Lezerstest BMW R18-modellen

Zeg je cruiser, dan zeg je Amerika, Harley-Davidson of Indian bijvoorbeeld. Tot 2020 in ieder geval geen BMW, maar daar kwam verandering in toen de Duitse firma een compleet nieuwe R18 cruiser presenteerde rond de grootste in serie geproduceerde boxer ooit, met een niet misselijke cilinderinhoud van 1.802 cc. De imponerende cijfers rond de ‘big boxer from Germany’ maken duidelijk nieuwsgierig, zo blijkt wel uit de animo voor onze lezerstest. Uiteindelijk kregen zeven mazzelaars de kans om de verschillende R18-modellen tijdens een uitgebreide toer zelf eens te ervaren. Hun relaas lees je op deze en navolgende pagina’s!

Peter Toxopeus

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 42 jaar
Beroep: ZZP-er in de ICT
Rijbewijs sinds: 2018
Eigen motor(en): BMW F700 GS
Beoordeling: 4,5 van 5 sterren

“Op Goede vrijdag had ik het genoegen met maar liefst drie van de tien beschikbare R18 varianten te mogen rijden. Allemaal net iets anders, andere snufjes, andere accessoires. De R18B was qua uiterlijk mijn absolute favoriet, wat een beest! Helemaal zwart, de open cardan, tot in elk detail een topper. Zodra de presentatie voorafgaand aan de test afgerond was, ging ik op zoek naar de juiste sleutel, ik wilde deze als eerste hebben. In het begin is het even wennen, wanneer je net van je F700GS afgestapt bent. Maar al na een paar minuten voelt hij vertrouwd aan en lijkt het of je elkaar al uren kent. Het was echter niet de belevenis die ik had verwacht en het geluid viel me erg tegen. Als je harder dan 60 km/uur reed, moest je de radio heel hard zetten omdat je anders niets hoorde. En als je stil stond, vielen je oren er bijna af zo hard stond de muziek. Zou een mooie feature zijn wanneer het volume stijgt naarmate je harder rijdt. Dus bij de eerste stop toch maar de oordopjes erin en switchen naar de kale R18. Nou, ik was positief verrast over hoe goed het minimale schermpje de wind tegenhield. Ook opvallend hoe makkelijk je steeds meer de grenzen opzoekt, de Rock-modus van de R is te gek! Geef je gas, dan ga je! De vraag is alleen hoe hard je wilt! Je moet wel een beetje opletten met de afstand tot de grond… De vonken spatten er regelmatig van de standaard af, wanneer je de bocht wat sportiever neemt. Na de lunch nog de met accessoires overladen R18 Transcontinental mogen besturen. Voor zo een megamachine stuurt hij verbluffend makkelijk en licht, je zit heel relaxed en ook de windbescherming is geweldig. Enige minpunt? Bij zo een gigantische topkoffer zou je verwachten dat je twee helmen kwijt kunt, dat blijkt in de praktijk echter lastig. Na een dag te mogen sturen op deze prachtige motorfietsen, via de Waaldijk op mijn kleintje naar huis gereden. Dit was werkelijk een Goede vrijdag!”

Alexander Rijsdijk

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 48 jaar
Beroep: technisch tekenaar
Rijbewijs sinds: 1994
Eigen motor(en): Honda VFR750F 1990, BMW R1100RS 1995
Beoordeling: 4 van 5 sterren

“Motorrijden is voor mij dé manier om de romantiek van techniek te kunnen ervaren. Met name door het motorblok, dat zowel het hart als de ziel van een motorvoertuig is. Toen BMW aankondigde haar boxer te gaan supersizen, was ik erg benieuwd wat dit ging worden. Het werd een cruiser, een USA kloon: voor mij een teleurstelling. Het ziet eruit als een chopper en de choppers waar ik mee reed waren als volle kruiwagens: hilarisch om mee te gaan rennen, vooral als je wilde gaan sturen of ineens moet remmen. De R18 rijdt als een echte BMW ( is goed!), maar geeft op eigen wijze toch hilariteit. Je krijgt niet de behoefte om aan het gas te gaan lurken, het geluid is rustgevend, als een propellervliegtuig op een mooie zomerdag. Maar het is wel 1800 met lange versnellingen, dus ongemerkt ga je toch wel rap. En wat dat betreft zijn frame, vering en remmen meegegroeid en ben je ongemerkt toch lekker vlot aan het rijden. Sterker nog, voetsteunen gingen geregeld aan de grond en ik weet eerlijk niet of dat komt door de wegligging die vertrouwen geeft of de beperkte grondspeling. Ik heb op drie uitvoeringen gereden: de R18 Classic, de R18B en tot slot de oerversie: R18. Ik heb geen verschil in prestaties ervaren, wel in geluid en comfort. Iedere fiets had weer andere schokdempers en ik vond ze alle drie op hun eigen manier prettig. Zeker niet hard, maar wel herkenbaar. Ook qua ergonomie en zithouding is het goed uit te houden op dit trio, Dat vind ik bijzonder, iedereen in de groep leek een comfortabele zithouding te kunnen vinden zonder de motorfiets aan te passen. De vering was wel duidelijk anders. De R18B was een vliegend tapijtje, de R18 leek wel een hardtail. De bedieningselementen op het stuur voelden wel een beetje goedkoop aan, een beetje als hard plastic en het indrukken en schuiven van knoppen voelde als tiptoetsen. Ik vind dat je bij een machine die ‘steel is real’ uitstraalt, de bedieningselementen dat ook moeten doen. Als ik op mijn ‘plastic’ VFR het knipperlicht omzet, dan voel ik dat ik een veer indruk, in plaats van dat ik een blikken lipje op een koperen plaatje druk. Het is ook fijn dat ze zoveel info op een klein dashboard kunnen laten verschijnen, maar het oogt wat goedkoop. Niet als een mooie klok. En dan de knipperlichten. Dikke fiets, ruim 1.800 cc, meer dan 400 kg en dan knipperlichten zo groot als vingerkootje. En dan schrappen ze het achterlicht om het remlicht en achterlicht te integreren in die vierkante cm van de kerstboomverlichting achter. Conclusie: toch wel beetje verliefd geworden op deze BMW R18. Een Harley voor heren, lijkt me geschikte fiets als je jezelf nog één keer wilt trakteren op een mooie fiets, en mogelijk heeft BMW de fiets ook bedacht met een midlife crisis in het achterhoofd. Niks mis mee, je krijgt een hoop goedkeurende blikken en dat wil je toch als je op zo’n machine rijdt. Maar ik hoop dat BMW ook nog kleinere boxers gaat maken. Kom maar op met die retro R45/R65.”

Marcus Donker

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 53 jaar
Beroep: jurist/interim manager
Rijbewijs sinds: 1996
Eigen motor(en): Yamaha Diversion 900
Beoordeling: 3 van 5 sterren

“Wat een imposante, maar toch ingetogen cruiser. Wel even opletten bij het starten, wanneer het enorme 1.800 cc blok een flinke slingerbeweging te weeg brengt. Als het blok eenmaal draait is er rust, en vooral kracht. Veel koppel bij weinig toeren, inherent aan zoveel cilinderinhoud. Wel merk je dat je met een behoorlijk zware motor op pad bent. Zeker voor wat minder ervaren motorrijders zal dat even wennen zijn.
Het uiterlijk is super. Vormgeving en afwerking van de BWM R18 zijn top: klassiek maar met een moderne touch. Zo in de woonkamer zetten om naar te kijken en te genieten van het uitzicht. BWM heeft veel aandacht besteed aan details en afwerking. Dat verklaart ook voor een deel de best stevige aanschafprijs. Bijzonder in het oog springt de cardanaandrijving. Zeer fraai open gewerkt en je ziet de techniek voor je werken. Qua looks vond ik de zwarte variant, met onder andere zwart gelakte cilinderkoppen, erg in de smaak vallen. Ik heb gereden op zowel de R18 Classic als de standaardversie. De Classic biedt meer comfort door een zachter zadel en een fors windscherm. De R18 daarentegen is wat stugger en nog meer puur motorrijden. Ondanks het klassieke uiterlijk zijn er wel moderne rijmodi aan boord, waarbij Roll in 90% van de gevallen volstaat. Rock als je nog iets meer strak en krachtig wilt rijden en Rain voor als er een keer een buitje valt. Het menu is gemakkelijk te doorgronden en de rijmodus is tijdens het rijden met de linkerhand aan te passen. Prettig ook is de handvatverwarming op deze toch wat frisse dag. Tijdens het rijden blijf je meestal laag in de toeren. Kracht is er te over en zeker op de wat bredere wegen met goed uitzicht is het heerlijk toeren met de R18. Hij lijkt op maakt gemaakt voor relaxtochten over ruime provinciale wegen door glooiende landschappen. De cardan werkt prima, je voelt wel een droge klap als je bij het schakelen fors gas geeft. Onveilig voelt het nooit en na een dag sturen valt de R18 steeds makkelijker te plaatsen in de bocht. De brede banden zorgen voor ruim voldoende grip en dragen bij aan het vertrouwen de mastodont veilig op de weg te houden. De instapvariant R18 is minder geschikt voor een duopassagier. Daarvoor zijn de Classic of de nog forsere Bagger of Transcontinental een betere keuze met hun riante (verwarmde) zetels voor zowel bestuurder of passagier. Al met al een zeer interessante kennismaking met een totaal ander type motor dan ik gewend ben als berijder van diverse Japanse viercilinders in lijn.”

Bert van ‘t Veer

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 60 jaar
Beroep: interim manager
Rijbewijs sinds: 1980
Eigen motor(en): Harley-Davidson Roadking Classic
Beoordeling: 4,5 van 5 sterren

“Is dit de grote finale van BMW, maar tevens het einde van het boxertijdperk? Die vraag komt in me op. Deze boxermotor meet 1.800 cc, en heeft dus 900 cc per cilinder. Hoeveel groter of beter kan het nog? Onder de indruk van dit moderne blok met nostalgische ‘look’, stap ik ’s morgens voorzichtig op. Binnen een paar minuten voel ik me al thuis op deze R18. Als Harley-rijder voelt het vele chroom en het stationair schudden van het blok direct vertrouwd aan. De eerste kilometers valt mij meteen op dat de standaarduitvoering zonder scherm en breed stuur, bij wat hogere snelheid aanvoelt als skydiven. Je zit vol in de wind. De oldskool spiegels geven goed zicht, de gasrespons is goed en de koppeling werkt licht. BMW heeft een hightech motor gemaakt (met ABS en instelbare tractiecontrole) zonder afbreuk te doen aan het typische karakter van een boxermotor. Dat is knap. Een plezierige motor om mee op stap te gaan! Minder enthousiast ben ik over de grondspeling, die is te beperkt. Ook de ruimte tussen zadel en benzinetank (standaardversie) vind ik misstaan op een motor van minimaal 26.000 euro. Over de fishtail-uitlaat van de standaarduitvoering kan je natuurlijk discussiëren, maar ik vind hem minder geslaagd dan die van de Bagger en Classic uitvoering. De rijmodi Roll en Rock heb ik uitgebreid getest. De Rock-modus is feller, maar meteen ook nerveus en onrustig. Mijn voorkeur gaat dan ook uit naar de Roll-modus die rustiger op het gas reageert maar evengoed krachtig aanvoelt. Zou BMW hebben durven dromen, toen zij in 1923 begonnen met de R32 boxer met 8 pk, dat dit concept na bijna 100 jaar nog zou bestaan? Met de R18 met 91 pk wordt een motor neergezet die helemaal bij de tijd is. Maar hoelang zal dit boxertijdperk nog bestaan? Niemand weet het, maar ik hoop: nog heel lang!”

Dennis Reijbroek

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 37 jaar
Beroep: ICT-er
Rijbewijs sinds: 2020
Eigen motor: Royal Enfield Meteor Stellar Black
Beoordeling: 4 van 5 sterren

“Al sinds het uitkomen van de BMW R18 wilde ik een proefrit maken op een ‘Dikke BMW’. Dit is door omstandigheden nog niet gebeurt, maar dankzij de MotoPlus lezerstest heb ik dit alsnog gedaan. Wat is er leuker dan een leuke dag rijden op een mooie motor? Over de motoren zelf: ik heb gereden op drie verschillende versies: de standaarduitvoering, de Transcontinental en de R18 Classic. Over alle drie kan ik zeggen dat het fijne motoren zijn om mee te rijden. Vooral de zithoogte sprak me heel erg aan. Voor zowel grote als kleine mensen is de motor prettig om mee te rijden. De Classic reed erg prettig, al was het hak/teen schakelen in het begin lastig te vinden. Mijn Enfield heeft dit ook, dus ik was al bekend met deze manier van schakelen. Het was lastig om de handvatverwarming in te schakelen, het blijven toch veel knopjes en instellingen voor een heel klein schermpje. De Transcontinental was een feest om mee te rijden. Ik had nooit verwacht dat zo’n grote motor zo eenvoudig te hanteren was. Hak/teen schakelen was geen enkel probleem, gewoon zoals gewend. Het enige minpunt van de motor is de ontzettende grote hoeveelheid elektrische opties en het grote LCD scherm. Het leidt me nogal af en het menu zit niet logisch in elkaar. Maar dat kan ook zeker gewenning zijn. Het is een echte toerbuffel! De R18 Classic vond ik de fijnste van de drie. Niet al te veel poespas, starten en rijden. Voor mij was deze ook het makkelijkste te hanteren. Als enige opmerking vind ik dat de brandstoftank in verhouding te klein is voor de motor.”

Lars van Dorp

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 33 jaar
Beroep: Instructeur MBO
Rijbewijs sinds: 2014
Eigen motor(en): KTM 1290 Super Duke GT
Beoordeling: 4 van 5

“Vandaag zou mijn eerste ervaring worden op een BMW. Mijn eerste boxermotor ook. Zonder enige verwachtingen en volledig blanco stapte ik op een parelmoer Transcontinental voor de aftrap van de toer. Met mijn 1.92 meter en 98 kilo ben ik niet klein, maar het kostte wel enige moeite om de fiets recht te zetten. Het starten deed de motorfiets bovendien intimiderend heen en weer schudden. Dit blok leeft! Wegrijden en tot stilstand komen vereist daardoor wel de aandacht, en beide voeten aan het asfalt is dan wenselijk. Eenmaal rollend op deze blikvanger zijn de ongeveer 400 kilo welhaast vederlicht. Geen enkele correctie heb ik hoeven maken in de talloze bochten. De boxer loopt zo vreselijk soepel, trillingen of bokken zijn hem onbekend. Het vette koppel is in staat om je een goeie schop onder de kont te geven, maar het blijft allemaal heel gedoseerd en voorspelbaar. Ook de remmen geven voldoende vertrouwen. Minder daarentegen was de turbulentie. Daar had ik vanaf 50 á 60 km/uur al last van. Navraag bleek later dat anderen (onder de 1.85 meter) daarvan geen last hadden. Tweede testmotor werd de R18. Van een dik 10” TFT en een fauteuil naar een enkel zadel en analoge teller. Dit was een hele andere beleving. Het stuurgedrag voelde echter vrijwel hetzelfde, wellicht door het ontspannen tempo. Een klinkerweg maakte wel duidelijk dat de R18 stugger geveerd was. Dit stuiteren over de oneffenheden werd vrij snel erg onprettig. Op asfalt zoef je echter als een koning, waarbij je voldoende feedback krijgt in bochten en tijdens het remmen. Schakelen gaat zo makkelijk, de versnellingen lopen onmerkbaar in elkaar over. Als laatste reed ik de R18B. Na meerdere U-bochtjes voor wat fotomomentjes merkte ik dat deze zware fiets zich op een postzegel laat keren. De draaicirkel is verrassend klein, zodra je vertrouwen hebt in mens en machine. Vlot over rotondes of door krappe bochten is ook geen probleem, indien je vonkentrekkende slijtboutjes over het asfalt voor lief neemt. Conclusie? De R18 zorgde voor een onafgebroken grijns onder mijn helm. Daarmee is eigenlijk alles gezegd.”

Patrick Molenaar

Foto: Guus van Goethem

Leeftijd: 54 jaar
Beroep: Software Test Analist
Rijbewijs sinds: 1992
Eigen motor(en): BMW K75 RT
Beoordeling: 3 van 5 sterren (R18) / 4 van 5 sterren (Bagger) / 5 van 5 sterren (Classic)

“Op 1 april kreeg ik de bevestiging dat ik mocht deelnemen aan de BMW R18 testgroep, grap of niet? Na een korte mailwisseling bleek het gelukkig geen grap te zijn en daar stond ik dan ineens tussen mede-lezers annex -testers. De basic R18 zag er gewoon bruut uit en door het ontbreken van kuip en tassen viel het boxerblok met die twee uit stekende, verchroomde cilinderkoppen enorm op. Ander prachtig details waren de zichtbaarheid van de cardanas en verborgen achtervering, waardoor het achterwiel niet geveerd leek te zijn. Mooi ontwerp. Het was voor mij al snel duidelijk dat ik op deze R18 zou gaan rijden. Na de uitleg en instructies startte ik de R18 en kwam deze met een lichte zijwaartse schok tot leven. In rijmodus Roll reed ik ploffend door het Gelderse landschap. De zon had die dag moeite om er doorheen te komen en dus stond de handvatverwarming al gauw op standje 1. Door het relatief laag geplaatste zadel, de zithouding en mijn lengte van 1,85 meter kreeg ik op de een of andere manier last van mijn knieën en was het een beetje stoeien met het hak/teen schakelpedaal. Maar wat een geweldige beleving was het op deze BMW. Bij het wisselmoment kreeg ik de sleutels van het een-na-grootste model, de Bagger. Precies het model waar ik vooraf niet warm voor liep, veel te kolossaal met zo’n grote ruit. Maar het is een testdag dus, waarom niet? Het hoger geplaatste zadel voelde voor mij direct prettiger aan. Het volgende wat opviel was het gemak waarmee de ruim 400 kilo wegende Bagger zich liet sturen en hoeveel makkelijker de hak/teen schakeling ging, wellicht anders afgesteld of zo? Het grote dashboard biedt heel veel informatie en is vrij makkelijk te bedienen met de knoppen aan het stuur. De Bagger heeft me echt bijzonder verrast wat betreft bediening en handelbaarheid, maar hij is me toch teveel aangekleed. Na de lunch stapte ik op de R18 Classic (klein ruitje en zijtassen). Hoewel de zithoogte gelijk was aan de standaard R18 had ik nu geen last van dubbelgevouwen knieën en het schakelen ging ook prima. Klassieke looks en je voelde de motor rustig zijn werk doen zonder dat het hinderlijk is. Achter het kleine ruitje beleefde ik bij de R18 Classic echt het mooiste motorrijders gevoel, bruut maar geweldig!”