Rij-indruk – MV Agusta Brutale 950-prototypes

Zoals de naam al doet vermoeden, heeft de MV Agusta Brutale tot nu toe altijd zijn belofte waargemaakt. Of het nu gaat om een 800cc-driecilinder of een 1.000cc-viercilinder, een Brutale wordt altijd gekenmerkt door een wat piekerige vermogensafgifte, keiharde vering en uiteraard uiterst wendbare stuureigenschappen. Eigenschappen die zijn overgenomen van MV’s supersportmotoren F3 en F4, want vering en motorblok van die machines zitten ook in de naakte MV’s. De 2025-versie van de Brutale 800 met de toevoeging ‘ Ottantesimo’ is een goed voorbeeld van zo’n radicale machine voor doorgewinterde motorrijders die graag op circuitsnelheid onderweg zijn.

De rationele en meer praktisch ingestelde motorrijder zal zich niet zo snel aangetrokken voelen tot de Brutale. Daar moet nu een einde aan komen, want de Brutale van de volgende generatie krijgt een heel ander gezicht. “Twintig jaar geleden was een brute sportieve naked bike nog iets geweldigs, maar vandaag de dag draait het veel meer om de rijeigenschappen en toegankelijkheid”, vertelt Federico Macario, Head of Product bij MV Agusta. Om die reden werken hij en zijn collega’s al geruime tijd (en los van de economische veranderingen bij MV Agusta) aan de nieuwste generatie Brutale. Tijdens een bezoek aan Varese liet hij ons met de prototypes rijden om ons de ingeslagen weg al in een vroeg stadium zelf te laten ervaren. In onze vergelijkingstesten blonk de Brutale immers tot dusverre niet uit door rijdbaarheid, toegankelijkheid of zelfs rijcomfort.

Wel met een geweldig design, hoogwaardige afwerking en een haast emotionele rijsensatie. “Een fiets voor liefhebbers”, luidde meer dan eens ons testoordeel. Iedereen wilde de Brutale weleens ervaren, maar bijna niemand wilde er langere tochten mee maken of hem zelfs maar dagelijks gebruiken. Gaat daar nu echt verandering in komen? Eerst nemen we eens plaats op het nog geïmproviseerde zadel van het allereerste prototype, dat in het ontwikkelingsproces ook wel P0 wordt genoemd. In dit stadium moeten de fundamentele rijeigenschappen worden bepaald aan de hand van de geometrie en ergonomie. In het nieuwe frame, met een vlakkere balhoofdhoek vergeleken met het vorige model, huist de 950-driecilinder van de Enduro Veloce allroad. De swingarm is verlengd en het stuur is hoger geplaatst. Je zit beduidend meer rechtop, maar door de grotere afstand tussen het zadel en het stuur is de zitpositie nog steeds duidelijk voorwielgericht. Dit is een eigentijdse opstelling voor een naked bike, een goed compromis.

En zo presenteert de Brutale 950 P0 zich ook qua rijdynamiek. Het vaak wat wiebelig aanvoelende stuurgedrag en de voortdurende neiging om meteen naar de binnenzijde van een bocht te willen trekken zijn verdwenen. In plaats daarvan volgt de Brutale de beoogde lijn met overtuiging en een goede stabiliteit. Daarom zijn er maar een paar bochten nodig om vertrouwd te raken met de MV en met de gemonteerde Pirelli Diablo Rosso IV’s, die bij een buitentemperatuur van ongeveer 20 graden duidelijke feedback geven en goed harmoniëren met de Brutale. Alleen de vering voelt nog steeds keihard aan en is meedogenloos voor de tussenwervelschijven van de rug. Blijft de Brutale wat dat betreft net zo brutaal als hij altijd is geweest? Nee, want in dit ontwikkelingsstadium wordt nog geen aandacht besteed aan de afstelling van de vering.

De veerelementen zijn nog een-op-een overgenomen van het vorige model. Dat is al anders bij het volgende prototype, de P2. Deze heeft beduidend zachter afgestelde vering-hardware, zo merken we al snel tijdens de volgende testronde. Het aanspreekgedrag en het veercomfort zijn duidelijk van een ander niveau. Op slecht wegdek voelt de Brutale 950 P2 nu stabieler aan in bochten, maar op mooi vlak asfalt geeft hij een iets minder direct gevoel. Het motorblok is bovendien voorzien van een herziene cilinderkop, die de triple merkbaar meer punch in het middengebied geeft. In de toekomst zou hij tussen 140 en 145 pk moeten leveren bij vijfcijferige toerentallen, maar om veiligheidsredenen is het maximale toerental van dit P2-prototype verlaagd. Naast de nieuw gevormde zijpanelen vallen ook de aan de buitenkant geplaatste kabelboom en talrijke sensoren in de zadeltas van de P2 op.

Beide dienen voor de toepassing van de elektronische assistentiesystemen en de mappings. Bij de P2 is dit nog niet voltooid, waardoor de gasrespons en ook de reacties op lastwisselingen nog niet optimaal zijn. Belangrijker is echter het besef dat de woorden van Macario geen loze beloften zijn: “De motorfiets oogt nog steeds als een Brutale, maar rijdt heel anders en veel makkelijker”. Wat betreft het rijgedrag en het vermogen kunnen we dit na onze korte testritten met de prototypes 0 en 2 bevestigen. Als MV Agusta op het gebied van mapping en assistentie-elektronica even grote stappen zet in de richting van gebruiksvriendelijkheid, zou de voor de Eicma aangekondigde Brutale 950 weleens een grote hit kunnen worden voor de kleine Italiaanse fabrikant.

MotoPlus-conclusie
De koerswijziging bij MV Agusta wordt duidelijk zichtbaar aan de hand van de prototypes van de nieuwe Brutale 950. Met een neutraal stuurgedrag en een voor dagelijks gebruik geschikte ergonomie en veerafstelling dragen ze het stempel van een nieuwe generatie ontwikkelaars bij de traditionele fabrikant. Als nu ook de mapping en de elektronica nog de goede kant opgaan, dan…