Nieuws

Warmdraaien – Drie constateringen en een wens

Na weken grauw en kil Hollands miezerweer kon ik weer eens lekker buitenspelen onder een Spaans zonnetje in de omgeving van Malaga. Dat deed ik in de luxe ‘fauteuils’ van BMW’s vernieuwde K1600-lijn met die enorm soepele zescilinder-lijnmotor als kers op de comforttaart. Daarbij viel me een aantal zaken in het bijzonder op.

Met die zaken doel ik niet op de BMW’s, die bevindingen lees je verderop. Nee, het waren dingen die me anders niet snel opvallen als ik in het buitenland onderweg ben. Dat heeft negen van de tien keer te maken met een overenthousiaste voorrijder die denkt een lokale TT van Man te rijden, ongeacht of ‘ie nu op een nieuwe Vulcan S of Tuono V4 rijdt. Vastbijten en volhouden is dan het devies. Oog voor de weg en de verkeerssituatie is er dan uiteraard volop, maar de omgeving wordt in de regel niet meer dan ‘geregistreerd’.

Maar Tom, de voorrijder van dienst bij BMW, heeft het helemaal begrepen. Dan weer eens stevig doorpoken en dan weer eens relaxed toeren. Iedereen blij, en tijd om eens op andere dingen te letten. Het eerste wat opvalt: waar we ook komen, er is werkelijk geen Spanjaard die met zijn vinger naar zijn voorhoofd wijst. De enige handgebaren die we krijgen, zijn aanmoedigingen om het gas open te draaien. Toch een ander welkom dan de meeste welwillende motorrijders in ons zo tolerante landje ontvangen als ze tijdens een ritje een dijkweggetje meepikken. Tja, een stukje cultuurverschil, waarbij het lijkt of er bij Zuid-Europeanen van nature meer benzine door de aderen stroomt, ook al rijden ze zelf misschien niet eens motor. Ze weten het te waarderen. De MotoGP en het WK Superbike worden wat dat betreft misschien ook niet helemaal toevallig door een Spaanse promotor georganiseerd.

Constatering twee: als ons K1600-treintje over de geweldige A-397 van Ronda naar Marbella kronkelt, komen we vooral Spaanse jeugd met vrolijk snerpende 125’s tegen, die hier massaal de stuurvaardigheid bijslijpt. Een A1-rijbewijs kun je in Spanje immers al redelijk eenvoudig vanaf je zestiende halen. Kom daar maar eens om bij ons, waar de weg naar het motorrijbewijs er vooral een vol hindernissen lijkt en je echt een doorzetter moet zijn als je per se vanaf je achttiende op twee wielen door het leven wilt. Lees wat dat betreft de columns van onze stagiair Cris, in dit nummer de laatste, nog maar eens na.
Onderaan de A-397 gooien we de K1600’s vol naast de 125’s van de youngsters. Net als wij betalen ook zij aan de pomp tegenwoordig flink meer voor een litertje pretvloeistof, de derde constatering. Met 1,56 euro voor een liter is dat weliswaar nog steeds een stuk minder dan bij ons, maar ook hier zijn de prijzen wel eens lager geweest. Bij ons vloeit er voor iedere getankte liter zo’n 83 cent als accijns naar de staatskas en heeft het er ondertussen alle schijn van dat die stijgende prijzen wel eens een stok achter de deur kunnen zijn om ons van de verbrandingsmotor te krijgen. We hebben immers ambitieuze doelen te halen voor 2030.

In dat kader valt mijn oog terug in het hotel op een Spaans nieuwsitem op tv, waar een Honda Vardero-rijder uit Barcelona zich beklaagt over het feit dat hij sinds begin dit jaar op werkdagen tussen ’s ochtends zeven en ’s avonds acht niet meer op zijn trots binnen de ring van deze Spaanse metropool mag komen. Zijn Honda is van voor 2002 en dus te oud en te vies. Let wel: middels het ‘Clear Air Action Plan’ heeft ons ‘eigen’ Amsterdam soortgelijke plannen voor 2030. Laat ze in vredesnaam opschieten met alternatieve brandstoffen, zodat motorrijden ook na 2030 nog een beetje leuk blijft voor iedereen met brandstof in de aderen. Geen constatering, wel een wens….