Eerste Test Ducati Supersport 950 S
Ducati’s SuperSport 950 is voor het nieuwe modeljaar flink aangepunt en heeft nu een duidelijke Panigale-look. Maar tegelijkertijd belooft Ducati dat de rijeigenschappen van de sportieve toermachine nog vriendelijker zijn geworden. Wij konden alvast exclusief van de S-variant van de nieuwe SuperSport 950 proeven in de Italiaanse Apennijnen.
Het nieuwe TFT-display van de Ducati SuperSport geeft een buitentemperatuur van vier graden Celsius aan. We zijn onderweg richting Monte Sole, de berg van de zon. Ver onder de uitlopers van het Apennijnen-gebergte liep de temperatuur nog in de dubbele cijfers en was de SuperSport 950 S helemaal in zijn element. Ducati’s PR-man Giulio Fabbri kent de bochtenrijke omgeving rond Bologna op zijn broekzak, en het is ook heerlijk om in de wintermaanden onder het genot van wat voorzichtige zonnestralen over het uitdagend kronkelende asfalt te sturen.
Ducati heeft de overstap naar Euro5 niet alleen gebruikt om in technische zin aan de nieuwe norm te voldoen, maar heeft de SuperSport 950 eveneens een nieuw jasje gegeven en verder geoptimaliseerd. Het designteam heeft weliswaar de looks een echt Panigale-sausje gegeven met sleuven in de zijpanelen van de stroomlijn en een ver naar achteren doorgetrokken onderste stroomlijndeel, maar dat ging hand in hand met de doelstellingen van het technische team. De winglets rond de grimmig ogende led-koplampen hebben op de SuperSport bijvoorbeeld niet de taak om, zoals bij de Panigale-superbike het geval is, de voorpartij op het wegdek te drukken – met de 110 pk die de SuperSport na de Euro5-switch heeft, is dat ook zeker niet nodig. In plaats daarvan geleiden die ‘vleugeltjes’ de rijwind beter richting radiateur en motorblok en blijven de benen van de rijder gevrijwaard van de hitte van het blok. De nauw aansluitende stroomlijn is aan de achterzijde daarom ook van vinnen voorzien, die de warmte van het blok weg leiden. Bij een buitentemperatuur van vier graden merk je daar niet heel veel van, maar in de zomerhitte moet je het verschil zeker kunnen voelen.
Wat waarschijnlijk ook in de smaak zal vallen is de nieuwe achterpartij met eveneens nieuw zitgedeelte. In Bologna hebben ze namelijk eindelijk ingezien dat bewegingsvrijheid een groot goed is en belangrijker is dan het design-aspect. In plaats van een zitkuil, zoals bij de voorganger het geval was, kun je nu echt van een zadel spreken en kun je al naar gelang stemming en het soort weg dat voor je ligt vrijelijk bewegen. Je vindt altijd de juiste zitpositie. Nu we het toch over comfort hebben, mogen we ook de nieuwe, hydraulisch bediende koppeling inclusief de radiale pomp niet vergeten. Die is niet alleen merkbaar makkelijker te bedienen, maar de versnellingen vallen ook beter op hun plek en in stadsverkeer is de neutraal veel makkelijker te vinden. Dat is buiten de stad door de standaard aanwezige quickshifter met blipper-functie geen issue, want de quickshifter werkt prima.
Daarmee komen we bij het elektronicapakket van de Ducati. Dat is mede door een zesassige Bosch-IMU bijzonder omvangrijk en heeft eigenlijk alles wat je wenst, van bochten-ABS tot de nieuwe wheelie-controle, alhoewel dat laatste met 110 pk vermogen natuurlijk meer een gimmick is. De menustructuur van het 4,3 inch grote display is speels en als extra goodie kun je bij iedere rijmodus de motordynamiek van ‘volle bak’ tot ‘gematigd vermogen’ beïnvloeden. Hier op Giulio’s ‘thuiscircuit’ kozen we voor de Sport-modus met de motordynamiek op ‘high’, wat de Testastretta-twin met zijn desmodromische klepbediening tot een welhaast perfecte straatwapen maakt. De gasrespons is echt heel goed – in de gekozen set up super direct, zonder je te verrassen. Voor de Euro5-norm hebben de technici de ECU gemodificeerd en het uitlaatsysteem aangepast. Het uitlaatgeluid is overigens lekker vol, maar niet te luid of nerveus.
Het blok trekt lekker enthousiast van onderuit en levert zijn vermogen keurig passend bij de wegen waarop we rijden. De vermogensafgifte is relatief elastisch, maar wie de naam SuperSport te letterlijk neemt, moeten in deze bochten-wirwar flink aan de bak met de quickshifter. Maar zo hoort het toch ook te zijn? Geconcentreerd motorrijden en maximaal genieten.
Wie meer de rust zoekt, wordt met deze Ducati ook goed bediend. De vermogenskarakteristiek van de 937 cc metende tweecilinder heeft ook geen moeite met een toeristische boemelsnelheid. De relatief hooggeplaatste stuurhelften ontzien de polsen, terwijl de ontspannen kniehoek een toerrit ook niet in de weg staat. Overigens sluiten de knieën nu heel mooi op de motor en de tank aan. Perfect! Mede door de uitstekende Pirelli Diablo Rosso III’s zijn de stuureigenschappen uitstekend. Je hebt zeker niet altijd een dikke 190-slof van sportfiets nodig.
De vering van de SuperSport 950, op deze S-versie volledig van Öhlins trouwens, is aan de sportieve kant. Door de lagere temperaturen tijdens onze testrit voelt het daardoor wat stug aan. Desondanks is het gevoel over de voorpartij, mede door de gematigde geometrie van de SuperSport 950, heel transparant en konden we de Ducati ook in het krappe en vaak onoverzichtelijke bochtenwerk heel sportief over het voorwiel rijden.
Daarmee voegt de nieuwe SuperSport een nieuw hoofdstuk toe aan het levensverhaal van deze vier jaar geleden geïntroduceerde, vriendelijke beginners- en heropstappersmachine. Maar ook ervaren motorrijders kunnen er prima mee uit de voeten en zelfs langere toertochten ontaarden niet in een helletocht. De nieuwste uitvoering doet alles net even beter dan zijn voorganger, en doet er met name wat ergonomie en uitrusting betreft een flinke schep bovenop.
