Dat motorgeronk de hele nacht door is misschien wel mijn mooiste TT-herinnering
De Dutch TT in Assen gold eigenlijk altijd als één van de weinige zekerheden in ons leven. Al sinds 1925 wordt er eind juni geracet in Assen en alleen tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef het stil op de Drentse hei.
Net als komend weekend dus: de vermaledijde coronacrisis gooide ook voor alle TT-fans roet in het eten, waardoor de 90e Dutch TT – Nederlands grootste eendaagse sportevenement – niet door kan gaan.
De TT in Assen, wie is er niet groot mee geworden? Samen met mij kijken duizenden liefhebbers elk jaar opnieuw uit naar hun traditionele uitstapje eind juni. Iedereen heeft er ook zijn eigen bijzondere herinneringen aan, dat bleek wel toen we werden overstelpt met reacties na een oproep over persoonlijke TT-herinneringen. Vanaf pagina 78 legt TT-baas Arjan Bos uit wat de gevolgen zijn van deze annulering voor het TT-circuit. En hoe we allemaal uitkijken naar 2021 als de beste coureurs ter wereld weer komen rijden in ‘de kathedraal van de motorsport’. Daarna volgen in deze MotoPlus acht pagina’s bijzondere TT-herinneringen van lezers en coryfeeën.
Ikzelf heb wat dat betreft een onuitwisbare herinnering aan 1977, het jaar dat Wil Hartog de 500 cc-klasse won. En ik zal zeker niet de enige zijn bij wie dat in het geheugen gegrift staat. Het was echter niet alleen de winst van de Witte Reus die het voor mij zo bijzonder maakte: het was namelijk ook mijn allereerste TT! Als 15-jarige had ik me net door de derde klas van de Havo geworsteld; een school die me absoluut niet boeide. Maar met Havo-3 kon je destijds wel de overstap maken naar de MTS; dat paste mij beter. Voor Havo-3 moesten echter de schouders er nog wel even onder en als beloning werd me een TT-bezoek in het vooruitzicht gesteld. Dat bleek de ultieme stok-achter-de-deur: met mijn motor- en racegekke vader voor het eerst mee naar de TT!
Die ging al sinds jaar en dag vanaf woensdagmorgen met een groepje vaste vrienden – de Heidebloempjes, dit jaar zou nota bene hun zestigste TT worden! – naar Assen, waarbij ze steevast bivakkeerden bij Camping Oostra. En in 1977 mocht ik dus eindelijk mee. Dat wil zeggen: ik mocht op vrijdagochtend meerijden naar Assen in de auto bij een achterblijver. Camping Oostra lag in die jaren nog aan de binnenkant van het oude TT-circuit, net voordat de rijders haaks rechtsaf de Bedeldijk opdraaiden. Het was nog niet die mega-camping van vandaag de dag; we kampeerden er met een stuk of vijftig tenten rond de boerderij en aten ’s morgens door vrouw Oostra gebakken uitsmijters in een schuur, ongeveer op de plek waar nu het verkeerspark is. Je moest destijds ook uiterlijk vrijdagavond 21.00 uur op de camping zijn, aangezien je immers het TT-circuit moest oversteken om er te komen, en dat mocht daarna niet meer…
Ook toen was ik al knettergek van motoren, dus Assen was een soort heilige grond. En mijn eerste TT maakte diepe indruk: al die motoren, de camping, de massa’s mensen die ’s nachts al op de taluds lagen, de wilde feesten en brandende strobalen. En niet te vergeten: wakker liggen in een klassieke oranje bungalowtent in een boerenweiland, en dan werkelijk de hele nacht door brullende motoren van TT-bezoekers horen. Misschien is dat aanhoudende motorgeronk de hele nacht door wel mijn mooiste TT-herinnering. Kippenvel.
En dat kippenvel werd er niet minder op toen ik op die zaterdagmiddag 25 juni 1977, zittend op een boerenkar achter het prikkeldraad, Wil Hartog mijn eerste ‘live-GP’ zag winnen. Wat een euforie, wat een feest! De baan werd na afloop bestormd en mensen zakten huilend door de knieën en kusten het asfalt. Het is 43 jaar geleden, maar dat tafereel zie ik nog zo voor me…
Eric Bulsink,
Hoofdredacteur MotoPlus
