Column Maarten Siffer MP 15-2007
Binnenkort wachten de Vogezen, de Alpen, de Apennijnen. En misschien hebben we nog tijd voor een rondje Dolomieten. Als de fiets van de motormaat het houdt, tenminste. Zelf ben ik na mijn recente aanvaring met hond en asfalt weer voorzien van een verse motor. Z.g.a.n., altijd binnen gestaan, van oud dametje geweest….De motor van mijn maat is een heel ander verhaal. Na verlies van ongeveer anderhalve liter olie via een lekkend kleppendeksel, en de daaropvolgende onvermijdelijke kloink-kloink-kloink-geluiden, heeft hij het blok namelijk helemaal zelf uit elkaar gehaald. En ook weer opgebouwd! Daar heb ik diepe bewondering voor, voor mensen die dat doen. Ik heb zijn garage gezien, toen hij het blok uit elkaar had liggen. Overal stonden bakjes en doosjes met onderdelen. Bij mij zou dat tot totale paniek leiden. De angst dat je na opbouw van het blok drie boutjes over hebt. En dat je geen idee hebt, waar die nou horen… Of dat je na montage van de carterpan je huissleutels nergens kunt vinden. “Wat zeg je, schat? Je had ze in dat geribbelde bakje gelegd?”Natuurlijk moest zijn motorblok na de herbouw beter worden dan ervoor. Dus kwam er niet alleen een bijna nieuwe krukas in (inderdaad: z.g.a.n., altijd binnen gestaan, van oud dametje geweest etcetera), maar werden via het internet ook snelle hogere zuigers geregeld, samen met scherpe nokkenassen en de bijbehorende lichte tuimelaars.Professionele kracht werd ingehuurd voor het ‘blueprinten’ bij het inbouwen van de krukas. Het hele internet werd afgestruind op zoek naar tips en goede raad wat wel te doen en wat niet. En waar héél erg rekening mee moest worden gehouden.Uiteindelijk kwam, na een winter van sleutelen bij kunstlicht, het grote moment. Accu erin, kabels eraan, sleutel in het contactslot, omdraaien en dan… de startknop indrukken. Een gouden moment, want brullend kwam de motor tot leven. Oké, er bleek een benzineslangetje poreus te zijn geworden, wat een benzinestank veroorzaakte, maar het blok liep lekker. Niks aan de hand. Actie geslaagd.Na wat afstemwerk aan de injectie en diverse korte trips in de buurt (want je weet maar nooit) volgde een paar weken later de eerste echte test. Een flinke dagtrip richting België en Luxemburg. Daar hebt u misschien al over gelezen, want hij was degene die achter mij reed toen ik de Belgische hond tegen kwam. Maar het zelf samengebouwde blok draaide de hele dag als een zonnetje!Met vertrouwen vertrokken we dus een paar weken later voor de echte test: een lang weekend in het Zwarte Woud. Doen we trouwens ieder voorjaar. Traditie. Strak weer, vijf motoren: Suzuki GSX-R600, GSX-R750, de herbouwde BMW R1100S, een GS1150 en ik op een van mijn dealer (dank, Harry Meijer!) geleende 1200GS.Na een stuk snelweg, tot iets voorbij Luxemburg, doken we Frankrijk in. Lekker tempo. Zo’n GS is best groot, maar met de demping en voorspanning achter flink opgedraaid kun je er fijn mee sturen. Tot in de Vogezen ging alles naar wens. Tot het ineens voorbij was met onze herintredende R1100S. Eén cilinder deed volstrekt niet meer mee. Met overal vandaan getoverd gereedschap werden alle mogelijke oorzaken geëlimineerd. Vonkt’ie? Ja, hij vonkt! Krijgt hij benzine? Ja, hij krijgt benzine! Enzovoorts.Uiteindelijk bleek na demontage van het kleppendeksel dat de nokkenas van de ene cilinder gewoon stil bleef staan, terwijl de nokkenasketting wel draaide… Einde verhaal dus, want daaraan valt langs de weg niets te repareren.Bij een vriendelijke caféhouder mocht de motor in zijn garage geparkeerd worden en berijder en bagage werden vervolgens over de andere motoren verdeeld.De plannen werden aangepast: we zouden de volgende dag weer naar huis gaan en twee man zouden dan de dag erna met een aanhanger terug komen om de motor op te halen.Intussen is hij weer gerepareerd. De lichte tuimelaars bleken te licht voor hun taak en braken af. Gelukkig lagen de originele exemplaren nog in een doosje in de garage en kwamen die er dus weer in. Alles werd uitgebreid gecheckt op verdere schade, maar gelukkig was het bij de tuimelaars gebleven.Elke avond rijdt mijn motormaat nu weer een testrondje voor onze grote jaarlijkse trip. En alles leek goed te gaan. Tot hij me gisteravond een fotootje mailde van zijn achterschokbreker. Daarvan blijkt ineens de beugel, waarmee de schokbreker vastzit aan het frame, aan één kant afgebroken. Nou ja, we hebben nog een dikke week voor we vetrekken, maar als er iemand dus toevallig nog een achterschokbreker voor een R1100S heeft liggen. Liefst eentje z.g.a.n., altijd binnen gestaan, van oud dametje geweest etc…
Maarten Siffels
