Test Pirelli Angel GT
Ooit met een motorfiets op een vliegdekschip gereden? Pirelli wil met deze exceptionele locatie de importantie van de nieuwe Angel GT benadrukken. De sport-toerband Angel GT is de opvolger van de Angel ST en de belangrijkste claim-to-fame is een klasseleidende levensduur. Best belangrijk, maar hoe zit het met het rijplezier en stuurgedrag? Het 230 meter lange en extreem grof gestructureerde wegdek van de landingsbaan van de Cavour, het modernste vliegdekschip van Europa, werd natgespoten en hier mochten we een Kawasaki vol in het ABS remmen. Dit wegdek is zo veel ruwer dan een normale straat dat dit weliswaar hoogst vermakelijk was, maar weinig zegt over de nieuwe Pirelli’s. De standvastigheid van banden is tijdens deze test ook niet te meten, maar daarvoor heeft men een test laten uitvoeren door een onafhankelijk extern bureau, waar de jongeling werd vergeleken met directe concurrenten als de Michelin Pilot Road 3, Bridgestone BT-023, Conti RoadAttack 2 en de concerngenoot Metzeler Roadtec Z8. Helaas was daar de nieuwe Bridgestone T30, die we binnenkort ook rijden, niet bij. De levensduur schijnt 30% beter te zijn dan van voorganger Angel ST en ook de beste van de sport-toer categorie. Prestaties zijn belangrijk voor Italianen dus reden we de GT niet op straat, maar op het handling-circuit van het fameuze Nardo Proving Ground. De Angel GT mikt met name op toer, naked en adventure bikes, maar om te laten zien dat deze band ook een alternatief kan zijn voor de veelrijders onder de supersporters was tevens een R1 uitgerust met de GT’s. De Angel GT biedt dermate veel grip dat ik navraag heb gedaan of de µ (frictie-coëfficiënt) hier hoger was dan normaal asfalt. Men verzekerde van niet, maar het is bizar hoeveel juist de sport-toer categorie verbeterd is in het afgelopen decennium wat betreft absolute grip. De ‘side grip’ is dusdanig goed dat eigenlijk van alle motoren de beperking qua hellingshoek kwam door te weinig grondspeling, te veel chassisflex of onderdempte veerelementen. De tractiegrip werd pas een limiet bij de Triumph Speed Triple en de R1. De Angel GT stuurt initieel wat zwaar in (zeg de eerste 5%) om vervolgens prachtig lineair door te sturen en zelfs hard remmend goed diep in de bocht in te draaien, zoals ik merkte toen ik met de R1 veel te hard aan kwam vliegen. Echt heel goed. Op lastwisselingen reageert de GT geheel niet, maar op bijremmen in de bocht (wat je uiteraard alleen in noodgevallen doet) volgt wel een behoorlijk stevig oprichtmoment. Ik reed op zes machines en hier onder volgen zaken die opvielen naast de bovenstaande algemene indruk. De R1200RT deed alles voortreffelijk met het ESA II in de sportstand. De behoorlijk grondspeling werd vlot opgebruikt. Hier liep je tegen chassisbeweging aan. De Triumph Speed Triple is een heerlijke bruut, waarmee je kunt knallen zo hard als je zelf durft. Het wat zware sturen valt nu voor het eerst op, maar het is wel precies. Tijd voor de R1 en als ik forceer is de tractie de beperking, maar dan rij ik wel dusdanig dat ik volledig vertrouw op de tractiecontrole en zo zou je op de straat niet snel tekeer gaan. De Kawasaki Versys 1000 heeft wel heel weinig grondspeling, maar dat die Pirelli’s erg fijn sturen speelt wel een rol natuurlijk. Maar toch. De R1200R blijkt een matige motorfiets voor een sportief ingestelde rijder: geen grondspeling, het zwalkt, deint en pompt en ook is de terugkoppeling van het voorwiel erg matig. Tot slot de Triumph Street Triple 675. Het R&D team achter deze machine zou een Nobelprijs voor motorrijdergeluk mogen ontvangen. Wát een juweel! Klinkt subliem, zit goed, de driecilinder presteert uitmuntend en je kunt gummen tot je een ons weegt. Je vraagt je af wat je nog meer nodig hebt en dan zijn de bandenspanningen nu de door de fabrikanten opgegeven waarden. Een wat lagere spanning zal nog meer grip geven vanwege de grotere voetafdruk. De Angel GT kun je gerust inzetten voor circuitdagen, de levensduur schijnt goed te zijn, we moeten alleen nog ervaren hoe de Angel GT zich op een nat wegdek kan meten met concurrenten als de Michelin Pilot Road 3. In ieder geval is het een duursporter met sprintkwaliteiten. [kader] TECHNIEK Pirelli wilde een langere levensduur, betere grip op nat wegdek en minimaal een behoud van de sportieve prestaties. De traditionele wegen tot langere levensduur zijn een hardere compound, dieper profiel of een vlakkere contour (waardoor een breder contactvlak). Het eerste vermindert grip, het tweede de stabiliteit bij hoge snelheden en verminderde terugkoppeling in de bocht. Het derde levert een zwaarder stuurgedrag op. Dus was een totaal nieuw ontwerp nodig. Om te beginnen ontwierp men een nieuw profiel, waarbij de theorie van de Schallamach slijtage golven (‘wear waves’) als uitgangspunt dienden. Hierdoor kon de profieloppervlakte van de voorband 10% en achter met 16% worden verminderd. Daardoor raakt meer rubber het asfalt en zelfs bij een identieke compound levert dat meer grip én een langere levensduur op. Die compound is uiteraard toch nieuw, waarbij het loopvlak van de voorband geheel uit een silica-compound bestaat. Bij de achterband is een middenstrook van ongeveer 45 millimeter een hardere compound van 50% silica aangevuld met roet en hars. De schouders bestaan weer uit 100% silica voor goede droge en natte grip. De contour van de GT is ook anders. Het middendeel is vlakker, zodat meer rubber het wegdek raakt en dus de slijtage vermindert. De schouders lopen verder door, zodat de grip onder grote hellingshoeken beter is. Om nu te zorgen dat die vlakke kroon niet zorgt voor een te zwaar stuurgedrag, is ook de karkasconstructie geheel herzien. Deze is nu veel stijver, waardoor enerzijds een direct stuurgedrag moet worden bereikt en anderzijds draagt dit enorm bij aan het constant houden van het karakter van de band gedurende zijn levensduur. [Beeld opening: _4CM4332] Wat een plek om motor te rijden: het immense Cavour vliegdekschip. Niet je rempunt missen Van de Wall! [_4CM5275] De R1200RT deed alles voortreffelijk met het ESA II in de sportstand. [MAC_7878] De Speed Triple stuurt wat zwaarder, maar wel heel precies. [Set_Isometric bij kader bandenmaten]
