Op pad met – Frank Sturop
Tussen alle aanmeldingen om een dagje op pad te gaan met mij, viel die van Frank Sturop (69) uit Krommenie meteen op. Waar veel motorrijders hun rijbewijs namelijk vaak direct op hun achttiende hebben gehaald, of soms rond hun veertigste, duurde dat bij Frank ietsje langer. Hij haalde pas in 2019, op 67-jarige leeftijd, zijn motorrijbewijs. Maar inmiddels toert de pensionado op zijn R1250GS door heel Europa.
Op 67-jarige leeftijd alsnog besluiten om je motorrijbewijs te gaan halen en de motorhobby serieus op te pakken, dat is best bijzonder. Frank Sturop legt uit hoe dat zo is gekomen: “Op m’n 16e heb ik wel bromfiets gereden, eerst een Berini en daarna zo’n Honda viertaktbrommer. Beiden staken trouwens wel af bij de rest van de HBS, die in een Kreidler- en een Zündapp-kamp was verdeeld. Ik had toen echter de droom om verkeersvlieger te worden en begon na de HBS aan de Rijksluchtvaartschool, daar lag mijn focus volledig op. Maar helaas gooiden gezondheidsklachten roet in het eten; die dwarsboomden een professionele vliegcarrière. Ik switchte dus noodgedwongen naar een economie-opleiding en kwam daarna terecht in de verzekeringswereld. Toen ik 40 werd kwam het vliegen toch weer in het vizier, toen ik van mijn vrouw een proef-vliegles cadeau kreeg. Dat was een schot in de roos. Binnen een jaar had ik mijn vliegbrevet en vloog ik heel regelmatig met een Cessna 172 vanaf vliegveld Hilversum. Al snel haalde ik ook de benodigde papieren om in heel Europa te mogen vliegen, en tijdens vakanties vloog ik zelfs in Amerika en Canada. Daar moet er dan officieel wel een instructeur meevliegen, omdat de regels en eisen er toch anders zijn. Ik heb dus echt veel gevlogen met zo’n Cessna, toch besloot ik er in 2019 mee te stoppen en heb ik mijn vliegbrevet bewust laten verlopen. Ik heb in al die jaren eigenlijk alles gezien en heb talloze keren het standaard tripje van Hilversum naar Texel gemaakt – een minuut of 40 vliegen – voor koffie met appelgebak. Ook is het Nederlandse luchtruim onderhand zo vol, met Schiphol en Lelystad als grote professionele vliegvelden, dat hobbyvliegers steeds meer regels en steeds minder ruimte krijgen. Ik had het gewoon een beetje gehad. Tja, en dan ga je op zoek naar een nieuwe hobby en omdat enkele vrienden ook motor reden, besloot ik in 2019 motorrijles te nemen bij Tom de Keizer in Zaandam.”
Op je 67e als gepensioneerde nog weer beginnen aan een hele nieuwe hobby en daarvoor weer ‘terug naar de schoolbanken’ moeten, viel dat niet tegen? Frank: “Nee, eigenlijk helemaal niet. Voor het theoretische deel van het rijbewijs ben ik echt even gaan zitten. Examenboek gekocht, belangrijke zaken zoals vroeger in m’n studietijd geel gearceerd en vervolgens online veel proefexamens maken. En consequent naderhand alle antwoorden even opzoeken in het boek, zodat je ook echt wist waarom je een vraag goed of fout had. Die structurele aanpak werkte: ik slaagde zelfs foutloos voor de theorie, wat me de complimenten van de rijschool opleverde omdat dat blijkbaar best zelden gebeurt. Maar toen de praktijk: de bediening van de Suzuki lesmotor leverde mede dankzij mijn brommerervaring opmerkelijk weinig problemen op en afgezien van de korte slalom – die ik nooit echt onder de knie heb gekregen – lukten alle bijzondere verrichtingen probleemloos. En ook het afrijden op de weg ging subliem, dus ik had mijn rijbewijs snel te pakken.’
Maar dan moet je natuurlijk op zoek naar je eerste motor, en de BMW R1250GS waar je nu mee rijdt is dan niet het meest voor de hand liggend. Frank: “Inderdaad, je verstand zegt natuurlijk dat je eerst een paar jaar op een lichte motor moet gaan rijden om ervaring op te doen. Maar ik droomde ondertussen toch al wel van zo’n GS, waarmee ook mijn rijinstructeur Tom reed. Dat leek mij een ultieme machine. Toen Tom zei dat ik best met een GS kon rijden en mij een proefrit adviseerde heb ik de knoop doorgehakt. Het was precies in de tijd dat het dealerschap van BMW Motorrad in deze regio verhuisde naar Dusseldorp in Alkmaar, en daar waren wij al klant met de Mini van mijn vrouw. Toen ik me daar meldde stonden er een week later keurig een F850GS en een R1250GS voor me klaar. De verkoper, Peter Hofstede, had alle tijd voor me, en samen zijn we wezen toeren. Ik startte op de 850: een prima machine, maar ik voelde geen vonk. Toen we dus na een uurtje wisselden en ik op de GS terecht kwam, wist ik het al na 300 meter: dit wordt hem! Het is best een grote en zware motor, maar zodra de wielen eenmaal rollen is hij perfect in balans en heel wendbaar. Het voelde vanaf de eerste meters vertrouwd aan; ik kon er ook als beginnend motorrijder goed mee overweg. En ik heb er geen moment spijt van: we zijn nu bijna twee jaar verder en er staat 16.000 kilometer op de teller. Vorig jaar ben ik er in de zomer zelfs mee naar de Dolomieten op vakantie geweest, het gebied waar we in de winter ook vaak naar toe gaan om te skiën. Het ging zowel mij als mijn vrouw net te ver dat zij al meteen dat hele stuk achterop zou gaan, dus uiteindelijk is zij met alle bagage in de auto geweest en ik met de motor, dat ging prima. En op die Sella-ronde daar leer je wel rijden. Vooraf had ik van ervaren vrienden en kennissen al de nodige tips gekregen over het rijden in de bergen. Dat je bijvoorbeeld op moet passen bij stoppen in een haarspeldbocht, en aandacht moet hebben voor het parkeren op een helling. Maar ik vond het fantastisch en je leert in een paar weken ook echt goed omgaan met je motor. Binnenkort ga ik met een vriend de Route des Grandes Alpes in de Franse Alpen narijden, en op bezoek bij mijn zus die in Briancon woont. Ik ben daar ook al regelmatig met m’n racefiets geweest, nu ga ik de Franse Alpen dus met de motor bedwingen.”
Als toertocht heeft Frank voor mij een mooie rit uitgezet van zijn woonplaats Krommenie naar Vliegveld Hilversum, een rit die hij dus jarenlang regelmatig maakte om daar te gaan vliegen. Vanuit Krommenie rijden we via Wormerveer en Ilpendam over kleine polderweggetjes naar Monnickendam aan het IJsselmeer. In verband met wegwerkzaamheden pakken we vanaf Broek in Waterland even de N247, om net voor Amsterdam een klein stukje A10 te pakken en via IJburg en Overdiemen langs de Gaasperplas bij Weesp langs de Vecht te komen rijden. We doorkruisen het waterrijke gebied via Nederhorst den Berg, Vreeland en Loenen aan de Vecht, om via de N403 dwars door de Loosdrechtse plassen naar Vliegveld Hilversum te rijden. Een prachtige rit met een mooi contrast: aan de ene kant onze drukke hoofdstad, en aan de andere kant de rustige polderweggetjes met rietkragen en uitgestrekte weilanden. We zitten midden in het vakantieseizoen en moeten een paar keer wachten voor een geopende brug, maar ook dat is geen straf, want er is altijd wat te kijken.
Bij Vliegveld Hilversum genieten we in het restaurant van een lekkere uitsmijter met uitzicht op de startende en landende vliegtuigjes. Frank praat me ondertussen bij over de regels en gewoontes rond het vliegen met een Cessna. Toch klinkt er geen weemoed: “Nee zeker niet. Ik heb een geweldige hobby aan het vliegen gehad en enorm veel gezien. Maar nu heb ik de motorhobby ontdekt en die valt zeker niet tegen. Het is gewoon fantastisch om motor te rijden, dus daar geniet ik nu met volle teugen van!”
