WK Superbike Lausitzring, Duitsland

Het lijkt een onmogelijk gevecht om te winnen, maar Chaz Davies geeft niet op. Op de sfeerloze Lausitzring won de Ducati-coureur beide WK Superbike-races en maakte zo tien punten goed Jonathan Rea. Die heeft echter nog steeds een vorstelijke leiding in het kampioenschap. Michael van der Mark harkte in de twee races slechts zes punten bij elkaar.

Op zondagmiddag stonden Chaz Davies en Jonathan Rea al weer voor de negende keer als eerste en tweede op het podium. Zes maal was Davies de winnaar van die een-tweetjes, slechts drie maal hield wereldkampioen Rea de Welshman achter zich. Toch is met nog vier raceweekenden op de kalender Davies niet een directe bedreiging voor Rea: zijn comfortabele voorsprong op Davies bedraagt 105 punten. Davies crashte in de openingswedstrijd in Aragon, viel uit met pech in de zaterdagrace in Assen en ging onderuit in Misano. Hij werd geraakt door Rea en moest zondag noodgedwongen toekijken vanwege een gebroken ruggenwervel. Rea’s enige nul-score dateert van Donington, toen hij hard ten val kwam door een bandenprobleem. In de overige zeventien races zegevierde Rea negen maal, werd hij zeven keer tweede en één keer derde. Het is een erelijst die respect afdwingt, maar op de Lausitzring moest de 30-jarige Rea toegeven dat Davies te sterk was. Davies loste in de tweede ronde polesitter en kopstarter Tom Sykes af en hoewel Rea zich een ronde later Sykes ook voorbij zijn Kawasaki-teamgenoot werkte, kwam het nooit echt tot een duel tussen Davies en Rea. De als zesde gestarte Davies boekte op zaterdag zijn 25e WK Superbike-zege in een race zonder enige franje, 1.8 seconde voor Rea. Sykes finishte als derde, terwijl Marco Melandri ternauwernood Leon Camier en Alex Lowes achter zich hield.
De andere startvolgorde op zondag zorgde – zoals al zo vaak dit jaar – niet voor een spectaculair ander wedstrijdbeeld. Na vijf ronden verdrong Rea kopstarter Melandri van de eerste plaats en na zes ronden kopwerk had hij geen antwoord op de fraaie inhaalactie van Davies, die als winnaar van de eerste race vanaf de negende plaats was gestart. Halverwege de race stonden toen de podiumplaatsen vast. Sykes kwam er niet aan te pas, maar bleef wel het onderling strijdende trio Lowes, Leon Camier en Lorenzo Savadori voor.

Voor Michael van der Mark liep het weekend in Duitsland uit op een deceptie. Niet eerder scoorde hij dit jaar in twee wedstrijden slechts zes punten. “We kwamen hier naar toe met het idee dat we top 8 konden rijden”, klonk Van der Mark al bescheiden. De meeste grote teams hadden hier al getest, maar wij zaten toen in Suzuka. We hadden daarna wel getest in Almeria. Op zich best goed, maar een achterstand heb je dan toch.” Op vrijdag verspeelde hij zijn kans op directe plaatsing voor Superpole 2 doordat uitgerekend het blok van zijn teamgenoot Alex Lowes plofte. “Ik had net verse banden en mijn eerste rondje was al sneller dan ik tot op dat moment was geweest”, aldus Van der Mark. “Ik was de eerste die er aan kwam terwijl er nog niet gevlagd werd en ik zag die olie. Dat was natuurlijk pech, maar ik ben blij dat ik het zelf in de gaten had.” Vervolgens ging Stefan Bradl hard onderuit. Door de elleboogblessure die hij opliep, miste de Duitser de eerste race op zaterdag. Terwijl de baan schoon werd gemaakt, begon het hard te regenen en lukte het Van der Mark niet om zijn tijd verder aan te scherpen. Dankzij de snelste tijd in SP1 stroomde hij toch door en kwalificeerde zich uiteindelijk als elfde. Na een knappe eerste ronde kwam Van der Mark als achtste voorbij, maar bij de volgende doorkomst had hij acht posities ingeleverd. “Toen we na afloop de data checkten, zagen we dat er al vanaf de eerste ronde heel veel beweging in de achterkant zat. Ik kwam naast de baan terecht en keek eerst of er misschien olie op de band zat. Ik zag niets en daarom ging ik door.”

Van der Mark maakte vijf plaatsen goed, voordat hij het tempo moest laten zakken. “Die beweging achter werd steeds erger. Die band was gewoon lek. Vanaf de eerste ronde was het al zo’n groot verschil met hoe het moest zijn. Het ging gewoon niet meer.” Terwijl zijn team hem het pitboard toonde om binnen te komen, reed Van der Mark door en eindigde als vijftiende in een veld van slechts zestien finishers. “Ik hou er niet van om te stoppen. Maar het ging natuurlijk nergens over, één zo’n punt. Later hebben we de band weer opgepompt, maar hij liep zo weer leeg. Het team kreeg natuurlijk de schuld…” Vanwege contractuele verplichtingen Van der Mark hield de Rotterdammer zijn gedachten grotendeels voor zich. In Misano liep Van der Mark een mogelijke overwinning mis toen de achterband van de velg liep. “Het is dit jaar heel vaak wat”, oordeelde Van der Mark slechts.
Ook de tweede race werd geen succes met een eenzame elfde plaats. “Mijn start (vanaf de twaalfde plaats, FW) was wel oké, maar de eerste bocht liep niet goed. Het was een moeilijke wedstrijd, want de motor had steeds de neiging om wijd te lopen in de bochten. Als je alleen rijdt, heb je de ruimte, maar in een groepje andere inhalen is dan lastig. Ik was wel constant, maar mijn tijden waren steeds een paar tienden te langzaam. Op sommige banen hebben we dat probleem, op anderen weer niet. Ik had gewoon geen gevoel vóór. Het rare is… In Misano gaat het hartstikke goed en dan maken we weer van die weekenden mee als Laguna en hier. Het is niet zo dat ik alleen maar problemen heb, want ook bij Alex gaat niet alles altijd goed. Het gaat eigenlijk om en om bij ons… Het is nooit gemakkelijk, maar we moeten weer meer van die weekenden als Misano hebben. Dan zie je dat het wel kán, net als ook in Japan. Dat is goed voor het zelfvertrouwen.”
Van der Mark keek alvast vooruit naar de volgende race in Portimao. “Dat is één van mijn favoriete circuits. En daar hebben we al getest. Portimao is ook een circuit waar een rijder het verschil kan maken.”