Alpenmasters 2025 – Crossovers

De wendbaarheid van een naked gecombineerd met het comfort van een allroad? Het is een veelbelovend concept dat de twee crossovers BMW F 900 XR en Triumph Tiger Sport 800 nastreven. Tegelijk is het een grote spagaat die noodgedwongen compromissen vereist. Bij welke van de twee kandidaten voel je die het minst? We stappen op de motor richting Passo Fedaia en gaan het uitzoeken.

Ergonomie is het motto bij BMW en Triumph: en comfort gaat daarbij voor sportiviteit. Hoewel beide zadels met vrij stevig schuim zijn gevuld en de kniehoek iets scherper is dan op een allroad, bieden de Tiger Sport en XR de rijder een aangenaam stuurhoogte. Daardoor krijg je minder directe feedback van de voorkant, maar je hebt ook goed zicht op krappe bochten bergop, zonder dat je je nek oncomfortabel hoeft te strekken. Bergaf worden je polsen dan weer niet te zwaar belast.

Direct al in de eerste bochten laat de BMW zich met kleine impulsen nauwkeurig sturen. Het stuurgedrag biedt geen verrassingen en zelfs ferme kuilen en bulten brengen de motorfiets niet noemenswaardig uit koers. Smal en langzaam, breed en snel; de XR weet met allerlei soorten bochten raad en weet zijn 229 kilogram (met volle tank) vakkundig te compenseren. Een kleine verrassing is de in de Road-modus ruwe gasrespons, die we eigenlijk niet kennen van BMW. Wie in de laagste twee versnellingen in het krachtigste gebied van de twin te ongevoelig aan het gashendel draait, veroorzaakt een voelbare ruk, die de rijlijn behoorlijk kan beïnvloeden. Afgezien daarvan past het vermogensontplooiing van de tweecilinder uitstekend bij de Alpen, want zelfs bij lage toerentallen krijg je een voor dit type motor geweldige loopcultuur en ook meer dan acceptabele voortstuwing.

Nog beter doet de driecilinder in lijn van de Tiger Sport 800 het. Hij trekt bij de doortrekmetingen op de berg met passagier iets krachtiger door en gaat bovendien merkbaar soepeler, zij het niet zijdezacht, op het gas. In de talloze haarspeldbochten van Zuid-Tirol is dat een voordeel ten opzichte van de F900 XR. Voor de goede orde: beide crossovers zijn met een geregistreerd geluidsniveau van respectievelijk 91 dB (BMW) en 93 dB (Triumph) geschikt voor Tirol en overtreffen hun eigen inschatting bij onze meting met elk 1 dB(A).

De Tiger Sport 800 verspeelt zijn kleine motorische voorsprong door zijn rijgedrag. Het ietwat vage stuurgedrag van de Britse motorfiets, zowel bergop als bergaf, vereist een strenge stuurhand om niet van de beoogde bochtstraal af te wijken. Na licht insturen verzet de met een volle tank twaalf kilo lichtere Tiger Sport zich merkbaar tegen grotere hellingshoeken en komt weer rechtop te staan als je die beweging niet tegenhoudt met het stuur. Bovendien reageert het conventionele onderstel minder gevoelig dan de elektronisch gestuurde veerelementen van de XR en biedt het op de lange termijn minder veercomfort. De Michelin Road 5 ‘A’-banden genereren op nat wegdek wel meer grip dan de Continental RoadAttack 4 van de BMW. Toch is de voorsprong van de Triumph sneller gesmolten dan de sneeuw op de Alpenpassen.

Maar trekkracht en stuurgedrag zijn niet alles, zeker niet hier in de Dolomieten. Na een koffiestop op de Sella-pas meten we de remkracht bergafwaarts met passagier. Een belangrijke waarde, want als een touringcar op de pas de volgende bocht blokkeert, wordt dit uiterst relevant voor de veiligheid. De BMW is zich hiervan bewust en zet de beste waarde neer bij de Alpenmasters 2025. Om vol bepakt van 75 naar 25 km/uur af te remmen, heeft hij slechts 23,1 meter nodig. Zelfs bij een helling van twaalf procent kun je erop vertrouwen dat het achterwiel door het instelbare ABS op de grond en in de rijlijn wordt gehouden .

Bij het achterwiel van de Triumph is dat anders. Het Britse ABS biedt geen instelmogelijkheden en bereikt bergafwaarts zijn grenzen. Het voorwiel blokkeert weliswaar niet, maar bij een noodstop kan de achterkant plotseling omhoog komen en alleen het handmatig loslaten van de hendel voorkomt een voorwaartse salto. Het resultaat: pas na 30,5 meter is de Tiger Sport 800 van 75 naar 25 km/uur afgeremd. Tijdens de remmetingen heeft de passagier het op de Triumph iets comfortabeler, afgezien van de adrenaline die bij stoppies met twee personen door de aderen stroomt. Het zadel van de passagier is bij de Tiger Sport ook geschikt voor langere etappes, de kniehoek is eveneens draaglijk, hoewel de opstelling niet kan tippen aan die van een allroad.

Het BMW-zadel is in vergelijking met de Triumph erg kort. Bij het accelereren heeft de duo daardoor eerder het gevoel dat hij naar achteren kan wegglijden. Hier betaalt de passagier de prijs voor het sportieve uiterlijk van de korte achterkant. Op beide crossovers hinderen de zijkoffers de 1,83 meter lange passagier niet en passen ze precies in de knieholte.

Het iets hogere ergonomische comfort van de Triumph verandert uiteindelijk niets aan het feit dat BMW de crossover-klasse vertegenwoordigt in de finale van de Alpenmasters. De evenwichtige XR voldoet beter aan de eisen van een rit naar, door en van de Alpen dan de levendigere, maar onrustige Tiger Sport. Tegen de pure allroads, waarbij alle naked bike-elementen ontbreken, gaat de BMW het echter niet gemakkelijk hebben, zeker niet in de veeleisende Dolomieten.

Motoplus-conclusie
De BMW F 900 XR wint deze race met zijn ongecompliceerde handling, topelektronica en solide motorprestaties. Afgezien van harde lastwisselingen levert hij sterke prestaties. De Triumph Tiger Sport 800 zet daar vooral een levendige driecilinder en een geslaagde ergonomie tegenover. Zijn onrustige rijgedrag en het matige ABS zijn echter doorslaggevende nadelen in de Dolomieten.