Warmdraaien 11 – 2015
“Goh, rij jij tegenwoordig ook op kolen?” Dat is tegenwoordig steevast mijn vileine vraag, als ik iemand met een elektrische of hybride auto- of motorfiets tegenkom. Niet dat ik iets tegen elektrische voertuigen heb, integendeel. Maar ik vind het niet terecht dat voor een elektrisch voertuig de milieusubsidiesluizen met alle egards worden opengezet en je gevoelsmatig bijna geld toe krijgt als je voortaan door het leven wil zoeven in plaats van tuffen. Je krijgt nog net geen koninklijke onderscheiding, maar als je elektrisch rijdt ben je wel héél erg goed bezig met de toekomst van deze planeet. Want dat doe je immers niet uit financieel voordeel, maar omdat het zo milieuvriendelijk is en je geen CO2 uitstoot als je onderweg bent…
De grote misvatting is echter dat veel mensen denken dat de stroom om de accu’s van een elektrische auto of motor regelmatig (en dan bedoel ik dus: héél erg regelmatig) op te laden gewoon vanzelf uit het stopcontact komt. Zij staan er niet bij stil dat die energie op een paar plekken in Nederland wordt opgewekt. Afgezien van 12% duurzame energie als zonne- en windenergie wordt stroom geproduceerd in grote elektriciteitscentrales. Die centrales draaiden voor een groot deel op relatief schoon aardgas, maar dat is inmiddels verleden tijd. Door de opkomst van schaliegas in Amerika is er namelijk een kolenoverschot op de wereld en aangezien wij Nederlanders hartstikke begaan zijn met het milieu zolang het ons maar geen geld kost, worden die ‘vuile’ kolen hier – maar ook in Duitsland – met open armen ontvangen. De laatste jaren zijn er gascentrales gesloten en nieuwe kolencentrales voor in de plaats gekomen. Op dit moment hebben we weer elf werkende kolencentrales in ons land en die stoten weliswaar veel meer C02 uit, maar zijn wèl lekker goedkoop. En bovendien kan de bevolking in Groningen zo ook weer een beetje tegemoet gekomen worden.
Deze kolencentrales zullen daarbij in de toekomst gewoon door blijven draaien. Als het immers niet waait of er geen zon is, zal er toch stroom beschikbaar moeten zijn. En omdat het heel kostbaar is om zo’n centrale stil te leggen en weer op te starten, blijven die centrales gewoon door produceren, of hun stroom nu gebruikt wordt of niet. Ik heb niet de illusie dat we dit energievraagstuk hier in MotoPlus gaan oplossen, maar het is mij wel een raadsel waarom dit aspect van het opwekken van de energie bijna genegeerd wordt als het gaat over elektrisch rijden.
Al deze stroomperikelen nemen niet weg dat je ook op een elektrische motor of scooter heel erg veel rijplezier kunt hebben. De afgelopen weken maakten we een vergelijkingstest tussen de BMW C evolution en de Zero SR, terwijl we in Barcelona mochten ‘buitenspelen’ met de elektrische KTM Freeride’s. Zo konden we (weer) ervaren dat elektrisch rijden helemaal niets geitenwollensokkerigs heeft, maar het lekker rijdt en hartstikke leuk is. De acceleratie is bijvoorbeeld adembenemend: je schiet echt weg bij een groen verkeerslicht en ook de rollende acceleratie van bijvoorbeeld 30 naar 80 is verbluffend. Daar zal menige dikke motorfiets het hoofd voor moeten buigen! Maar ook als je enigszins bent uitgespeeld, blijken elektrische motoren of scooters sublieme apparaten. Al blijft de actieradius hun achilleshiel: op de elektrische BMW kun je bijvoorbeeld ongeveer 80 km rijden (oké, als je heel zuinigjes rijdt haal je 100 km), voordat hij weer uren ‘aan de paal’ moet. In de Randstad zal daar mee te leven zijn, maar op het platteland blijkt het krapjes. Als je je realiseert dat je 40 km van huis bent, ga je jezelf automatisch zorgen maken: kom ik wel weer thuis… En dat terwijl die BMW in feite een rijdende accu is. Met zijn 265 kilo zit hij in de toerbuffel-gewichtscategorie. De remmen moeten dus alle zeilen bijzetten als je sportiever gaat zoeven. Kortom: het begin is er, maar de accu’s moeten echt nog doorontwikkeld worden. Net als het besef van ‘schoon rijden’ in Nederland.
Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus
