Interview MAG-voorzitter Nico Perk

Alweer twintig jaar werpt de Motorrijders Actie Groep (MAG) zich op als de waakhond voor motorrijdend Nederland. Organisaties als ANWB, BOVAG, RAI en zelfs de KNMV liepen, zo vond men, teveel aan de leiband van de overheid en accepteerden klakkeloos de regels die vanuit Brussel op ons afkwamen. Tot hier en niet verder zei de MAG en dat zegt ook voorzitter Nico Perk, die onlangs voor de vierde keer tot voorzitter werd verkozen. In een mooi grachtenpandje, hartje Amsterdam tegenover het Rijksmuseum, woont Nico Perk. Midden jaren negentig sloot hij zich na een lang verblijf in het buitenland, aan bij de MAG, omdat hij vond dat er tijdens zijn afwezigheid wel erg veel regeltjes en voorschriften waren bijgekomen. Motorrijden dreigde langzamerhand minder leuk te worden. Voor een maatschappelijk betrokken figuur als Nico tijd voor actie dus. Eerst een paar jaar als algemeen vrijwilliger, daarna algemeen bestuurslid, toen secretaris en vanaf 2005 voorzitter. Waar staat de MAG na twintig jaar actievoeren in het motorwereldje?“Heb je in de jaren ’50 wel eens die film ‘The mouse that roared’ gezien met Peter Sellers? Een ministaatje ergens in de Alpen dat nog in de Middeleeuwen verkeert, besluit om de een of andere reden de oorlog te verklaren aan de Verenigde Staten. Ze gaan met een leger van zeven man, voorzien van pijl en boog, het grote Amerika te lijf. Hilarische film, moet je gaan zien als je de kans krijgt. Die muis was in 1988 eigenlijk de MAG en Amerika was het toen opkomende verenigde Europa met al zijn regeltjes en wetten die vanuit Brussel werden gelanceerd. Zodra men het over motoren had, was daar dan opeens de MAG die met een ontzettend grote bek zich in de discussies mengde. We wilden geen helmplicht, geen 100 pk limiet, geen verplichte reflecterende kleding en ga zo maar door. We waren erg lastig, een luis in de pels van Europa en Den Haag. De luis die brulde dus.”Wat is er nu nog over van de strijdpunten van toen?“Over de helmplicht heeft vrijwel niemand het meer, die is maatschappelijk geaccepteerd. Het blijft overigens een interessante discussie of en in hoeverre de overheid zich moet bemoeien met de persoonlijke veiligheid van de burger. De plannen om motoren met meer dan 100 pk te verbieden hebben we te vuur en te zwaard bestreden. Gelukkig werd in ongeveer dezelfde tijd de FEM opgericht, wat later de FEMA (Federation of European Motorcyslists Associations, red.) werd, zeg maar alle belangenverenigingen voor motorrijders in Europa bij elkaar, zodat we opeens getalsmatig veel groter werden en beter een vuist konden maken. Vanuit Duitsland is een aantal keren een wetsvoorstel ingediend om motoren boven de 100 pk te verbannen van de wegen. Keer op keer ging een stel lobbyisten onder aanvoering van toenmalig FEMA-voorzitter Simon Milward op pad om alle parlementariërs te bewerken en steeds weer wonnen we. Uiteindelijk gaven de Duitsers het op. Achteraf begrijpen we dat het er eigenlijk om ging om het grote en toen nog erg brave merk BMW te beschermen tegen al die snelheidskanonnen die de Japanners naar Europa exporteerden. Bloed, zweet en tranen, maar wel gewonnen. Verplichte beenschilden kwamen er niet, nadat de Engelse MAG een onderzoek had laten doen naar de gevolgen ervan. Het bleek dat je door die krengen niet meer gelanceerd werd bij een frontale botsing met een auto maar gewoon bij je knieën afbrak om vervolgens met je helm door de voorruit van de auto te knallen. Zowel beenletsel als hersenletsel zouden toenemen, wat overtuigende argumenten opleverde en de beenschilden kwamen er nooit. En we bepalen nog steeds zelf wat we aantrekken!”Wat beschouw je als het grootste succes van de MAG in de afgelopen twintig jaar ?“De doorbraak die wij nationaal en aansluitend met de FEMA Europees hebben bereikt waar het gaat over motorvriendelijke geleiderails. De vangrail dus. Nadat de MAG in Nederland de strijd had gewonnen tegen de van gespannen staalkabels gemaakte en daardoor levensgevaarlijke cable-barriers, door ons eiersnijder genoemd, werd de FEMA uitgenodigd om zitting te nemen in een Europese commissie die de normen vaststelt waaraan in de toekomst alle vangrails in Europa moeten voldoen. Dat is niet niks dus. Na twintig jaar zitten we eindelijk aan tafel met de hoogste autoriteiten in Europa. Niet gek voor zo’n kleine luis toch?”En het rekeningrijden?“Het zal niemand ontgaan zijn dat minister Eurlings recentelijk heeft laten weten dat wij motorrijders buiten het systeem van kilometerheffing blijven. Dat is voor ons ook een langdurige strijd geweest. Wellicht dat mensen zich het roemruchte jaar 2000 nog herinneren, toen we met meer dan 25.000 motorrijders vanaf Amsterdam, Rotterdam en Utrecht in grote colonnes naar Den Haag reden om de regering te laten weten hoe wij over rekeningrijden dachten. Als je de files wilt oplossen, moet je het motorrijden juist bevorderen. Wij mogen tussen de file door, hebben geen parkeerproblemen en hebben dus geen enkel aandeel in de oorzaken van congestie op wegen en in binnensteden. Laat meer automobilisten voor woon- werkverkeer op de motor stappen, dat helpt daadwerkelijk om de files aan te pakken.” Wat zie je als de voornaamste taak van de MAG als je naar de toekomst kijkt?“Internationale waakzaamheid via de FEMA blijft een vereiste. Tegenwoordig zijn we niet meer alleen klaar met Den Haag en Brussel, maar moeten we onze ogen ook op de Verenigde Naties richten. Zaken als algemene verkeersveiligheid, emissie-eisen en geluid staan namelijk sinds enige tijd prominent op de agenda van zowel de VN als ook de WHO (Wereld Gezondheids Organisatie,red.). Ook daarvoor geldt dat ze beter met je dan over je kunnen praten. En als daar zaken op ons af komen zoals in het recente verleden in Brussel met betrekking tot de motorfiets zullen we er als de kippen bij moeten zijn om over onze belangen te waken.”En dichter bij huis, wat merken wij simpele motorrijders van jullie?“ Natuurlijk blijft het werk in eigen land belangrijk, voor onze leden waarschijnlijk zelfs belangrijker. Logisch, wat bij jou om de hoek gebeurt, raakt je natuurlijk veel eerder. Nederland is een lappendeken met zo’n 500 vrijwel zelfstandig opererende wegbeheerders, waaronder een aantal Micky Mouse-gemeentes die ervan overtuigd zijn dat ze verstand van verkeer hebben en daarbij met grote regelmaat menen algemeen geldende regels of richtlijnen te kunnen negeren. Dan krijg je problemen voor je kiezen als aparte drempels in Bommelskonten, groenblauw gestreepte wegen in Tietjerksteradeel en roodwit gestipte paddenstoelen op de weg in Koolstronkerveer. En daar moeten we steeds weer tegen ten strijde trekken. Autonomie werkt versnippering en bureaucratie in de hand en gaat ten koste van het wegbeheer. De laatste twintig jaar hebben we regelmatig een voorlichtende rol gehad om dit soort excessen zoveel mogelijk te voorkomen. Daarbij zijn wij het als een kernactiviteit gaan beschouwen om ambtenaren en politiemensen meer motorbewust te maken, want helaas ging tot nu toe de meeste aandacht naar alles wat met auto’s te maken heeft.” Wat is het voornaamste wat jullie geleerd hebben de afgelopen jaren ?“De MAG heeft in twintig jaar geleerd dat we niet mogen verslappen. Gebleken is dat niet alleen nieuwe ideeën op ons losgelaten worden waar het gaat om wetgeving, maar dat ook oude voorstellen vaak in een nieuw jasje opeens weer opduiken. Neem de APK voor motoren. Als Nederland zijn wij daarin nog een uitzondering, wij hebben de overheid steeds kunnen overtuigen dat een APK voor motoren onnodig en overbodig is. Maar omdat regelgeving steeds vaker uit Brussel komt, zijn hierin onze FEMA-contacten van levensbelang. Uit elk bij Europa aangesloten land kunnen opeens nieuwe voorstellen gelanceerd worden en we zullen dan snel moeten reageren. We hebben geleerd nooit op te geven en dat de aanhouder nog steeds meestal wint. Die luis van weleer is volwassen geworden en men krabt al lang niet meer om van ons af te komen. En elke motorrijder die dat ter harte neemt, is lid van de MAG of wordt het spoorslags. We hebben 6.000 leden op een bestand van 450.000 motorrijders in Nederland. Schandalig weinig. Ik zou dan ook iedereen die over een echt motorrijdershart beschikt willen oproepen zich bij ons aan te sluiten. De houding van “het zal mijn tijd wel duren” werkt al lang niet meer. Dus….’’Er zijn toch meer clubs die zeggen onze belangen te vertegenwoordigen?“Klopt, maar die bewegen zich meestal op andere terreinen. We zitten samen met een aantal andere organisaties in het Motorplatform. Ook de KNMV zit daar bijvoorbeeld in, maar als het gaat om pure belangenbehartiging zijn wij degenen die steeds het voortouw nemen, die het veldwerk doen. Wij krijgen geen subsidie, geven geen racelicenties uit en verkopen geen verzekeringen. Er bestaat wel een MAG-verzekering, maar dat is een zelfstandige verzekering die korting geeft aan MAG-leden. Wij waken ervoor het motorrijden in de toekomst aantrekkelijk te houden. Motorrijden is fun en dat moet het blijven. Wij voelen niets voor sensoren in de motor die meten hoever we van een voorganger af zitten en wij hebben ook geen behoefte aan elektronische inhaalhulpjes die onze snelheid afremmen als een kastje ergens boven de weg detecteert als we vijf kilometer te hard rijden. Automobilisten gaan nog meemaken dat straks de auto zelf rijdt, dat ze zelf niets meer in te brengen hebben. Wij willen dat er dan nog steeds ruimte is op de wegen voor ons motorrijders. We blijven streven naar een ideale wereld, waarin de MAG niet meer nodig zal zijn. Waarin overheden hun verantwoordelijkheid nemen en geen onjuiste en discriminerende wetgeving meer toepassen, waarin de motorrijder als volwaardige weggebruiker deel kan nemen aan het verkeer. Motorrijden is vrijheid, motorrijden is fun en voor velen een levensstijl. En dat moet zo blijven!.” [Bilde rund Unterschriften][Opener: Nico op Pan, kein Unterschrift][Nico bij vangrail]Nico Perk staat de pers te woord tijdens een actie voor de motorvriendelijke vangrail.