Eerste Test BSA Gold Star
Vijftig jaar na het stopzetten van de productie is BSA terug. In plaats van uit het goede oude Engeland, komt het nieuwe model uit India, een land waar ze alles weten van hergeboorte. Wij rijden op deze reïncarnatie.
De meest gebruikte woorden bij de presentatie van de BSA Gold Star waren ‘historisch erfgoed’ en ‘authentiek’. Aan erfgoed is dan ook geen gebrek: BSA wordt in 1861 opgericht als wapensmederij en vanaf 1901 produceert het ook motorfietsen. In de vijftiger jaren van de vorige eeuw is BSA kortstondig de grootste motorfietsproducent ter wereld. Met de intrede en opkomst van de Japanners in de motorwereld – het verhaal is al regelmatig verteld – begint de ster (niet alleen) bij BSA te vallen. Uiteindelijk komt er bij BSA in 1973 een einde aan de motorfietsproductie.
De klanten van het laatste uur moeten tegenwoordig al dik in de zeventig zijn. En het is nog maar de vraag of de beoogde doelgroep, die duidelijk veel jonger dan dat is, op enigerlei wijze geïnteresseerd is in het verleden.
Oké, terug naar het hier en nu. Terug naar het platte en 780 millimeter hoge zadel waarover ik net mijn been sloeg. Handen en voeten vinden als bij toverslag hun plaats. De ergonomie voelt typisch Engels, maar dat gevoel laat zich niet op iets specifieks terugvoeren. Voorop is het in ieder geval goed toeven op de eencilinder. Het zicht naar voren bestaat uit twee – even afgezien van de kleine LED-schermpjes – prachtig analoge ronde meters. Volgens oud BSA-gebruik (erfgoed!) staan die min of meer ondersteboven. In het iets verzonken ronde schermpje ertussen zitten controlelampjes die overdag helaas nauwelijks te zien zijn.
Het blok dat na een druk op de knop spontaan en aangenaam zacht ploffend (stationair geluid 90 dB(A)) tot leven komt is eveneens een reïncarnatie. De eencilinder is gebaseerd op het motorblok van de eerste generatie F650 die BMW tussen 1993 tot 2000 produceerde. Voor het gebruik in deze Gold Star keert BSA hem wel volledig binnenstebuiten. Enerzijds met het doel om het oorspronkelijke klassieke uiterlijk zo dicht mogelijk te benaderen. In die opzet is BSA geslaagd. Anderzijds om aan de huidige emissie- en geluidsvoorschriften te voldoen.
Ook het oorspronkelijke motorkarakter heeft een metamorfose ondergaan. Een blok dat ooit onder de 4.000 tpm in de bovenste versnellingen alleen maar hakte en protesteerde is gekneed tot een aandrijfbron die even comfortabel als sterk presteert. Een blok dat nu zelfs in de vijfde versnelling minder dan 3.000 tpm accepteert. Van net onder deze grens tot meer dan 6.000 tpm is er altijd meer dan 50 Nm beschikbaar. Het is meer dan genoeg om ontspannen te toeren.
Zolang het wegdek mooi egaal is, gaat dat ook prima. Niet bepaald lichtvoetig, maar met de overtuiging van een volwassen karakter volgt de BSA het verloop van de weg. De voetsteunen hebben voldoende lucht onder zich om lekker te sturen. Hetzelfde geldt voor het remsysteem: zolang je geen sportieve rijstijl aanhangt, doen de remmen hun werk absoluut ambitieus. De remklauwen komen van Brembo en het ABS van Continental. Kosten noch moeite zijn gespaard bij de gebruikte onderdelen. Dat geldt ook voor de in deze klasse zo populaire Pirelli Phantom Sportscomp. De Italiaanse bandenfabrikant heeft zelfs het klassieke 18”-formaat in het assortiment.
De niet-verstelbare Ø 41 mm telescoopvork doet zijn werk nog naar tevredenheid. De twee schokdempers – waarvan alleen de veervoorspanning instelbaar is – schieten te kort op het gebied van demping. Een korte rit over een weliswaar extreem hobbelige betonweg maakt dat direct duidelijk. Afgezien daarvan laat de Indiase ex-Brit een enorm positieve indruk achter. Om ook mensen jonger dan zeventig op deze motorfiets te krijgen, kunnen we ze al wel verleiden met de uitspraak dat de Gold Star ook gezien kan worden als een Indiase interpretatie van de legendarische Yamaha SR 500. De BSA is vanaf juli verkrijgbaar in vijf verschillende versies met vanafprijzen van €.
Conclusie
De BSA is een door en door eerlijke motorfiets. Om het in correct Engels te zeggen: what you see is what you get. Wat je ziet, is een goedmoedige en – in de beste zin van het woord – onthaastende masseur van de ziel. Hectiek is de Gold Star net zo vreemd als nieuwerwetse elektronische gadgets. Had ze op zijn minst voor de helft aansprekende stereoschokdempers dan zou het retrogeluk (bijna) perfect zijn.
