Warmdraaien 19/2009
De middenklasse bestaat niet meer! Dat heb ik afgelopen week ontdekt, toen ik met de Honda CBF1000 naar de Pyreneeën ben gereden, om na 1.500 kilometer snelweg aan te haken bij een toerweek van THAT Motortours. Vanuit La Seu d‘Urgell onder Andorra reed ik vervolgens met de CBF een kleine 1000 kilometer secundaire – en zéér – bochtige wegen. Vooraf had ik eerlijk gezegd geen bijzondere gedachten bij de CBF. Een alleskunner, weliswaar, maar ook een beetje een grijze muis. Tja, dat is nu eenmaal je lot als je niet minimaal 15.000 euro kost, minstens 150 pk hebt en geen duizelingwekkende acceleratie aan de dag legt. En wat vreemd genoeg ook niet in zijn voordeel spreekt: als je uitermate geschikt bent voor woon-werk-verkeer en alledaagse ritjes en probleemloos je werk doet, ben je in de motorwereld blijkbaar niet spannend genoeg; je wordt al snel versleten voor ‘middenklasser’ en met dat predicaat lopen veel motorrijders – hoe goed je ook rijdt – makkelijk aan je voorbij.
De Honda CBF1000 verraste mij echter op alle fronten, bijna als een mokerslag in mijn gezicht. Wat blijkt dat namelijk – ook op de lange baan en ook in het serieuze bochtenwerk – een heerlijke machine. Hij eet uit je hand, stelt je nooit teleur, doet alles wat je van hem verlangt zonder morren, stuurt heel behoorlijk en het blok trekt lekker door. Kortom: wat wil een mens eigenlijk nog meer?
Valt er dan niets op af te dingen? Oh absoluut, een heleboel zelfs. Onder zware belasting en bij minder strak wegdek kan de vering het moeilijk bijbenen. Het verchroomde buisstuur doet ook een beetje goedkoop aan. Het dashboard heeft een heel laag Playstation-gehalte en de krachtbron had ook best zuiniger mogen zijn. Maar dat alles neemt niet weg dat de CBF1000 wèl deugt. En dat alles zijn prijs heeft, want veel kritiek kun je counteren door naar het prijskaartje van 10.690 euro te kijken. Voor dat geld krijg je een motor die makkelijk rijdt, voldoende vermogen heeft, praktisch is, en niet te vergeten: superstrak rijdt, ook met volle koffers en een dikke roltas achterop. Dan is zelfs dik 200 op de Autobahn mogelijk; de goedkope CBF ligt zelf zo verbluffend vast en stabiel op de weg dat ik me al rijdend op de CBF opnieuw weer afvroeg hoe het bij Honda ooit toch mis heeft kunnen gaan met hun Pan European.
Iets heel anders: de sportliefhebber wellicht al gezien hebben dat de racemachine van Barry Veneman tegenwoordig is getooid met MotoPlus-stickers. Niet dat motorsport nu de core-business van MotoPlus gaat worden, maar in deze lastige tijd vonden we dat we Barry, als beste Nederlandse coureur van dit moment, moesten steunen om in elk geval seizoen 2009 goed af te kunnen ronden. Nadat het spaak liep met het Hoegee-Suzuki-team vond hij als satellietrijder onderdak bij Gerrit en Ronald ten Kate, maar moest daarbij wel zelf garant staan voor zijn WK-startplaats. Met andere woorden: als hij verstek laat gaan bij een WK Supersport-wedstrijd (bijvoorbeeld omdat hij het budget niet rond krijgt), krijgt hij nog wel even een persoonlijke boete van ruim 4000 euro per wedstrijd van Superbike-promotor Flamini… Logisch dat het voor hem spannende tijden zijn en MotoPlus wil hem daarin steunen. Ook voor 2010 hebben we Barry die steun toegezegd, waarbij we de komende tijd gaan onderzoeken of hij als toprijder ook zijn steentje bij kan gaan dragen aan MotoPlus. Denk bijvoorbeeld aan redactionele brijdragen in de vorm van rijtips of technische achtergrondartikelen. Zodat het mes uiteindelijk dus aan twee kanten gaat snijden.
Eric Bulsink
Hoofdredacteur MotoPlus
