1000 kilometer test Z1000SX (2)
Hey, wat is dat? Een mailtje van een onbekende afzender? Snel openen…te gek, ik behoor tot één van de uitverkorenen om de Kawasaki Z1000SX een weekend uit te proberen! Snel even mijn motormaatje Jos gebeld, met wie ik al twintig jaar rijd. Gelukkig ziet hij kans om zich een weekendje vrij te maken en mee te rijden naar de Port de Normandie bij Le Havre, het reisdoel voor de trip. De Kawasaki staat bij de MotoPlus-redactie in Varsseveld in een zomers zonnetje op me te wachten en daarin komt het Kawa-groen (zoals iedereen ongetwijfeld weet zijn groene Kawa’s de snelste…) bijzonder goed tot zijn recht. Terug naar woonplaats Amsterdam ontpopt de Z1000SX zich meteen als een heel soepele motor en lijkt het wel of hij aan alleen zijn zesde versnelling genoeg heeft. Vanaf zo’n 1.500 toeren pakt het blok probleemloos op en loop het bijzonder smeuïg. Thuis aangekomen springt er direct een gifgroene krekel op de motor. Kleur zoekt kleur? Toeval? De volgende ochtend piept er meteen een SMS-je van Jos binnen en zoals gewoonlijk heeft hij zich beter voorbereid dan ik en alvast op buienradar gekeken: regenkleding vereist! Ik kan het me nauwelijks voorstellen, want in Nederland gaan we een welhaast tropisch weekend tegemoet. Dan maar geen lederen overall en fluks de allweather kleding aangetrokken. Koud bij Gent gaan de hemelsluizen al open. De lunch in Kortrijk wordt nog buiten genoten, maar het is inmiddels al gestopt met zachtjes regenen. In verband met het weer hebben we er voor gekozen om tot Lille de snelweg te nemen en vanaf daar de binnenwegen te pakken. Hoewel de op de Z1000SX gemonteerde TomTom de mogelijkheid geeft om kronkelweggetjes te nemen, is dat voor ons met deze regen even geen optie. De ene bui volgt naadloos op de andere. Had ik voor vertrek maar beter naar Jos geluisterd en mijn niet-waterdichte halfhoge motorschoenen verruild voor volwaardige waterdichte exemplaren. Nu loopt het water rechtstreeks van de allweather kleding zo de schoenen in, lekker handig! Op een gegeven moment wordt de regen zo heftig dat ik in een dorpje de Kawa rechtstreeks een monumentale 13e eeuwse kerk binnen rijd. Hoewel de muren ontbreken, is het dak nog intact, niet geheel onbelangrijk met dit hemelwater. We vorderen langzaam en in de buurt van Le Havre stel ik voor om langs een adresje te gaan waar ik in het verleden wel eens de nacht heb doorgebracht. Jos is snel overtuigd en met behulp van de TomTom rijden we een prachtige landelijke route naar het Franse landhuis. Daar aangekomen verontschuldigt de eigenaar zich echter voor het feit dat er geen plaats is. Tja, hadden we maar moeten bellen. Richting de plaats Étretat aan de kust hoeven we het volgens hem zeker niet te proberen, want augustus is Franse vakantiemaand en daar is beslist alles vol. Helaas, maar een Campanile hotel (minder sfeervol maar vooruit) is in een voorstadje van Le Havre al snel gevonden. Prima eten en een uitstekend bed voor een niet al te grote prijs. Onder het eten lezen we wat testen van de Z1000SX. Aardig om te lezen hoe er over deze machine wordt gedacht en voor ons een bruikbaar referentiekader. Mede hierdoor zet ik een dag later de verstelbare ruit in de middelste stand. Het blijft natuurlijk een kwestie van persoonlijke smaak, maar mij bevalt de ruit in deze stand beter omdat ik zo het gevoel heb minder wind te vangen. Verder vind ik de voorvering wat zacht. Als ik de Kawasaki wat langer tot mijn beschikking zou hebben, dan zou ik zeker de vering wat stugger zetten. Dat zou geen probleem zijn, want de vering is volledig instelbaar. We pakken nog een snelle route naar de Port de Normandie en dan is de missie volbracht. Jongens, wat is dat ding gruwelijk hoog…. Daarna gaat het via een heerlijke kronkelroute (dank u TomTom) naar de ruïne van Chateau Gaillard, oorspronkelijk gebouwd door Richard Leeuwenhart, imposant! Helaas is er weinig zicht door de regen, maar de route naar de ruïne was zeer de moeite waard. Echter, de tijd dringt, dus na wat foto’s hebben we toch maar weer wat kaarsrechte wegen door het Noord-Franse land opgezocht. Het regent, het is koud en kil, had ik die waterdichte laarzen maar meegenomen…. Maar bij Gent begint de zon weer te schijnen en krijgt mijn kleding weer de tijd om te drogen. Na een dikke 1.300 kilometer sturen zit de trip er op en doemt Amsterdam aan de horizon op. Het was jammer van de regen, maar de route was prachtig. Ik had altijd gedacht dat het gebied rond de Seine redelijk vlak was, maar de TomTom heeft ons door prachtige beboste gebieden en over heerlijke kronkelwegen van de ene naar de andere bezienswaardigheid geleid. In de buurt van Tancarville hebben we zelfs nog krijtrotsen gezien, die staan dus niet uitsluitend in Dover. Op de maandagochtend dat ik de Kawasaki weer terug breng, schiet me na het starten te binnen dat het woord ‘Laufkultur’ echt een Japans woord moet zijn. Waar is de tijd gebleven dat Kawa’s bekend stonden om hun afhankelijkheid van de handchoke en de eerste minuten gevaarlijk hoog toeren stonden te draaien, op straffe van afslaan als je de choke wat terug draaide? Deze Z1000SX slaat onmiddellijk aan en loopt meteen zijdezacht, een meesterstukje van de mannen uit Kobe. Dankzij dit motorkarakter en de uitgekiende zitpositie (voldoende sportief maar geen druk op de polsen) lijkt de Kawasaki geschapen maakt voor dit soort weekendtripjes. Naam: Ivo Lamers Leeftijd: 49 jaar Woonplaats: Amsterdam Huidige motor: Yamaha XJR1300 Hoogste verbruik testrit: 1 op 15,5 Laagste verbruik testrit: 1 op 21,0 Gemiddeld verbruik testrit: 1 op 17,8
