Warmdraaien 22 – 2015

Het deed er vorige week allemaal weinig meer toe. Al was het motorrijbewijs afgeschaft en hadden motorfietsen voortaan vierkante wielen moeten hebben, dan nog had daar waarschijnlijk niemand van wakker gelegen, want de motorwereld werd beheerst door de gebeurtenissen in de voorlaatste MotoGP, waar Valentino Rossi en Marc Marquez op het circuit een stevig duel uitvochten en juist Rossi als meest ervaren en geslepen vos zich liet provoceren en uit de tent lokken. Door om te kijken, Marquez op te wachten en hem naar buiten te drijven (waardoor die uiteindelijk ten val kwam), kreeg publiekslieveling Rossi helaas niet alleen de schijn tegen, maar ook een straf van de wedstrijdleiding. Zodat de grootmeester zijn voorsprong in het WK voor de allerlaatste MotoGP in Valencia zag slinken tot 7 punten en daar bovendien vanaf de laatste plaats moest starten. Daarmee namen zijn titelkansen flink af. Ook het door Rossi ingeschakelde CAS – een internationaal hooggerechtshof voor sportzaken – stelde hem in het ongelijk, dus Rossi had in de finale-GP in Spanje (met de Spanjaard Jorge Lorenzo als zijn grootste concurrent) de titelkansen eigenlijk niet meer in eigen hand.

Valentino Rossi en Marc Marquez zijn beiden uitzonderlijke talenten en de weergaloze duels op haren en snaren die we dit jaar vaak zagen tussen hen beiden waren in mijn ogen ook meer dan duels tussen twee coureurs, het waren duels tussen een komende en een gaande generatie. Helaas kregen ze in de loop van het seizoen, onder meer door de affaire in de Assense GT-bocht, een snoeihard, meedogenloos karakter. Bovendien werd er steeds vaker op de man gespeeld en daar moeten we in de motorwereld aan wennen. Net zoals we moeten wennen aan het feit dat de motorsport dit jaar zijn onschuld verloor door de ‘vriendjespolitiek’ op de baan.

Dat het zo op de spits werd gedreven zal zeker te maken hebben met het verloop van het raceseizoen, waarin Rossi beresterk startte en veel punten verzamelde, terwijl zijn teammaat Lorenzo en het Honda-team aanvankelijk geen weerwoord hadden tegen Rossi’s dadendrang. Met het op stoom komen van Lorenzo en van de Honda’s kantelde het seizoen. In de wereldtitelstrijd speelden de Spaanse Honda-rijders Marquez en Pedrosa weliswaar geen rol meer, maar met name Marquez (hoe kon ik ooit een grote fan van hem zijn?) leek zich steeds meer te ontpoppen als het hulpje van landgenoot Lorenzo en was op die manier van doorslaggevende betekenis voor het kampioenschap. De GP in Maleisië was wat dat betreft een dieptepunt, maar ook in de beslissende GP in Valencia (zie het verslag op pagina 86) had Marquez in elk geval sterk de schijn tegen dat hij voor eigen kansen reed. Hij bleef daar volledig onnatuurlijk en schijnbaar met speels gemak de hele race keurig aan het achterwiel van Lorenzo hangen, zonder ook maar één inhaalpoging te ondernemen. Of toch wel: toen Dani Pedrosa zich in de slotfase tussen Lorenzo en Marquez drong, wist Marquez hem één bocht verder alweer terug te wijzen naar de derde plaats. Daarmee leek hij in Valencia voor ruim 100.000 Spanjaarden op de tribunes in elk geval de gedroomde ‘wingman’ van zijn Spaanse landgenoot Lorenzo, die met de twee Honda’s achter zich immers een prima buffer richting Rossi had. Vale reed weliswaar een schitterende race, maar vanaf de laatste plaats startend zat er gewoon niet meer dan een vierde plaats in. Zo werd Lorenzo, die zich op het erepodium in Maleisië nog van zijn meest onsportieve kant liet zien door tijdens de bekeruitreiking aan Rossi voor miljoenen tv-kijkers nadrukkelijk met de duim omlaag te zwaaien, dus de lachende derde en wereldkampioen in een seizoen waarover nog lang nagepraat zal worden. Zelfs de Honda HRC Executive Vice President Nakamoto mengde zich opvallend stevig in de hele discussie, omdat er volgens hem gewoon absoluut 100% niets aan de hand was. Toch denken miljoenen racefans wereldwijd daar totaal anders over. Tot in lengte van dagen zal Lorenzo’s titel besmet blijven; ondanks de fantastische duels en mooie races moeten we dit seizoen maar snel vergeten. En hopen dat we in 2016 weer een faire titelstrijd gaan zien, waarin iedereen 100% voor eigen kansen rijdt.

Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus