Warmdraaien 15 – 2017

Met de zomervakantie voor de deur staan veel motorrijders al te trappelen om met de motor door Europa te zwerven. De routes zijn al in de navigatie geladen, de bagage al bijna ingepakt en de motor staat ‘op punt’, zoals onze zuiderburen dat altijd zo prachtig weten te zeggen. Toch wil ik daarbij even speciale aandacht vragen voor de banden, want hoe mooi één Europa ook is (en hoe handig dat je in heel veel landen met één muntsoort kunt betalen), over de minimale profieldiepte van banden zijn we het in de EU na al die jaren nog steeds niet eens.

Wettelijk geldt in Nederland – zoals beschreven in artikel 5.4.27 van de Regeling Voertuigen in de wegenverkeerswet – voor motorfietsen een minimale profieldiepte over de gehele omtrek van de band van 1,0 millimeter. Voor auto’s geldt een minimum profieldiepte van 1,6 millimeter en nu is het probleem dat heel veel andere landen in Europa (en dan met name Duitsland, België en Frankrijk, landen waar je als Nederlandse motorrijder behoorlijk snel terecht komt als je het buiten onze eigen landsgrenzen zoekt) het profieldiepte-onderscheid tussen motoren en auto’s niet hebben. Daar geldt dus ook voor motoren die 1,6 millimeter als ondergrens! Trouwens ook de slijtage-indicatoren van motorbanden zijn op die 1,6 mm bepaald. Misschien heeft het met onze vermeende Nederlandse zuinigheid te maken dat wij bij het bereiken van die indicator de band nog graag 36% verder willen oprijden voordat er een nieuwe wordt gemonteerd, maar je kan je toch afvragen of dat wel zo slim is. Als die slijtage-indicator in beeld komt, lijkt een band ook vaak veel harder te gaan slijten en is het dus niet handig om er dan nog een lange reis mee te gaan maken. Bovendien moet bij een regenrit het water tussen het wegdek en de band deels worden afgevoerd via die groeven in het loopvlak. En daar kan je wel heel stoer over doen, maar als je op een snelweg met spoorvorming al eens serieuze aquaplaning hebt meegemaakt, omdat de voorband (die ook een groot deel van het spoor voor de achterband moet ‘droogleggen’) niet meer door de waterfilm heen snijdt, maar er op blijft drijven als een speedboot, dan wordt het toch andere koek. Zeker als je op dat moment als schrikreactie uit het spoor probeert te sturen en je merkt dat de motor gewoon rechtdoor gaat. Uit eigen ervaring kan ik je meedelen dat zoiets een ultieme dotter-actie is; je voelt je hart kloppen door je hele lichaam…

Let wel: ik wil niemand op kosten jagen en heb geen aandelen in de bandenindustrie, maar pleit toch voor die 1,6 mm als minimale profieldiepte. Op de motoren van overheidsdiensten (oké, motoragenten hoeven hun banden niet zelf af te rekenen…) wordt zelfs 2 mm profieldiepte gehanteerd als ondergrens vanwege de veiligheid. Voor je vakantie is het goed te weten dat in veel landen ook de staat van de banden wordt bekeken bij een ongeval en dan kom je met die Nederlandse millimeter dus niet meer weg. En wie denkt dat het niet zo’n vaart zal lopen: een jaar of vijftien geleden was ik met een groepje vrienden onderweg in de Alpen, toen we op een zaterdagmiddag via Livignio Zwitserland weer in wilden rijden. De douane op de Italiaans-Zwitserse grens had totaal geen interesse voor onze paspoorten of Autobahn-vignetten, maar wel voor onze banden. En ja hoor: een K1100LT-rijder reed met een behoorlijk gladde voorband en kwam Zwitserland gewoon niet in! Een grenspost verder bleek bovendien dat zijn signalement hem al was vooruitgesneld, want ook daar werd hij er meteen uitgepikt. Na rijp beraad namen we afscheid en zagen hem pas laat in de avond terug, nadat hij in Bormio voor de hoofdprijs op zaterdagmiddag gelukkig nog net voor sluitingstijd een nieuwe voorband wist te scoren…

Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus