie is zelfs grotendeels identiek aan die van de KTM 990 Supermoto en die is rechtuit zo stabiel als een oceaanstomer. Afgezien van de niet op alle fronten helemaal overtuigende voorpartij laat Aprilia met de Dorsoduro zien dat compromisloos niet per definitie ontoegankelijk betekent. Een groot deel van die toegankelijkheid ligt besloten in de soepele en nooit in gemene zin verrassende vermogensafgifte en uiteraard in de ‘2.0-versie’ van het aanvankelijk nogal bekritiseerde ride-by-wire systeem met als belangrijkste verbetering de komst van drie verschillende injectiemappings. Compromisloos raggen lijkt bij voorbaat al het voornaamste gebruiksdoel van de Dorsoduro, maar op afroep kan dat dus binnen een beschaafd kader en dat moet de iets minder ervaren/begaafde rijder als muziek in de oren klinken. Daarnaast vullen de Italianen met de 750 cc V-twin op een slimme manier het gat tussen de lichtere ééncilinder funbikes en de dikke 1000’s of zwaarder, ook prijstechnisch. [Kasten +/-]+Prestaties: breed uitgesmeerd en goed bruikbaar vermogenVersnellingsbak: niet op missers te betrappenRemmen: hard en doseerbaar ankeren-Voorpartij: mist het goede gevoelTrilingen: eigenlijk voortdurend voelbaarZadel: smal en daardoor op den duur pijnlijk!Afwerking: erg netjes voor een doordouwerPositionering: slim alternatief voor lichtere of zwaardere funbikes[Bild: F_POLIMENI004]INTERVIEW │ FRANCESCO POLIMENIBIKES CATEGORY MANAGER APRILIA? Wat zijn de verwachtingen van de Dorsoduro in een veld met zwaargewichten als de Ducati Hypermotard, KTM 990 Supermoto en BMW Megamoto?! ‘’KTM, en daarna Ducati en BMW, heeft een aantrekkelijke niche in de markt ontdekt en daar willen wij uiteraard ook op mee liften. Alleen willen we met de Dorsoduro de drempel wat lager maken. Voor veel mensen is 1000 cc of meer een soort van psychologische barrière en in die zin bieden we met een 750 cc V-twin een aantrekkelijk en toegankelijk alternatief. Ook qua prijs natuurlijk. Daarnaast vullen we het gat tussen die heel dikke supermoto’s en lichtere ééncilinders als de KTM 690 Supermoto, de Yamaha XT660X en onze eigen Pegaso Strada.’’? Kunnen we in de toekomst ook een Dorsoduro verwachten met een RSV-blok of met de nieuwe 1200 cc V4 misschien?! ‘’De 750 is een eerste stap, maar een variant met een sterker blok is zeker een mogelijkheid. Het zal dan eerder het RSV-blok zijn dan de nieuwe V4. Met die V4 willen we vooral laten zien waar Aprilia in technische zin toe in staat is en dat blok willen we dan ook vooral in de racesfeer houden. Een V-twin ligt meer voor de hand, is minder agressief en is – niet onbelangrijk – typisch Italiaans.’’? Over sportfietsen gesproken, hoe ziet een sportief merk als Aprilia de toekomst van de supersport? ! ‘’Er is duidelijk een verschuiving in de mark zichtbaar. De Ducati 1098 heeft vorig jaar nog wel voor een opleving gezorgd, maar het valt niet te ontkennen dat de naked flink terrein wint op de supersport. Misschien zijn de enorme vermogens wel te veel van het goede voor de hedendaagse motorrijders, waarvan de gemiddelde leeftijd relatief hoog is. In die zin ligt de drempel voor naked veel lager. Persoonlijk denk ik dat de supersport steeds meer richting het pure circuitgebruik gaat opschuiven. KTM speelt daar nu al slim op in met de RC8, waarvan spiegels en knipperlichten in een paar tellen te verwijderen zijn.’’ ? In het accessoireprogramma van de Dorsoduro 750 zit een slipper clutch. Waarom zit die er niet standaard op?! ‘’Dat is voornamelijk een door kosten ingegeven beslissing geweest. We wilden de Dorsoduro in alle opzichten toegankelijk houden, dus ook wat de prijs betreft. Iemand die de machine tot het uiterste wil dwingen, kan de slipper clutch er altijd nog bij halen.’’? Naast ride-by-wire technologie heeft de Dorsoduro drie verschillende injectiemappings. Gaan we dat meer zien op nieuwe Aprilia’s? ! ‘’We geloven er in en dus voeren we het door, uiteindelijk ook op onze supersports. Het is naar onze mening een zinvolle bijdrage om onze rijders nog veiliger van A naar B te krijgen en dat zonder in te leveren op vermogen.’’? Het tweede generatie ride-by-wire op de Dorsoduro voelt stukken beter aan dan aanvankelijk op de Shiver. Waarin zit het verschil?! ‘’Grotendeels in het feit dat er nu gekozen kan worden voor die verschillende injectiemappings. Aan het systeem zelf is verder niet veel veranderd. Maar we moeten de hand ook in eigen boezem steken, want bij de introductie van de Shiver hebben we het ride-by-wire eigenlijk niet goed genoeg gepresenteerd. We waren er tijdens de ontwikkeling zo vertrouwd mee geraakt, dat we het min of meer al heel gewoon vonden. Als iets vanzelfsprekends. Een marketingmisser dus.’’ [Bild: Dorsoduro stillife 11]TECHNISCHE GEGEVENS APRILIA DORSODURO 750MOTOR vloeistofgekoelde tweecilinder viertakt 90° V-motor, twee ketting/tandwiel aangedreven bovenliggende nokkenassen, vier kleppen per cilinder, wet-sump smering, benzine-injectie Ø 52 mm, geregelde katalysator, 450 watt dynamo, 12 V/10 Ah accu, hydraulisch bediende natte meerplaatskoppeling, zesversnellingsbak, ketting. Boring x slag 92,0 x 56,4 mmCilinderinhoud 750 ccCompressie 11 : 1Max. vermogen 67,3 kW (92 pk) bij 8750 tpmMax. koppel 82 Nm bij 4500 tpm RIJWIELGEDEELTE stalen vakwerkframe, upside-down voorvork Ø 43 mm, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar, aluminium swingarm met monoschokbreker, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 320 mm, vierzuiger remklauwen, schijfrem achter Ø 240 mm, enkelzuiger remklauw.Aluminium gietwielen 3.50 x 17; 6.00 x 17Bandenmaat 120/70ZR17; 180/55ZR17Banden testmotor Dunlop QualifierMATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1505 mm, balhoofdhoek 64°, naloop 108 mm, veerweg v/a 160/160 mm, zithoogte 870 mm, drooggewicht 186 kg, tankinhoud 12 liter. Garantie 2 jaarService-interval 20.000 kmKleuren zwart, zilver en roodPrijs NL € 9.990,- / B € 8.990,-INFO NEDERLAND EN BELGIЁ Moto Tricolore BV, www.mototricolore.nl [Bilder + Unterschriften][Opener: ZAMP0487, liegend platzieren oder ZAMP1658 (ausvergrossern][Erste einzelseite ZAMP1698. Ganze Seite. Text und vielleicht detailbilder in restierende Raum][Zweite Einzelseite: ZAMP0575 (semi freigestellt), und Aprilia_Dorsoduro027][Dritter Einzelseite IMG_9655]Om het achterwerk te ontzien is een stop op z’n tijd niet verkeerd. [Details][Aprilia_Dorsoduro005]Compact en zeer informatief. De ‘T’ staat voor de injectiemapping, in dit geval Tour. [Aprilia_Dorsoduro012]Ho-ijzers van hoog niveau. [Aprilia_Dorsoduro022]Prachtige swingarm, die overigens wel afwijkt van die van de Shiver. Dat laatste geldt ook voor het subframe.[Aprilia_Dorsoduro006]Net als de Shiver is ook de achterpartij van de Dorsoduro op zijn minst eigenzinnig. [Aprilia_Dorsoduro001]Het stadslicht kreeg een prominente plek in de dreigende neus. [Aprilia_Dorsoduro054]De endurosteunen bieden lekker veel grip.
