Warmdraaien 19/2012
De deuren van de Intermot, de eerste grote internationale motorshow van dit najaar, zijn zojuist geopend. Over anderhalve maand volgt dan nog de Eicma-beurs in Milaan en dan weten we weer waar we de komende maanden van kunnen dromen: welke nieuwe motor, welk motorpak of welke helm. En welke nieuwe technologie er nu nog verder is doorgedrongen in de motorwereld. Zijn we eindelijk zover dat de navigatie ook echt geïntegreerd wordt in het dashboard en kunnen we in de toekomst ook allemaal gaan bellen op de motor (voor wie dat echt niet laten kan)? En hoe zit het met de diefstalbeveiliging en ingebouwde track&tracé-systemen, waarmee je je eigen motor via een app op je telefoon 24 uur per dag kunt volgen en controleren? En dan heb ik het nog niet over veiligheidsystemen als het inmiddels niet meer weg te denken ABS. En wat gebeurt er met automatische versnellingsbakken, zetten deze echt door?
De grote internationale motorbeurzen waren in het verleden altijd het domein van de Japanners, waarbij de Europese merken in het kielzog werden meegezogen. Voor het spectaculaire nieuws en de technische innovaties moest je immers decennia lang in Japan zijn. Inmiddels is het een omgekeerde wereld geworden en geeft Europa de toon aan door veel slimmer in te spelen op de wensen van de hedendaagse motorrijder, door nieuwe technieken te introduceren en door een perfect afgestemd totaalpakket te bieden, met naast de motor ook een goede accessoirelijn en zelfs bijpassende kleding en helmen. Zaken waarmee Japan een jaar of tien geleden te nonchalant is omgesprongen, waardoor het tij keerde en de Europese merken leading konden worden in vrijwel alle segmenten, van offroad tot supersport.
Nu is niet alles goud wat er blinkt in Europa, want alleen het feit dat je als motormerk uit Duitsland, Engeland of Italië komt, wil niet zeggen dat je automatisch succesvol bent. Ook in deze hoogtijdagen mogen alle Europeanen zich zorgen maken over de breedte van hun programma; vaak leunt hun succes immers maar op een paar modellen. En ook als er geen duidelijke visie is, kom je in de problemen, dat bewijzen Moto Guzzi en Aprilia. Twee merken met een heel eigen gezicht, die echter al jarenlang flink achteruit boeren. Voor de beeldvorming: ooit was Moto Guzzi de Italiaanse tegenhanger van BMW, maar dan met passie en hartstocht, iets waarvan je BMW de vorige eeuw niet kon beschuldigen. Na hun hoogtepunt in de jaren vijftig ging het alleen maar bergafwaarts en werd het in noodlijdende vorm in 2000 overgenomen door het relatief jonge Aprilia. Dat merk reeg sinds hun start in 1968 de successen aaneen en veroverde in de racerij in korte tijd ook veel wereldtitels. Aprilia stak wat dat betreft in die tijd Ducati op werkelijk alle fronten voorbij, maar toch vertilden ze zich aan de overname van Guzzi (en Laverda, dat hoorde ook bij de deal). Zodat het Piaggio-concern – groot geworden met de Vespa’s – in 2004 op zijn beurt de vrijwel ter ziele gegane merken Aprilia en Guzzi weer overnam. Zo snel kan het dus gaan. Inmiddels zijn we ruim acht jaar verder, maar ondanks alle mooie plannen wil het nog absoluut niet vlotten met deze twee karakteristieke Italiaanse merken. Afgezien van 29 Stelvio’s werden er dit jaar in Nederland nauwelijks nieuwe Guzzi’s verkocht en ook Aprilia staat al jarenlang in de achteruit wat verkopen betreft. Die fabriek klampt zich hardnekkig vast aan Max Biaggi, die de toon aangefet in het WK Superbike, maar de vijf nieuwe RSV4’s die er tot nu toe zijn verkocht in 2012 stemmen niet vrolijk. Op de winkelvloer zit er dus beduidend minder gang in de Aprilia’s. Zelfs Fireblade’s, R1’s en GSX-R-ren verkopen tien keer zoveel, om maar te zwijgen van BMW S1000RR’s en Ducati 1198’s: voor één RSV4 worden er daarvan 15 a 20 verkocht. Ik weet dat verkoopcijfers niet alles zeggen, maar het is wel een enorm teken aan de wand. Ik ga dus in Keulen en Milaan zeker kijken op de Guzzi- en Aprilia-stand, al was het alleen maar om te zien waarmee zij de weg omhoog eindelijk weer denken te vinden.
Eric Bulsink
Hoofdredacteur MotoPlus
