Interview Troy Bayliss
Troy Bayliss heeft afscheid genomen van de sport als wereldkampioen Superbike. De 39-jarige Australiër was dit jaar oppermachtig, maar hij kreeg de titel niet cadeau. Bayliss stond bekend als een trainingsbeest die telkens zijn eigen grenzen opzocht en verlegde. MotoPlus-correspondent Michael Guy volgde Bayliss een dag in Monaco en zag een kampioen aan het werk. Het is half negen in de ochtend en we staan buiten ons hotel te wachten als Troy Bayliss komt voorrijden in een grote zilverkleurige Land Cruiser met zijn 4-jarige zoon Ollie in een zitje op de achterbank. Na een korte begroeting verontschuldigt de drievoudig wereldkampioen zich voor de toestand van zijn auto. “Sorry voor de stank, jongens, maar mijn dochter Abbey is vreselijk over haar nek gegaan toen we terugkwamen van Monza. Niet te geloven, wat een zooi! Ik zag wel het aankomen en ik kon nog afremmen tot 140 per uur, maar het mocht niet baten!”Bayliuss legt uit dat hij normaal de 25 kilometer van Monaco naar zijn trainingscentrum in Italië fietst, maar de regen en de natte bergwegen halen daar vandaag een streep door. Hij laveert handig door het drukke ochtendverkeer van Monaco en levert Ollie af op zijn kleuterschool. Hier loopt een trotse vader, niet één van de meest succesvolle coureurs uit de racegeschiedenis. Even later laten we het stadscentrum achter ons en jagen we volgas over de tolweg richting de Franse grens en vervolgens naar Ventimiglia, het Italiaanse plaatsje waar Bayliss’ trainingplek is gevestigd. Maar eerst maakt hij tijd voor een koffiestop. Als Ducati-coureur is Bayliss inmiddels een koffiekenner geworden. Een bezoekje aan het café Smoke is een dagelijks ritueel geworden. De Australiër bestelt een cappuccino en voelt zich overduidelijk op zijn gemak. Hij spreekt Italiaans met het personeel en gooit er blijkbaar ook een paar Italiaanse grappen tussendoor. Vervolgens pakt hij zelf een sandwich, zonder dat het personeel zijn geld accepteert. “Dit is de beste koffie in Italië”, weet Bayliss. “We komen hier elke dag na onze fietstraining. Het is een super plek om mensen te ontmoeten en een betere sandwich is er niet te vinden. Probeer er maar eens een.”Als professioneel sporter kan Bayliss gratis gebruikmaken van het ultramoderne Monaco Stadium, maar hij kiest er voor om 25 kilometer verderop te trainen, net over de Italiaanse grens, in een ouderwetse sportschool. Deze Palestra Olympy Gym wordt gerund door de vriendelijke Enzo, een top bodybuilder. Er is geen cardiovasculaire trainingstoestel te zien tussen al deze oude apparaten waar met gewichten gewerkt moet worden. Het is het soort sportschool waar Rocky zou trainen als hij nog in de getto zou leven. Delen van de sportschool zijn echter opgezet als een soort eerbetoon aan de drievoudige Superbike-wereldkampioen. Boven de spiegel achter de plek waar Bayliss doet aan bankdrukken hangt een Bayliss-banner, geflankeerd door foto’s van hem op de Desmosedici en de 1098. “Het goede aan deze plek is dat het niemand interesseert als ik hier aan het trainen ben”, vertelt Bayliss. “In het Monaco Stadium willen mensen continu een praatje met je maken en dat schiet niet op. Ik houd ook van dit plaatsje. Iedereen kent me en als ik iets moet regelen, zijn er altijd mensen die me kunnen helpen. Ik ken zelfs de politie! Nadat ik voor de race in Assen was gevallen met mijn fiets (Bayliss kwam bij een afdaling hard ten val en miste op een haar na een tegemoetkomende auto, red.) werd ik hier naartoe gebracht met de ambulance. De plaatselijke politiechef kwam me persoonlijk opzoeken. Deze sportschool is een uurtje fietsen van ons appartement in Monaco. Het is voor mij de ideale manier om wakker te worden en om me op te warmen. Ik heb altijd veel gewerkt aan mijn fitness. Nu ik 39 ben, train ik nog steeds hard, maar wel anders. Ik concentreer me meer op de kwaliteit en de intensiteit van mijn training en niet aan de hoeveelheid tijd die ik er aan besteed. Ik besteed ook veel tijd aan herstel.”Bayliss’ trainingssessie begint met een boks-warm up voordat hij een serie oefeningen afwerkt met losse gewichten. Zijn cardio-training doet Bayliss normaal gesproken op zijn tweewieler in de steile bergen rond Monte Carlo. “Met mijn fitheid op de wielrennerfiets zit het wel goed”, bevestigt Bayliss. “Ik train mijn benen veel, omdat ik niet stilzit en relax op de motor. Ik breng altijd het meeste gewicht op de voetsteunen, niet op het zitje. Het hangt ook af van het circuit waar we zijn. Soms voel ik me oké na een race, soms hebben ik dagen na een race nog pijn. Als ik twee dagen voor mijn training een race gehad heb, doe ik een lichte sessie om weer een beetje ‘los’ te worden en de inspanningen van het weekend weg te laten vloeien. Het is lastig om precies te simuleren wat wij op een motor doen, maar ik probeer mijn training af te stemmen op het circuit waar we naar toe gaan. In Monza, bijvoorbeeld, draait het allemaal om hard remmen.”Na een intensieve trainingssessie stappen we weer in de Land Cruiser en gaan terug naar Monaco. Het weer is opgeklaard en de wegen zijn opgedroogd. Bayliss besluit dat hij toch wil gaan fietsen. Hij dropt ons bij het appartement van zijn trainer Rock met het doel om elkaar twintig minuten later een kilometer verderop langs de weg weer te ontmoeten. Op de minuut nauwkeurig arriveert Bayliss in lycra-outfit op een prachtige Ducati Corse-racefiets. ’s Ochtends heeft hij de fiets nog grondig schoongemaakt, geeft Bayliss toe. De coureur is bezeten van fietsen en als hij geen professioneel wegracer was geworden, zou hij zich hebben onderscheiden in evenementen als de Tour de France en de Giro d’Italia. Net buiten de stad zijn de wegen steil en als het verkeer minder wordt, krijgt Bayliss een paar stevige klimmetjes en haarspeldbochten voor de kiezen. Terwijl onze 125 cc-scooter het allesbehalve makkelijk heeft, oogt Bayliss alsof het hem geen enkele moeite kost. De weg wordt steiler, Bayliss staat op de pedalen, maar koerst nog steeds 25 per uur. “Ik fiets lang niet zo veel meer als vroeger”, vertelt hij later. “Tegenwoordig zit dat tussen de 200 en 250 kilometer per week. Ik hang een paar centimeter achter Rock (zijn trainer, red.) en dat is ook goed om geconcentreerd te blijven. De fietssessies zijn 40 tot 45 minuten lang, maar ze zijn nooit saai. Toen ik in Engeland woonde, kon ik niet trainen zoals ik wilde, omdat het vaak koud en nat was. Monaco is perfect. Het is een mooie plek om te zien en dat maakt het allemaal ook een stuk aangenamer.”Door de jaren heen bouwde Bayliss een reputatie op als één van de fitste mensen in de paddock. Hij neemt zijn training zeer serieus, maar is inmiddels iets minder strikt geworden als het om zijn dieet gaat. Na al die seizoenen aan de top in het WK Superbike en in de MotoGP weet Bayliss inmiddels wel wat werkt voor hem en wat niet. “Ik kan zo ongeveer alles eten en drinken wat ik wil, zolang ik maar blijf trainen. Ik heb geen erg streng dieet, Kim (zijn vrouw, red.) kookt gezond en ik eet geen troep als chocolade. Maar een biertje pak ik wel. Ik weeg tussen de 66 en 68 kilo. Ik heb ook al 64, 65 kilo gewogen, maar dat was niet goed. Dat kostte me veel kracht. Eerlijk gezegd voel ik me altijd wat beter als ik wat zwaarder ben. Als ik na kerst en Nieuwjaar naar een wintertest vlieg, heb ik altijd wat meer tractie!”In tegenstelling tot sommige racers die gedurende het seizoen de alcohol laten staan, ziet Bayliss geen enkel kwaad in een pilsje af en toe. Hij geniet duidelijk van een biertje – tijdens de lunch slaat Bayliss drie “pints” achterover – en koppelt dat ook aan de lifestyle die hij zich heeft eigen gemaakt in Monaco, waar het ontmoeten van vrienden een deel van zijn dagelijks leven is geworden. Bayliss hecht evenveel waarde aan ontspanning en plezier als aan zijn trainingsregime dat hem superfit houdt. “Ik ben al eens helemaal gestopt met drinken”, bekent hij. “Vorig jaar ben ik een maandje voor de wedstrijd in Donington gestopt. Ik weet niet of dat nou goed of slecht was. In Donington ben ik hard gecrasht, maar tot die tijd voelde ik me goed. Misschien wel te goed. Misschien houdt af en toe een biertje me rustig! Voor mij is het belangrijk om me in mijn hoofd lekker te voelen. Dat is voor mij een normaal leven.” Sinds 2000 woont Bayliss met zijn gezin in Monaco. Hij woonde kort in Amerika waar hij na het behalen van de Britse Superbike-titel twee races in het AMA reed. Gedurende zijn BSB-tijd woonde Bayliss net buiten Coventry, een enorm contrast met het leven in Monte Carlo. Het ruime appartement van de familie Bayliss geeft een prachtig uitzicht over de haven en hij woont in hetzelfde appartementenblok als Ferrari-coureur Felipe Massa en Williams-coureur Nico Rosberg. “Ja, het is wat anders dan Coventry”, grijnst Bayliss. “Monaco is één van de weinige plaatsen op de wereld waar je ’s ochtends kunt besluiten om even te gaan skiën en waar je ’s middags op het strand kunt liggen. De kinderen hebben veel vriendjes en vinden het hier fantastisch. Het is er veilig en er is veel te doen. We hebben een paar boten, een echte speedboot en een boot waar je perfect op kunt lunchen, je kunt er achter wake boarden en water skiën. In Monaco draait het allemaal om lunches, boten en restaurants en mensen die het naar hun zin willen hebben. Maar voor mij is het de dagelijkse routine. We gaan ’s avonds zelden uit en mij zul je ’s nachts om drie uur niet in een club vinden.”En de kans dat dat in de toekomst wel gaat gebeuren, is ook klein. Nu hij een punt achter zijn imposante carrière heeft gezet, keert het gezin Bayliss terug naar Australië. Voor een nieuw leven. Maar zijn dagelijkse cappuccino en zijn sandwich in Smoke, zijn fietstraining in de bergen en zweetsessies in de Palestra Olympy Gym – hij zal ze niet licht vergeten. (Kasten)Hoe fit is Bayliss?Bayliss’ fitnesstrainer Rock, alias Leigh Bryan is een voormalig wielerprof en heeft ook wielerteams gerund in Amerika. Momenteel traint hij naast Bayliss nog vier professionele wielrenners en Subura WRC-coureur Chris Atkinson. Rock is vol lof over zijn pupil. “Troy is ongelooflijk en het is geen toeval dat hij zoveel heeft bereikt”, meent Rock. “Hij stopt er zoveel in dat hij ook wel veel terug moet krijgen. Hij is als een aangelijnde hond en hij traint altijd voluit. Dat geeft hem ook dat beetje extra als hij het circuit op gaat. Hij wéét dat niemand meer kan hebben gedaan dan hij. Troy is nu 39, maar naar mijn mening zou hij op dit niveau nog vier of vijf jaar verder kunnen. Als hij dat zelf zou willen. Ik werk met topwielrenners en ik weet zeker dat Troy daar ook tot de top had kunnen behoren als hij zou hebben besloten dat hij wielrenner had willen worden. Zijn cardiovasculaire fitness is zo goed. Maar ik denk dat hij de juiste keus heeft gemaakt toen hij besloot om motorcoureur te worden. Zijn erelijst bewijst zijn gelijk.”UnterschrifteOpeningBayliss met zijn Ducati Corse-fiets tijdens een rustmomentje. De Australiër is een fervent fietser. CappuccinoDe klant achter de counter. Een betere cappuccino dan ze bij café Smoke maken is niet te krijgen, volgens Bayliss. BoksenDe warm up. Maar ook tijdens de bokstraining doet Bayliss het niet kalm aan. Gewichten 1Op simpele toestellen werkt Bayliss zijn gewichtstraining af. Gewichten 2“Y-M-C-A!” En niemand die zich bekommert om de work out van een drievoudig wereldkampioen. Gewichten 3Het oogt nogal simpel, maar het werkt wel. Bayliss traint been- en buikspieren. Gewichten 4De “eregalerij” waar Bayliss zich in het zweet werkt, met foto’s uit zijn GP- en WSB-jaren. Gewichten 5 (reserve)Bayliss’ beenspieren zijn volgens de kenners dusdanig ontwikkeld dat hij als professioneel wielrenner geen slecht figuur zou slaan. BalkonUitzicht op Monaco, ergens vanaf een bergweggetje. Binnenkort verruilt Bayliss Monaco weer voor Australië. FietsenClose racing! Afstand houden is zelden iets waar coureurs goed in zijn. Bayliss zit zo ongeveer aan het achterspatbord van trainer Rock. thuisIn het appartement van de familie Bayliss heeft ieder zijn eigen speelgoed. De vader des huizes heeft er zijn kampioensfiets uit 2001 staan. BootNog meer speelgoed. Bayliss gaat geregeld de zee op met zijn boot. AutoEén van de vierwielers van Troy. De Land Cruiser is voor de familie, de Porsche GT3RS is voor papa zelf.
