Harley-Davidson Superrally

Vraag een Harley-Davidson die-hard naar de betekenis van Pinksteren en hij zal antwoorden dat dat het moment is om de koplamp naar onbekende verten te richten. Het is de deadline voor menig restauratie- of zelfbouwproject, want bepakt en bezakt wordt koers gezet naar het grootste merktreffen ter wereld: de Super Rally. Die wordt ieder jaar in een ander Europees land georganiseerd en dit jaar was de Harley-Davidson Club Nederland gastheer van de 42e editie.
Om meteen maar een misverstand uit de weg te ruimen: ook al is de Harley-Davidson de spil, de Super Rally heeft helemaal niets met de HOG te maken! Deze traditie is veel ouder en spontaan ontstaan, vroeg in de jaren zestig. Andersom is er wel een verband. De in 1984 wereldwijd opgezette en dus relatief jonge ‘fabrieksgestuurde’ HD Owners Group, met regionale en nationale chapters, is wel geïnspireerd door de structuur van de onafhankelijke HD-clubs die in de na-oorlogse jaren overal in Europa werden opgericht. Ook en vooral in Nederland. De oorsprong van het gigantische Harley-Davidsonfeest dat we nu kennen als de Super Rally ligt dan ook in een Noord-Hollandse polder, want de door de Amerikanen na de tweede Wereldoorlog achtergelaten legermotoren (WLA- en C-zijkleppers, de zogenaamde Liberators) kregen na trouwe overheidsdienst een tweede leven: dat van kersverse cultmotor. Pasen en Pinksteren waren populaire weekenden om met de motor op reis te gaan, want de mannen hadden een paar vrije dagen, kregen het voorjaar in de kop en dus werden de Liberators en later de Hydra Glides uit de schuur getrokken en met de kampeerbaal en gereedschappukkel achterop ging het gas erop. Het enthousiasme voor het merk uit Milwauki was grensoverschrijdend en in Noordwest Europa groeide een netwerk van bevriende clubs die elkaar in het Paas- en Pinksterweekend opzochten om kennis en onderdelen uit te wisselen, maar vooral ook om te feesten.

In 1964 nam de HD-Club Utrecht, de voorloper van wat later de Harley-davidson Club Nederland zou worden. Zij gaven de tot dan toe spontane rally’s wat meer structuur en improviseerden de eerste Pinkster Rally. Goed voorbeeld doet volgen en Duitse en Engelse HD-clubs namen het initiatief over. De Pinkster Rally groeide snel in populariteit en omvang: het werd het belangrijkste internationale evenement op de agenda van menig Harley-rijder.
Om de tiende editie in 1975 gepast vorm te geven, kondigde een Franse club aan ‘un Supèèèr Rally’ neer te zullen zetten. Maar zij konden die belofte niet waarmaken, de rally ging niet door. Het evenement had echter wel definitief zijn naam gekregen: de Super Rally was een feit!
Het is een ‘reizend evenement’ dat al ruim vier decennia standhoudt en nog steeds in omvang groeit. Ieder jaar organiseert een andere HD-club in steeds een ander Europees land het evenement. En omdat het in het voorjaar is, is het voor velen ook de eerste echte trip van het jaar: ‘on the road’ met vrienden, kamperen naast je motor en kijken naar de vele specials die in de wintermaanden weer gebouwd zijn.
De vorige Super rally in Nederland dateerde alweer van 1987 in Slagharen. Het was ook meteen de grootste tot nu toe. Alleen daarom al waren de verwachtingen hooggespannen: zouden voor de 42e Super Rally meer dan 15.000 Harleyrijders naar Bussloo bij Apeldoorn knallen ?

Maar dat zou helaas net niet gebeuren, uiteindelijk zou de teller op 13.500 bezoekers met ruim 12.000 Harley’s blijven steken. Maar toch, nog steeds een indrukwekkend aantal. Waarbij het wel de meest internationale Rally ooit werd, want voor het eerst waren er bezoekers uit werkelijk alle landen van Europa: vanuit Ierland en Rusland, Griekenland en Portugal, Estland en Italië, Lapland en en Spanje èn alle landen daar tussenin hadden Harley-Davidson-fans de weg naar Bussloo weten te vinden: Verenigd Europa op een motor, en niet door een grondwet!
Net zoals de eerste generatie Harley-rijders in de loop der jaren zijn opgevolgd door een tweede en een derde, zo zijn ook hun motoren geëvolueerd. Zijkleppers werden kopkleppers en werden Evo’s, Twin Cams en V-Rods. Toch was het opvallend hoeveel oude Harleys er naar Bussloo waren gereden: veel Flatheads, Nuckleheads en Panheads, heel veel Shovelheads, wat Ironheads en ja ook veel Evo’s, inmiddels ook al weer oudere Harleys. Natuurlijk waren er ook veel Twin Cams, maar opvallend weinig V-Rods. En traditiegetrouw toch ook enkele Indians. Oudste Harley was een, het is een beetje gokken, Model J uit de jaren vóór 1920. Maar minstens zo zeldzaam was de XR1000 uit 1983, de enige Harley met twee carburateurs.
De aantrekkingskracht van deze Nederlandse Super Rally was dus weer groot en de organiserende club, de HDCN had de lat dan ook hoog gelegd. Belangrijkste uitgangspunten waren: zoveel mogelijk in eigen hand houden, volop goed entertainment, voldoende sanitair, veel keus in voedsel en drank en heel belangrijk: geen rijen en vriendelijke prijzen.
En in die opzet slaagde de organisatie uitstekend. Een entreeprijs van 60 euro voor vier nachten kamperen, mét ontbijt en warme douches en heel veel entertainment, was heel redelijk. Het recreatiegebied rond een zandafgraving aan de rand van de Veluwe was een goedgekozen: echt mooi, met volop goede kampeerplekken onder de bomen aan het meer. En met de hulp van 1000 medewerkers, waarvan sommige weken aan het bouwen zijn geweest, werd een heel compleet motordorp uit de grond gestampt met onder meer een bikermarkt met kleding, hebbedingetjes en onderdelen, drie grote feesttenten waarin 53 bands muziek verzorgden, een restaurant, koffiebars, de Steile Wand van Henny Kroeze en volop entertainment op het festivalterrein. Goeie vondst en altijd leuk voor de buitenlanders waren natuurlijk het draaiorgel en de klompenmaker. De sfeer was uitstekend en relaxed, de organisatie strak en goed doortimmerd en alles liep gesmeerd. En juist als het zo gesmeerd loopt, sta je er niet bij stil wat er allemaal voor nodig is om zo’n gebeuren draaiende te houden. 30.000 ontbijtpakketten en 12.000 appels bijvoorbeeld. Of 1500 liter koffie per ochtend. Probeer je eens voor te stellen hoe het moet zijn om al die dorstige kelen te smeren. In totaal over vier dagen stroomde er bijna een half miljoen glazen bier uit de tappen: per dag werd er dus al gauw een campingzwembad vol bier leeggedronken…

Vanwege milieu- en veiligheidseisen werden geen motoren op het festivalterrein zelf toegelaten. Jammer want daardoor ontbrak juist daar die specifieke motorsfeer: even op de motor een pot bier of een bord eten halen, de tent inrijden om naar een band te kijken en onderweg een vette burn-out maken… Maar gelukkig gebeurde er voor de poort genoeg: daar ontstond dat lekkere specifiek hectische sfeertje, zonder dat het ook maar één keer uit de hand liep. Want op een rally als deze staan alle neuzen dezelfde kant op en snuiven alle neuzen dezelfde rubberwalm op. De ‘low-profile’ aanwezige politie had, anders dan rond een gemiddelde voetbalwedstrijd, niets anders te doen, dan zich te verbazen over dat relaxte internationale motorvolk en die eindeloze stroom varianten op één motorthema. Bijvoorbeeld tijdens de Bike Show, een belangrijk onderdeel van iedere Rally. Het publiek kiest de winnaar en gelukkig werd er nu eens niet gekozen voor een modieuze, poenerige bling-bling-fiets. De motor van Gregory uit Walonië was favoriet: een eigenbouw geveerd frame met een klassieke ongeveerde look met, uniek, een Buell Fireboltblok als krachtbron. Goed om te zien hoe iemand zijn eigen plan trekt zonder zich te laten verleiden tot het volgen van de platgetreden modieuze paden. Hij bedacht en maakte veel originele oplossingen en details voor onontkoombare onderdelen als ‘olie- en benzinetank’, zoals het tot ‘schubben’ geklopte aluminium voor het plaatwerk. Hij bouwde een motor met een – door het gebruik van koper voor de leidingen, messing voor de stepjes en ja, betonijzer voor beugels – ambachtelijke, bijna organische uitstraling. Bovendien een ding dat ook echt gebruikt wordt. Niet te mooi, maar wel een prachtstuk!

Toen Harley-Davidson in de jaren 80 wereldwijd het ‘misbruik’ van de merknaam is gaan controleren, heeft de Federatie van Europese HD-clubs (65 clubs met een totaal van meer dan 30.000 leden) Willy G. Davidson uitgenodigd voor een gesprek. Tijdens die meeting raakte die onder de indruk van de Europese traditie en kon niet anders dan het bestaansrecht van de bij de Federatie aangesloten clubs erkennen, waarbij hij exclusief toestemming verleende om merknaam en ‘bar and shield-logo’ te gebruiken in de clubnaam. Maar hoewel Harley-Davidson jaarlijks een motor doneert voor de verloting, is de Super Rally nooit een officieel door de fabriek ondersteunt evenement geworden, dat dan in tegenstelling tot de HOG-rally’s en de Bikeweek aan de Fakersee in Oostenrijk. Die zijn vooral aantrekkelijk voor een nieuwe generatie motorrijders, grofweg van na het Shovelhead-tijdperk (dus van na 1984). Zij rijden hoofdzakelijk met standaard motoren of met door fabrieksaccessoires aangeklede Harley’s, terwijl de Super Rally vooral de oude stijl Harleyrijders, de bikers zeg maar, aantrekt, die naast moderne fietsen ook rijden op klassieke, verbouwde of zelfgebouwde HD’s.
Die tweedeling is eigenlijk ook een historisch gegeven: er was een tijd dat Harley-Davidson de motorfiets was van zowel de ‘cops’ als van de ‘robbers’!
Maar het is duidelijk: de motorfiets verbroedert en de lifestyle die er rond het Amerikaanse merk is ontstaan, is een voorbeeld gebleken voor zowel Japanse als Europese merken, die de waarde van een eigen groot merkevenement inmiddels ook ontdekt hebben. Er is en blijft echter maar één Super Rally en die zal volgend jaar voor de 43e keer plaatsvinden, dan in het Deense Fredericia. De uitdaging voor de Denen zal groot zijn: de rally in Bussloo evenaren of zelfs overtreffen? Dat zal een hele klus worden, want de HDCN heeft zichzelf overtroffen: het was echt een Súper Rally!

Plaats hier uw tekst