Reportage – Motorfamilie de Vaan

Als je motorrijders van de oude stempel combineert met iconische Japanse spierbundels uit het verleden ontstaat er iets heel moois. De kleding, de motoren maar vooral de bravoure voert je in één streep terug naar de hoogtijdagen van Joe Bar. Tot de helmen afgaan en drie grijze koppen tevoorschijn komen.

De geur van verbrand rubber hangt al in de straat voordat we iets zien. En dan verschijnt hij: Gert-Jan de Vaan, grijns tot achter zijn vizier, naast een GSX-R1100 met een achterband die z’n laatste adem heeft uitgeblazen. In Zuiddorpe kijkt niemand daar nog van op – want de familie De Vaan leeft motoren, ademt motoren, is motoren. Maar achter de bravoure en het Joe Bar-gehalte schuilt meer. Tussen de anekdotes over zwabberende Honda’s, opgejaagde GSX-R’s en kerosinerijdende GS750’s blijft steeds één naam terugkomen: Egbert. De jongste, de snelste, die in 2010 op Spa zijn laatste meters reed. Zijn herinnering is het anker van deze familie, en zijn motor leeft voort in de handen van broer Gert-Jan en op een later moment Egbert’s zoon Sibren.

Wat volgt is een tocht door decennia motorpassie: van Tomos-brommers en oliezuipende Honda’s tot de brute magie van de GSX-R1100, het model dat de mannen eindelijk bevrijdde van het eeuwige gezwabber. Ze rijden ermee alsof ze nog twintig zijn, ook al protesteren knieën, rug en voetsteunen na twee uur. Ze kennen de grenzen, maar zoeken ze ook op, liever op het circuit dan op straat. En tussen de rookwolken, verhalen en grijze koppen voel je één ding: hier klopt nog steeds een jong hart op het ritme van een viercilinder.

Even in terug in de tijd met de familie De Vaan doe je in MotoPlus 23/2025 (vanaf 28 november in de winkel)!