Rij-impressie Wunderlich S1000RR Mad Max

Jazeker, ze zijn er wel degelijk, winterbanden voor supersport machines. En wij reden ermee. In de zomer, dat dan weer wel. Hadden ze niet een iets minder opvallende machine kunnen kiezen? Bijvoorbeeld in een behoudend zilver kleurtje? En dan met een fluisterstille elektromotor? Nee, het moest en zou de 200 pk raket uit huize BMW worden, die in zijn gestripte staat duidelijk dezelfde aantrekkingskracht geniet op mensen als stroop op vliegen. Druk op het startknopje en het beest begint te brullen, wat een tweede stormloop teweeg brengt. Eerst nog hees, grauw en duister, na een tufje gas als een hondsdolle stier, wat de menigte eensgezind een stapje achteruit doet deinzen. Kuddegedrag, voortgekomen uit een stukje gemeenschappelijke angst. Angst voor het schepsel dat voor hen staat: wat in godsnaam is dat voor ding? Kort maar krachtig: een concept motorfiets. Bedoeld als tentoonstellingsobject, eyecatcher voor op beurzen, meer niet. In ieder geval nooit geschapen met de intentie om er ooit eens lekker de teugels van te laten vieren in de vrije natuur. Hoe het zo kwam? Vrij eenvoudig, toen bandenfabrikant Continental afgelopen jaar tijdens de presentatie van haar nieuwe, in een bijzonder breed matenspectrum beschikbare TKC offroadband op zoek was naar een bijzonder object om de band te promoten, stapte BMW accessoirespecialist Wunderlich gretig aan boord. Het resultaat is de BMW S1000RR Mad Max. Een radicaal monster! Geschikt voor de weg. Deels dan. En geschikt voor het terrein. Deels dan, eventueel, een beetje. Het gerucht gaat dat de Wunderlich techneuten zich weken achtereen hebben opgesloten met enkel motorfiets, accessoires, wat eten en veel bier. En het resultaat van die therapeutische retraite staat nu voor me. Grauwt ruw voor zich uit en huppelt van ongeduld op z’n jiffy. Om een dergelijk beest eens flink bij de horens te durven vatten, moet je flinke kastanjes in de broek hebben. Van staal bij voorkeur. Of beter nog, gehard staal. Dus snel een belletje naar huisstuntman Jo. “Zeg eens, we hebben hier een omgebouwde S1000RR met winterbanden staan en zoeken nog een geschikte piloot?” Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. “Winterbanden? Heb je vandaag toevallig al eens naar buiten gekeken? Het is dertig graden in de schaduw!” Op zich heeft hij daar een punt, maar er zijn nu eenmaal zaken die je niet moet uitstellen. Waarom immers uitstellen tot morgen wat je vandaag ook kunt doen. Drie uur later staat Jo gebroederlijk naast Mad Max. Hij glimlacht, een beetje als een kind dat wat van plan is. De lach wordt breder wanneer hij een vakkundige blik op de overbrenging heeft geworpen. “Een kortere eindoverbrenging, ook dat nog. Hebben jullie überhaupt een idee hoe lang de achterband het uithoudt met deze temperaturen?” Dat antwoord moeten we hem schuldig blijven, wel kunnen we hem de verheugende mededeling doen dat we een vervangende achterband bij ons hebben. Die staat achter in de werkplaats, maat 180/55R17. Ruikt nog naar vers rubber en als je dichterbij komt en heel goed kijkt, dan lijkt hij te sidderen. Van angst waarschijnlijk, ook banden bezitten blijkbaar een zesde zintuig. ’t Is maar te hopen dat hij geen angstzweet produceert, dan wordt weinig grip in ene namelijk geen grip meer. Jo stapt op, werpt een korte blik op de tellerpartij. Op de toerenteller prijkt een rode sticker met opschrift ‘Max. 160 km/uur’. Tot deze snelheid hebben de Continental testrijders alles al uitgeprobeerd. Hellingshoek, accelereren, driften, de TKC 80 schijnt het allemaal in zich te hebben. Tot op zekere hoogte dan. De 200 km/uur zou het schoeisel echter nog moeten kunnen aantikken. En zelfs bij 240 km/uur schijnen de noppen zich nog kranig aan het karkas vast te houden. Quasi de topsnelheid van Mad Max, wiens secundaire overbrenging met 46 : 15 heel wat korter uitvalt dan de standaard 44 : 17. Laverend tussen het stadsverkeer door valt als eerste het superbike stuur op. Veel breder dan de originele clip-ons, met een meer rechtop, maar nog steeds lekker actieve zitpositie als tastbaar resultaat. Verkeerslicht. Groen! Auto’s vliegen vooruit, Jo niet, die verdwijnt langzaam in een almaar groeiende wolk witte rook. “Een beetje sportief wegrijden in de race modus is nagenoeg onmogelijk”, merkt hij later op. Reden temeer om al na een paar kilometer om te schakelen naar de behoudende rain modus. Dan bijt de potente viercilinder wat minder fel om zich heen, maar verwent met een veel soepeler gasreactie, wat lang niet zo’n overdonderend effect op het schoeisel heeft. Dat meer beheersbare motorkarakter is ook absoluut noodzakelijk, omdat de Mad Max aan gimmicks als traction control en ABS een broertje dood heeft. U raadt het al: alleen voor echte mannen! Of vrouwen! De autosnelweg. Bij 160 km/uur blijft de ooit als S1000RR begonnen machine mooi stabiel. Maar verder is het gewoon afzien, dus de eerste de beste afrit duiken we er alweer af. En dat gaat verrassend makkelijk eigenlijk. Wie niet provoceert, ofwel met koppeling of heftig gas geven de band tot spinnen dwingt, kan met de TKC heel normaal de bocht door. In principe dus een prima toerband om mee tot het eind van de wereld te rijden. Tot daar waar het begrip asfalt net zo onbekend is als een iPhone of iets dergelijks. Jo is duidelijk verrast, met name over de stabiliteit van het schoeisel, pas wanneer het blok rond de 8.000 toeren draait, begint de achterband te smeren. De voorband baart hem echter wel enige zorgen. Het ontbreekt de 120/70 band aan vertrouwen. “De extreem straf afgestelde Öhlins veerelementen in combinatie met de messcherpe remmen vormen een te grote belasting voor de relatief flexibele noppen bij harde rem remmanoeuvres. Op een offroad mag het dan functioneren, een supersport vereist simpelweg veel meer stabiliteit.” Het schoeisel heeft ook nog een ander effect: de Mad Max wil in bochten niet middels een hanging-off rijstijl worden gereden, maar als een crosser, dus in de bocht worden gedrukt. En dan komt dat dikke superbike stuur weer mooi tot zijn recht. De fotosessie vandaag betekent ook meteen het einde van de eerste achterband. De fotograaf verzoekt Jo een rolling burn-out te maken, bij voorkeur eentje waarbij het flink rookt. Dat lukt aardig, de huilende viercilinder bivakkeert al opschakelend onophoudelijk in het bovenste deel van zijn toerenbereik, toch komt Mad Max niet boven de 50 km/uur uit. Een aardige proeve van bekwaamheid, uiteraard met de nodige gevolgen. Allereerst heeft de band nu meer weg van een slick dan van een noppenband. En uiteraard is het asfalt versierd met een fraaie zwarte streep, die op sommige plaatsen als stille getuige van het zinloze geweld van daarnet nog wat narookt. “Om het wat spectaculair te laten ogen, heb ik tot de zes opgeschakeld”, prevelt de leeuwentemmer. We maken een kort sommetje: 12.000 toeren in de zesde versnelling komt overeen met een snelheid van ongeveer 230 km/uur. Van het achterwiel dan, het voorwiel draait met slechts 50 km/uur, wat derhalve neerkomt op 180 km/uur wielspin achter. Toch wat teveel van het goede voor de TKC. Twee dagen later: nieuwe achterband, nieuwe rijder. Rijder met de nodige terrein ervaring bovendien. Geen overbodige luxe, al blijkt al heel snel dat zolang je maar geen gekke dingen doet (lees: overdreven op het gas of extreem ankeren), Mad Max zich eigenlijk heel gecontroleerd over het onverhard laat torpederen. De noppen- slash winterband laat zich namelijk heel mooi controleren en is ook in het terrein bijzonder stabiel. Goed nieuws voor de supersportrijder dus, komende winter hoeft de machine niet onder zeil. Even andere bandjes erop en gaan. Kun je zelfs als je wilt nog een leuk offroadritje meepakken. Milieumatje niet vergeten! ________________________________________ [KASTEN WUNDERLICH MAD MAX] TECHNISCHE GEGEVENS WUNDERLICH BMW S1000RR MAD MAX MOTOR vloeistofgekoelde viercilinder viertakt lijnmotor, 999 cc, vier kleppen per cilinder, 142 kW (193 pk) bij 13.000 tpm, 112 Nm koppel bij 9.750 tpm, hydraulisch bediende natte meerplaatskoppeling, zesversnellingsbak, secundaire overbrenging 46 : 15. OMBOUW Wunderlich Piranha Kit, speciale buddyzit, Vario rem- en koppelingshendel, Remus race uitlaatsysteem, Öhlins achterschokbreker en binnenwerk voorvork, kroonplaat, kentekenplaathouder, lithium-ion accu, achterzijde ombouw, LED knipperlichten, carterdeksel beschermers, swingarm protectie, en gaat u nog maar even door. PRIJS Totaalprijs ombouw € 12.121,90 (exclusief BMW S1000RR) Spuitwerk € 3.177,86 INFO www.wunderlich.de ________________________________________ [UNTERSCHRIFTE] [SEITE 46-47] Of je er ook wheelies mee kunt trekken? Jazeker, dan wel in de rain modus, anders blijft het achterwiel spinnen. Verstelbare hendels en tig van andere hoogwaardige componenten maken van de Mad Max een edel beestje. Wat krijg je wanneer je een blok van 200 pk loslaat op een noppenband? Een slijtageslag, letterlijk en figuurlijk. Aan waarschuwingsstickers (zie toerenteller) geen gebrek, aan goed bedoeld advies ook niet (zie tekst bij rode pijl).