Dragracen op Curacao
Wij hebben Drachten, maar op Curaçao hebben ze Koraal Tabak. Onder een tropisch brandende zon zijn het vooral dikke Hayabusa’s die het op deze dragstrip tegen elkaar opnemen. Tikje illegaal, maar dat maakt het alleen maar spannender. Op het voormalige plantageterrein van Koraal Tabak kan de natuurliefhebber z’n hart ophalen. Zingende vogels, groene leguanen en een royale aanwas van metershoge cactussen bepalen hier het beeld. De bezoekers van dit gebied komen overdag meestal niet verder dan het natuurlijke binnenwater van de St Joris Baai om te surfen, kiten of mountainbiken. Wie verder rijdt, eindigt aan de rand van steile klippen. Onderaan begint een breed plateau, dat in de verte overgaat in witte muren van zeewater die op de ruige kust beuken. En juist aan de voet van deze klippen ligt een dragstrip.Alleen de roestige vangrail aan weerszijden van de baan en de ontelbare rubbersporen herinneren de bezoeker er aan dat dit een heuse dragstrip is. De dragbaan werd geopend op Koninginnedag 1971, waarna deze sport met zijn hoge showgehalte in racetempo aan populariteit won. De voortdurende rivaliteit tussen Curaçao en Aruba kon vanaf dat moment op sportieve wijze op de dragstrip worden uitgevochten. Sindsdien is dragracen op Koraal Tabak niet meer weg te denken, totdat in 1996 de internationale dragstrip bij Ronde Klip in gebruik werd genomen. Koraal Tabak raakte in de vergetelheid en in verval. Toch treffen de echte snelheidsfreaks elkaar nog steeds op deze oude strip. Ieder weekend is het raak! Bij het vallen van de avond verzamelt het publiek zich rond de eerste kwart lengte van de baan om maar één ding te zien: kerels met een groot hart, die zich zonder beschermende kleding over de strip laten lanceren. Dikke kanonnen als de hier zeer geliefde Hayabusa’s worden van pick-ups geladen en een enkeling komt gewoon op z’n bike over de lange onverharde paden naar de strip toe.Het geluid bij de startplekken is oorverdovend. Rookpluimen stijgen op van de burn-outs en de flarden rubber vliegen je vlak achter de motoren om de oren. Bizar is de uitrusting van de coureurs: een spijkerbroek of zelfs korte broek, t-shirt en een integraalhelm volstaan. Dus geen dikke pakken die een dermatologische handtekening op het asfalt kunnen voorkomen. Zelfs geen handschoenen. De rijders zijn gefixeerd op het startsein van de man die tevens als denkbeeldige startlijn fungeert. De toerentallen vliegen omhoog en als de handen van de starter omlaag gaan, stuiven de beide machines er met een noodgang vandoor. Beide rijders hebben moeite om een rechte lijn te houden en het publiek houdt zijn adem in. De machines flitsen als een schim voorbij en zijn binnen een paar tellen aan de horizon van hoge cactussen verdwenen. Waar de finish ligt, is niet te zien.Een enkeling trekt in z’n eentje een sprint of maakt met wapperend t-shirt een wheelie van een paar honderd meter. Bloedserieus worden er na een run laptops tevoorschijn getoverd om het motormanagement en de injectie te finetunen. Andere rijders maken zich totaal niet druk om al die techniek en kicken juist op burn-outs en korte wheelies die ze voor de fun en het publiek maken. Snelheden boven de 230 km/uur zijn eerder regel dan uitzondering. Een schuiver betekent letterlijk een lange weg naar het ziekenhuis. Er is geen EHBO-post, laat staan dat er een ambulance klaar staat. En al zou die nodig zijn, dan is de rit naar het ziekenhuis een marteling over de onverharde weggetjes. De deels rood gecorrodeerde vangrail is slechts een paar seconden je beste vriend, want daarna vlieg je door de kunuku (bush bush) en kom je gruwelijk tot stilstand tegen ‘iets’ met stekels of punten.Verbazingwekkend is het lef, maar vooral het gemak, waarmee deze kerels de baan af brullen. De sfeer is goed, gezien de vele geintjes en capriolen die er onder het publiek en de rijders langs de baan gemaakt worden. Het relaxte zelfvertrouwen van deze racende daredevils is opvallend. Na wat navraag blijkt dat een aantal rijders deze strip gebruikt om de vaardigheden voor officiële wedstrijden bij te slijpen. Trainen of voor je plezier blazen op Koraal Tabak kost niets. Het is vaak dan ook meer een treffen van motorvrienden die allemaal dezelfde – illegale – snelle passie hebben. De politie heeft in het verleden wel eens een enkele keer opgetreden, maar dat waren uitzonderingen. Volgens één van de coureurs komt dat omdat Koraal Tabak een soort privéterrein is, waardoor deze trainingen/races min of meer worden gedoogd De combinatie van dragracen op een verlaten dragstrip in de ruige natuur geeft een kick van vrijheid. Na het rappe ondergaan van de tropenzon achter de hoge klippen, krijgt het racen zelfs een spookachtige dimensie door de brandende koplampen van de motoren. Er is geen elektra, laat staan enige vorm van verlichting langs de baan. De achterlichten van de motoren verdwijnen als gloeiende speldenknoppen in het donker. Het motorgeluid kaatst via de klippen terug en dendert tot ver over de blauwzwarte vlakte richting zee. Dit racen heeft zonder enige twijfel iets sensationeel avontuurlijks. Al is het maar vanwege het feit dat iedereen weet dat het niet legaal is. De dragracers vinden dat de volledige verantwoordelijkheid bij hun zelf ligt. Daar valt, gelukkig voor raceminnend Curaçao, blijkbaar dus niemand over. Bemoeizucht middels regelgeving wordt hier niet op prijs gesteld en er worden ook geen suggesties daartoe geopperd. Niemand heeft in deze prachtige en tijdloze uithoek immers last van deze lefgozers. Nadat de nachtelijke deken het eiland volledig heeft omsloten, wordt het racen beëindigd. Het zicht op de baan en de omgeving is nu zelfs voor een geoefende nachtuil een zware dobber. De Hayabusa’s met inmiddels kale banden worden weer ingeladen, het publiek en de coureurs gaan tevreden naar huis. De oude, maar onmisbare dragstrip van Koraal Tabak kan weer afkoelen.Kijk op www.motoplus.nl voor een filmpje over deze spectaculaire races. [3 Separate Interviews, uber den 2e Spread und letzte Seite verteilen] [Bild 0431]DE DEELNEMERSDennis LeonoraLeeftijd: 23Beroep: studentMotor: GSX1300R HayabusaWaarom deze motor: ‘’Deze machine heeft een brute uitstraling.”Waarom hier dragracen: “Dit is mijn zondagse ding!”Ambities: “Geen. Gewoon plezier aan deze machine en de sfeer beleven.”Droommotor: Suzuki GSX-R1000, model 2009[Bild 0414]DE DEELNEMERSEdburth Broos Leeftijd: 33Beroep: OperatorMotor: GSX1300R HayabusaWaarom deze motor: “Zuiver voor het dragracen.”Waarom hier dragracen: “Het is hier prettig trainen, voornamelijk op de zondagen.”Ambities: “Hier op de International Dragstrip en op Aruba racen met professionals, maar ook het winnen van prijzen.”Droommotor: “Daar zit ik nu op!”[Bild 0442]DE DEEELNEMERSBurnard SchmidtLeeftijd: 38Beroep: Personal trainerMotor: GSX1300R Hayabusa Limited EditionWaarom deze motor: “Hij voldoet aan m’n verwachtingen binnen de dragsport.”Waarom hier dragracen: “We zijn hier met vrienden onder elkaar en het is voor mijmeteen een goed training voor de officiële wedstrijden.’’Ambities: “Jazeker, ik wil graag internationaal rijden. Ik heb hier op het eiland al zeven trofeeën gewonnen.”Droommotor: “Heb ik.”[Weitere Bilder + Layout][Opener: 05060, ganze Spread][Eisatz: 0104]Vooraf wordt het rubber uiteraard lekker heet gestookt….[2e Spread][290 als Hintergrund][Links][0152]Winst wordt uiteraard op passende wijze en vooral luchtig gevierd. [Rechts][0211]Het publiek wil maar één ding zien: kerels met een groot hart die zich zonder angst laten lanceren. [0036]Finetuning tussen de bedrijven door, op zoek naar dat laatste beetje winst. [Letzte Seite][0709, ganze Seite]Als de avond begint te vallen, verdwijnen de racers na een bliksemstart in het schemerduister.
