Dolf’s Domein – Burgerlijke ongehoorzaamheid

We zaten op een Zuid-Frans terras. Na een uitgebreide lunch hadden we van de vriendelijke terrasuitbater gehoord waar we die avond konden slapen. Zijn vrouw had wat verderop een ‘gîte’. Hij zou even bellen dat we er aan kwamen. Als je je in Frankrijk redelijk met de taal weet te redden, dan zijn Fransen eigenlijk de aardigste mensen ter wereld. Een najaarscursusje op de Volksuniversiteit is vaak al genoeg. En niet duur.

We waren derhalve blij en tevreden. Er draaiden vier zware, fonkelende toerfietsen het pleintje op. De berijders voerden een soort ceremonie uit, waarbij het doel blijkbaar het uittrekken van al hun beschermende kleding was. Een indrukwekkend schouwspel, het was namelijk ongeveer dertig graden. We bekeken de show in onze jeans en T-shirts. Het kwartet marcheerde naar ons terras. De Grote Leider stopte bij ons tafeltje en sprak ons aan. In het Nederlands. Hij had onze nummerplaten gezien, wees op onze glazen en zei: “Mannen, jullie hebben gedronken. Ik hoop niet dat jullie zo gekleed en met drank op, op de motor stappen. Dat is onverantwoord.” Bij Ernst viel het muntje eerst: “Ga uit mijn zon en pak een glas karnemelk. Idioot!” Er kwam een autootje van de gendarmerie aan. De twee wetshandhavers stapten uit en liepen doelbewust naar de toog. Ze werden aangeklampt door de Grote Leider, die vervolgens naar ons wees. Een van de gendarmes liep op ons af, tikte aan zijn pet en vroeg of we Frans spraken. Dat spraken we. “Die meneer zegt dat jullie gedronken hebben en motor willen rijden….geloof ik.” We meldden dat we geluncht hadden, daarbij inderdaad een paar glazen wijn hadden genuttigd en naar de gîte van de vrouw van de cafébaas gingen. “Ah, chez Rosalie. Elle est une très bonne cuisinière aussi!” Rosalie kon dus ook nog eens goed koken. Het feest werd alsmaar groter. De tweede gendarme kwam er ook bij. Hij had een glas rode wijn in zijn ene hand, en een tweede glas in zijn andere. De gendarmes kwamen bij ons aan tafel. We proostten tevreden op de vakantie en Frankrijk. Het was gezellig. De vier voorbeeldige groottoeristen kleedden zich weer aan en reden verongelijkt weg. Later bleek de Boeuf Bourguignon van Rosalie inderdaad goddelijk. We deden in de avondschemer nog een karafje rode huiswijn. We hoefden toch niet meer te rijden. Onder de streep is goede motorkleding natuurlijk de beste uitvinding na de motorfiets, maar met de wind om je body rondlummelen in jeans en T-shirt is toch een van de meest prettige ervaringen van het motorrijden. Zonder handschoenen rijden is overigens geen optie. Reflexmatig probeer je de klap altijd op te vangen met je knuisten. En als je dan onverhoopt bodemonderzoek gaat doen, dan krijg je asfalteczeem, dat doet pijn ja. De laatste keer dat mij dat overkwam werd ik geschept door een autodebilist. We hadden oogcontact, maar hij reed toch de rotonde op. In het lokale ziekenhuis juichte een verpleegster: “Ha! Eindelijk weer een motorrijder! We zaten al helemaal zonder!” Ik voelde me bijzonder welkom en nuttig. Ach, laten we realistisch zijn. Weet je hoe gevaarlijk seks kan zijn? En heeft dat je ooit weerhouden? De volgende dag gingen we weer noordwaarts. In onze motorkleding. Vanzelfsprekend!