Warmdraaien 9 – 2015

Motorrijden houdt je jong! Ik ontdekte het afgelopen weekend weer opnieuw, toen ik met mijn zoon Kay-Arne aan het offroad-rijden was in de Franse Ardennen. We reden heerlijk relaxed achter gids Appie ‘Le Professeur’ Wagenaar aan, op de dag dat die 79 jaar werd! Dat halen mijn zoon van 22 en ik met mijn 53 samen nog niet eens…

Markeloër Ap Wagenaar is daarmee het schoolvoorbeeld van hoe je geweldig oud kunt worden, als dat je gegeven is. Al 25 jaar achtereen zit hij in het voorjaar in Noord-Frankrijk om vanaf een lokale boerencamping iets boven Reims met kleine groepjes Nederlandse offroad- en allroad-rijders (vrijwel allemaal ‘vaste klanten’) door deze prachtige streek te rijden. Geen hardcore zandhappen of ruig moddervreten, maar lekker rijden over de honderden kilometers boerenveldwegen, gravelwegen en bospaden. Waarbij Appie op zijn Honda XR400 uit 1997 nog heel behoorlijk doorrijdt en menig jonge rijder soms in vertwijfeling achter laat: hoe doet die ouwe dat toch zonder dat het hem schijnbaar enige moeite of één zweetdruppel kost. 60 jaar ervaring in de motorcross, enduro en grasbaanraces laten zich hier overduidelijk gelden!

Het is prachtig om te zien hoe iemand op die leeftijd nog zo goed kan rijden en kan genieten! Het mooiste bij dat alles is dat Appie geen woord Frans spreekt, ondanks al die jaren dat hij hier al komt motorrijden. Maar overal wordt hij met open armen ontvangen: van burgemeester tot politiecommissaris en van boeren, waar we over het erf rijden, tot boswachters. Als we op een avond in een lokale kroeg een ‘steak-frites’ nuttigen, komt het halve dorp – die blijkbaar aan het eind van de middag steevast gezamenlijk even de dag doornemen met paar Pastisjes – even handen schudden aan tafel. Dan slaagt Appie erin om in het koeterwaals een aardige conversatie te beginnen: niemand verstaat elkaar, maar iedereen begrijpt elkaar. Met een vette lach en een klap op de schouder wordt er weer afscheid genomen: iedereen kent “Le Professeur’ die elk voorjaar vanuit zijn caravannetje een dag of drie per week met kleine groepjes door de regio toert. Die andere vier dagen zit hij, verstoken van radio, tv of Nederlandse kranten, heerlijk in zijn uppie in het zonnetje uit te rusten en wat onderhoud aan zijn trouwe Hondaatje te plegen. Ver weg van alle gedoe en alle ellende. Je zou er jaloers op worden….

Appie’s ritten gaan door een streek waar in beide wereldoorlogen vreselijk is gevochten. Daarvan getuigen ook de vele monumenten en militaire begraafplaatsen. Vorig jaar was het honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak en vanwege de herdenkingen zijn er toen veel historische plekken weer in ere hersteld. Tijdens onze rit stopten we nu onder meer in Stonne, waar van 15 tot 18 mei 1940 een enorme tankslag tussen het Franse en Duitse leger plaatsvond. Het dorp werd in vier dagen volledig verwoest en er vielen 34.000 slachtoffers! Ook stapten we bij La Main de Massiges van de motor: een heuvel in het landschap waar tussen 1914 en 1918 ook duizenden soldaten zijn gesneuveld en je de authentieke loopgraven kunt bekijken om je in te beelden hoe verschrikkelijk het hier 100 jaar geleden geweest moet zijn.

En waarvoor precies, denk je anno 2015? Want deze streek maakt tegenwoordig een verlaten, zelfs desolate indruk. Afgezien van vrijwel uitgestorven dorpjes en megagrote boerderijen is er verder bijna niets meer in dit uiterste noordoosten van Frankrijk. De jongeren trekken massaal weg naar de grote steden en bij veel huizen blijven de luiken altijd dicht. De historische plekken gaven onze trip in elk geval een extra dimensie. Ook met een wegmotor – de wegen zijn hier mooi bochtig en prima voor elkaar – kan ik iedereen aanraden om eens naar de Franse Ardennen te gaan: op nog geen 400 kilometer van Utrecht kom je er in een andere wereld terecht!

Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus