Compacttest Moto Morini Corsaro Avio

In de schaduw van de nog te presenteren Granpasso 1200 all-road kwam de Moto Morini Corsaro Avio dit jaar wat geruisloos op de markt. Deze Avio is na de Competizione en de Veloce inmiddels al weer de derde Corsaro-variant op de Nederlandse markt. Dat werpt de vraag op of deze tot 120 pk getemde versie een zinvolle aanvulling is of dat we juist door alle Corsaro-bomen het bos uit het oog dreigen te verliezen?Het begon allemaal zo lekker overzichtelijk. Het ooit zo fameuze Moto Morini herrees in 2004 uit een dikke laag as met een indrukwekkend naakt statement op twee wielen: de Corsaro 1200. Een eigen 1187 cc V-twin, een dikke 140 pk achter het gashendel en ronduit bruut tot in zijn kleinste poriën. En Italiaans natuurlijk, en dat maakte de Corsaro tot een begerenswaardige verschijning in een nichemarkt. Maar Italianen zouden geen Italianen zijn als ze binnen die niche niet weer nieuwe niches zouden creëren en dus verschenen al spoedig de eerste Corsaro spin-offs in de vorm van de luxer aangeklede Veloce en Competizione. En nu dus de Avio, die door zijn naam en door de smakelijke satijnblauwe kleurstelling subtiel verwijst naar de Italiaanse luchtmacht ten tijde van de hoogtijdagen van Moto Morini. In tegenstelling tot de Veloce en de Competizione is de Avio geen aangeklede Corsaro, maar een uitgeklede versie en dan vooral in motorisch opzicht. De oliekoeler en anti-hop-koppeling van de standaard Corsaro ontbreken en door een aantal inwendige ingrepen levert de 87° V-twin nu nog 120 pk bij 8500 toeren en dat moet het Corsaro-platform een stukje toegankelijker maken voor diegenen die de 140 pk van de andere drie Corsaro’s een tikje te overdonderend vinden. Verwacht echter geen verlegen muurbloempje, want dat is de Avio allerminst. Wat heet, in de eerste kilometers verdenk ik de fabriek er zelfs ernstig van dat ze deze Avio met een 140 pk-blok uit de poorten hebben laten rollen. Kanonnen, wat schieten die bomen langs de weg met een rotgang voorbij als je de rechter pols carte blanche geeft! De Avio heeft een soepele gasrespons en trekt en sleurt gewillig met machtige klappen of zijn leven er van afhangt. Alleen een snelle blik op de toerenteller verraadt dat de hard werkende V-twin benedendeks de tammere 120 pk-versie is. Het rode gebied begint namelijk niet bij de gebruikelijke 9500 toeren, maar 1000 toeren eerder, bij 8500 toeren dus. Opmerkelijk genoeg is dat ook exact het toerental, waarbij de Avio geacht wordt zijn maximale 120 pk de vrije loop te laten. Toch kom je in de dagelijkse veegpraktijk niet zo hoog in de tellerschaal, want de Morini voelt zich het best in zijn element als je de toerentellernaald steeds tussen de pakweg 4000 en 7000 toeren laat dansen. In dit gebied is de Avio het soepelst, maar daarboven lijkt het gevoelsmatig een beetje af te vlakken en voel je dat het dikke blok duidelijk harder moet werken. Dat pandemonium heeft ook zijn charme, maar lekker short shiften door het opgepompte middengebied ligt de Italiaan duidelijk het beste. Een prettig geheugensteuntje bij dit snelle schakelwerk zou de versnellingsindicator in het dashboard moeten zijn. Dat is die indicator in het gros van de gevallen ook, maar af en toe heeft ‘ie toch moeite om alles op de voet te blijven volgen en valt de weergave even weg. Schakelen doet de Avio trouwens trefzeker, waarbij een dikke laag eelt op de linker grote teen zeker geen overbodige luxe is. Opschakelen gaat nogal zwaar, vandaar. Verder mag de koppeling bij wegrijden graag een beetje happen, wat de doseerbaarheid niet ten goede komt. Maar met dat ongemak leer je snel leven zodra de donkerbruine klappen, die de volumineuze Termignoni’s onder de achtersteven uitbraken, eenmaal je trommelvliezen hebben bereikt. Die klappen zijn gemeen, een tikje intimiderend en lijken bol te staan van energiek gierend testosteron. Een haast orgastisch vergenoegen! Het commandocentrum is helemaal volgens naked-receptuur ingericht om het getemde Corsaro-geweld te mennen. De kin in de wind, het brede stuur als een degen in de knuisten geklemd, het achterste in een ruim zadel en de rug licht voorover gebogen. De tank heeft diepe uitsparingen, waar je de knieën mooi in kunt drukken en dat geeft een groot gevoel van controle over de Avio. Helemaal klaar om van dik hout planken te zagen! Klein minpuntje is dat het zadel erg glad is en naar voren toe wat afloopt, waardoor je steeds tegen de tank aan glijdt. Enne, een passagier heeft bar weinig te zoeken op de plek boven de Termignoni-vuurmonden. De duoplek is niet echt ruim bemeten, loopt wat bol en er is bovendien geen enkel houvast. Maar waarschijnlijk laat die beoogde passagier het toch wel uit zijn/haar hoofd om achterop te klimmen, aangezien je doorgaans geneigd bent als een dolle stier de aanval op bochten in te zetten. Iets wat ongetwijfeld een verlammende uitwerking zou kunnen hebben op een niet nader te noemen spier van de tamelijk hulpeloos achterop zittende passagier. Aangespoord door het fascinerende trommelvuur van de beide dempers – een klein wonder dat ze zonder maatregelen door de keuring zijn gekomen – stort je je steeds vol overgave in de bochtensamba en dat beloont de Morini met een staaltje strakke stuurprecisie en opvallend veel stabiliteit. De Italiaan heeft de bekende 50 mm voorvork met drievoudige klemming en een Sachs achterschokbreker en laat zich daarmee zonder al te veel inspanning mooi op de juiste lijn houden en is heel flitsend van het ene op het andere oor om te leggen. Op de juiste momenten even twee vingers aan het remhendel en hup, de goed doseerbare, maar niet sensationeel giftig bijtende remmen leggen de Avio panklaar voor de volgende slinger. Alleen als je je heel agressief in het bochtenwerk vastbijt, begint de achterzijde behoorlijk te pompen en dat zorgt uiteindelijk ook voor een wat nerveuzer wordende voorkant. Dat is enerzijds een gevolg van de gewichtsverdeling, met relatief weinig gewicht op de voorpartij, en anderzijds een gevolg van de op comfort afgestemde achtervering. Daar valt nog wel wat aan te veranderen, maar het deinende gevoel blijft desondanks toch op de achtergrond aanwezig. De Granpasso 1200 komt voor Moto Morini waarschijnlijk precies op tijd! Dat is geen diskwalificatie voor de Corsaro Avio, maar de Italianen moeten zo langzamerhand wel een beetje gaan oppassen dat de groei van de Corsaro-modellen uiteindelijk geen wildgroei wordt. Bestaansrecht heeft de Avio echter absoluut. De dikke V-twin weet de zintuigen in alle opzichten te prikkelen en de 120 pk’s rollen er dusdanig onderhoudend en overtuigend uit dat je de 20 ‘ontsnapte’ paardenkrachten eigenlijk niet eens mist. Daarnaast is de Avio € 2000,- goedkoper dan de standaard Corsaro en is het verschil met de Competizione en de Veloce nog een aanzienlijk stukje groter. Wat vervolgens de vraag rechtvaardigt of de duurdere Corsaro’s niet te groot in aantal zijn? Waar echter nauwelijks verschil in zit, is het bedrag aan brandstof dat de Avio verstookt. Net als zijn broers is de Avio een stevige innemer met een verbruik dat in het gunstigste geval rond de 1 op 13 ligt. [Plus – Min]+Vermogen: het verlies van 20 pk lijkt nauwelijks voelbaarAcceleratie: tot op zekere hoogte gelijk aan sterkere broersSturen: licht en accuraat -Verbruik: ook de Avio lust hem graagZachte achterkant: pompen bij agressief rijden!Afwerking: niet overal even netjesGeluidsproductie: zinnenprikkelend[Bilder + Unterwschriften][Opener][Moto Morini-3265, ohne Unterschrift][Auf einzelseite: Moto Morini-3303, ohne Unterschrift][Moto Morini-1104, ohne Unterschrift][Detailbilder, verteilen][Moto Morini-1113]Het rode gebied op de toerenteller verraadt de andere vermogenskarakteristiek van de Avio.[Moto Morini-1115 – Moto Morini-1117]Slordig weggewerkte stekkers zijn kleine verbeterpuntjes.[Moto Morini-1112]De vuurmonden van de Avio hebben nog nooit van geluidsproblematiek gehoord. [Kein zusatsliches Bild, weil wir bei die Technische Daten auch Messungen platzieren]TECHNISCHE GEGEVENS MOTO MORINI CORSARO AVIOMOTOR vloeistofgekoelde tweecilinder viertakt 87° V-motor, twee ketting/tandwiel aangedreven bovenliggende nokkenassen, vier kleppen per cilinder, stoterbussen, injectie Ø 54 mm, geregelde katalysator, 460 watt dynamo, 12 V/14 Ah accu, hydraulische natte meerplaatskoppeling, zesversnellingsbak, ketting.Boring x slag 107,0 x 66,0 mmCilinderinhoud 1187 ccCompressie 12,5 : 1Max. vermogen 88 kW (120 pk) bij 8500 tpmMax. koppel 102 Nm bij 6700 tpmRIJWIELGEDEELTE stalen vakwerkframe, motorblok als dragend deel, upside-down voorvork Ø 50 mm, volledig instelbaar, aluminium swingarm met hevelsysteem en monoschokbreker, volledig instelbaar, dubbele schijfrem voor Ø 320 mm, vierzuiger remklauwen, schijfrem achter Ø 220 mm, tweezuiger remklauw.Aluminium gietwielen 3.50×17; 5.50x17Banden 120/70ZR17; 180/55ZR17Banden op testmotor Pirelli DiabloMATEN EN GEWICHTEN wielbasis 1440 mm, balhoofdhoek 65,5°, naloop 103 mm, veerweg v/a 129/130 mm, drooggewicht 198 kg, tankinhoud/reserve 18,0/4,0 liter.Garantie 3 jaarService-interval 10.000 kmKleuren zilver/blauw Prijs NL € 12.790,- INFO Moto Tricolore BV, www.mototricolore.nl [messungen aus MRD5/2008 Seite 37]METINGENTopsnelheid 215 (250) km/uurAcceleratie0 – 100 km/uur 3,4 (3,5) s0 – 140 km/uur 5,3 (5,4) s 0 – 200 km/uur 10,7 (10,4) sDoortrekken60 – 100 km/uur 3,7 (4,7) s100 – 140 km/uur 3,2 (3,6) s(Corsaro 1200 tussen haakjes)[Bei Leistungsdiagramm][Grun]Moto Morini Corsaro 1200102,5 kW (139 pk) bij 8500 tpm121 Nm bij 6700 tpm[Rot]Moto Morini Corsaro Avio91,9 kW (125 pk) bij 8400 tpm113 Nm bij 6800 tpm