Meerijden in de Ducati 3D cup

Ducati deelt momenteel de lakens uit op het circuit, kijk maar naar de MotoGP-races. Maar ook op een heel ander nivo zijn Ducatisti graag op een circuit te vinden. Gewoon lekker met gelijkgestemde zielen een weekendje knallen. En dat kan dus in de Ducati 3D-Cup. MotoPlus knalde mee tijdens de wedstrijd op het vliegveld-circuit van Dahlemer Binz.Hét evenement om als Ducati-rijder met soortgenoten het circuit op te gaan is natuurlijk de befaamde Ducati Club Race in Assen. Het niveau van de rijders loopt er sterk uiteen: van ONK-toppers als Gisbert van Ginhoven tot aan de straatrijders en rijdsters die éénmaal in hun leven op het circuit van Assen gereden willen hebben.En als daar ruim 600 rijders op af komen, dan moet het toch ook mogelijk zijn om een speciale Ducati-raceklasse in het leven te roepen om meerdere keren per jaar zo’n ‘Ducati Clubrace’ te houden. Dat was namelijk de overtuiging van vijf Ducati-dealers, die er de schouders onder hebben gezet en vorig jaar begonnen met de Ducati 3DCup. Die naam staat daarbij voor Dutch Ducati Dealer Cup en heeft niets van doen met bepaalde damesmaten, om meteen maar een misvattingen uit de weg te ruimen…In 2007 maakte de 3DCup al een flinke groei door en na een voorjaarstraining op het Franse circuit Carole werden vijf circuits bezocht, voor negen races. Deze races worden bij steeds bij bestaande evenementen ingepast vanwege veiligheidsaspecten als baco’s en medische dienst.De laatste 3DCup-race van 2007 werd verreden op het vliegveld van Dahlem, oftewel Dahlemer Binz. En dat wilden we zelf ook wel eens meemaken. Het 2,5 kilometer korte circuit is uitgezet op de twee brede landingsstrips van het vliegveld en bestaat aan noord- en zuidzijde uit twee U-bochten welke de strips met elkaar verbinden. Op het rechste stuk waar ook start-finish is, bevindt zich juist vóór die finish een kort en gemeen rechts-links-rechts- chicaantje, terwijl op de ‘Gegengerade’ twee heel snelle chicanes zijn gemaakt. De race hier is georganiseerd onder auspiciën van de ADAC, zeg maar de Duitse KNMVIk meng met in het ‘feestgedruis’ met een fraaie 1000DS Paul Smart Sportclassic, een machine met een krachtige klassieke uitstraling. En met extreem lage clipons en een zeer lange tank. Maar na even proefzitten en alle hendels en pedalen naar eigen wens te hebben afgesteld, kunnen we op weg naar de eerste kwalificatie.Eenmaal in het parc fermé valt op dat er slechts twee andere luchtgekoelde Ducs meerijden en één daarvan is dan ook nog een 128 kilogram lichte NCR. Vrijwel alles wat géén 1098 is, heeft nadrukkelijk RS, R of toch minstens een S op de kuip staan. Het is meteen duidleijk dat het vast een taai verhaal wordt om op dit circuit met zijn lange rechte stukken een vuist te maken tegen brommers met bijna het dubbele vermogen.Eenmaal op de baan blijkt dat zo’n vliegveld-circuit dermate weinig herkenningspunten heeft dat je voor 100% op de rembordjes moet afgaan. Bizar! Vervolgens blijkt de Paul Smart op het circuit ook snel tegen de beperkingen van zijn ontwerpparameters aan te lopen, ook al dankzij de Pirelli Supercorsa-banden in de ‘street-compound. Objectief bezien is de luchtkoeler in dit veld veel te langzaam, remt hij wel behoorlijk, is de voorvering ondanks de aanwezigheid van de Öhlins-stickers matig en houdt de grondspeling niet over omdat de fraaie uitlaat snel de grond kust. Een zestiende plek is mijn deel.Voor de tweede kwalificatie wordt de veervoorspanning voor en achter opgeschroefd voor meer grondspeling en de clipons wat verzet voor een compactere zitpositie. Daarmee blijkt de 1000DS inderdaad 2 seconden sneller, wat resulteert in een dertiende tijd. Waarbij met name de beperkte grondspeling de meeste zorgen baart: zodra de uitaalt het asfalt raakt schuift de machine de ene keer over de voorband weg, en de andere keer over de achterband… Maar er zijn gelukkig ook positieve zaken, zoals de voorbeeldige gasreactie, het fijne aanspreken van de achtervering, het goede opschakelen (waarbij het gas vól open kan blijven terwijl de toerenbegrenzer als quickshifter wordt gebruikt) en precieze omgooien in de spectaculair snelle chicanes. Die high speed chicanes maken dit weekend zeker tot een waardevolle aanvulling op mijn circuitervaring! De baan is verder niet erg complex, maar deze tientallen meters brede supersnelle chicanes zijn een adembenemende attractie. En ook de Paul Smart replica mag er zijn: Zelfs in ene heel veld vol 1098’s en ander duur spul krijgt hij meer aandacht dan een schaars geklede Christina Aguilera. Als er ook een rapportcijfer voor de stijl-snelheid-verhouding zou bestaan, dan kreeg deze Ducati hier een dikke 10 voor!Bij de start van de eerste race kom ik prima van de lijn, maar zodra ik naar twee schakel, lelt het hele veld me voorbij. Het is duidelijk dat ik geen partij ben voor de veel snellere achtkleppers. Inhalen voor de bocht lukt nog wel, maar op elk recht stuk komen ze direct weer langzij. Frustratie ligt op de loer, maar laat ik mijn hoofd iets koeler houden dan de zwaarbelaste remschijven!Maar als ik wat meer ruimte krijg en lekker vrij kan rijden, dalen de rondetijden toch en komt het groepje hiervoor dichterbij en uiteindelijk wordt ik op de veertiende plek afgevlagd. Met mijn rondetijd van 1:04 blijf ik zo’n 5 seconde per ronde achter op winnaar John Middelkoop op een door Carl Nengerman getunede 996R. Ach ja, voor een rijdend stijlelement met 92 pk en 181 kilogram, spaakwielen en simpele tweezuiger remklauwen niet eens zo gek. Het frame blijkt ook bijzonder stabiel en het stuurgedrag niet verkeerd. Eigenlijk blijken alleen de remmen voor zo’n dure machine (€16.799,-) niet mee te vallen. Die hadden voor dat geld best wat hoogwaardiger mogen zijn.De start van de tweede manche is een doublet van de eerste manche en dus arriveer ik als voorlaatste bij de eerste bocht. Het gedrang is groot, zodat er meteen enkele machines in elkaar haken en het strijdtoneel moeten verlaten. Na een opnieuw enerverende race eindig ik nu als elfde.Uiteraard blijken er bij de prijsuitreiking bekers voor de eerste 10 rijders te zijn, dus ik moet het doen met de vele schouderklopjes en lachende gezichten. Want eigenlijk draait het daarom: de sfeer in de 3DCup is helemaal top. Op de baan wordt naar eer en geweten gestreden, maar in de paddock is de gezelligheid troef en blijken alle coureurs een hechte club te vormen. Een club waar meerijden toch eigenlijk belangrijker is dan winnen en waar de 3DCup-wedstrijden voor veel deelnemers gewoon een gezellig weekend betekenen. De deelnemers blijken daarbij erg uiteenlopend, van gevulde veertigers die met een 1098 gaan buitenspelen tot jonge honden die de 3DCup als een opstap zien naar een echte raceklasse. Maar bovenal is het merk Ducati de bindende en gelijkstemmende factor.[Kaderstuk]DE SPELREGELSHoe minder regels, hoe minder gezeur. Met dat in het achterhoofd is het reglement bewust eenvoudig: alle Ducati’s zijn welkom. Inclusief machines met een Ducati-motorblok zoals specials van Vyrus, NCR en Bimota. Verder moeten er straatlegale profielbanden opzitten en moet de coureur in bezit zijn van minimaal een C-racelicentie. Het inschrijfgeld voor de 3DCup bedraagt éénmalig € 99,- en daarna € 150,- per evenement. Je rijdt doorgaans drie trainingen en twee manches.De organisatie is momenteel druk in de weer om alles voor seizoen 2008 op poten te zetten. Er worden dan zes wedstrijden gereden, waarbij men ook naar zeer interessante circuits in Duitsland, België en Engeland wil. Voorafgaand aan het seizoen is er een trainingsweekend op Carole bij Parijs. Men hoopt de kalender begin december rond te hebben: die kun je dan – samen met alle informatie over het aanmelden en de 2007-wedstrijdverslagen – vinden op de 3DCup-website: www.sads.nl.