Warmdraaien 10/2013
In ruim dertig jaar en vele, vele duizenden kilometers ben ik precies twee keer zonder benzine komen te staan. En een dag of tien geleden bijna voor de derde keer. Voor een ‘control-freak’ zoals ik, is dat toch even slikken…
Juist omdat het niet zoveel voorkomt, kan ik me de twee voorgaande keren nog herinneren als de dag van gisteren. De eerste keer was in 1994 met een Yamaha TDM850, op de weg tussen Ruurlo en Varsseveld. Vlak voor het rechte stuk dat in de volksmond ‘Psalm 119’ heet (inderdaad, omdat hij zo lang is), hield de TDM er na een paar keer horten en stoten mee op. De oplossing leek simpel. Gewoon even overschakelen naar reserve, zoals dat in die dagen nog ging. Totdat ik er op dat moment achterkwam, dat ik bij de vorige tankbeurt vergeten was om de kraan weer terug te draaien van reserve naar de normale stand… Gelukkig stond ik dichtbij een boerderij en toen ik die boer aansprak en vroeg of hij eventueel een paar liter benzine had riep die meteen: ‘ik zal even kijken bij de crossauto van de jongens, daar staat vast nog wel wat’. Kortom, vijf minuten later reed ik alweer. En voor die paar liter benzine wilde hij niet eens wat hebben…
Jaren later strandde ik opnieuw en weer met een tweecilinder: de toen net nieuwe KTM 950 Adventure. Langs de snelweg. Het benzinelampje was nog niet gaan branden, maar dat bleek achteraf een foutje van de dealer, die bij een beurtje niet veel eerder vergeten was het stekkertje weer aan te koppelen. Kan gebeuren, maar langs de A12 dacht ik daar op dat moment toch iets anders over. Nu is het geluk heel vaak met de dommen, en nog geen 100 meter verder was een maaiploeg in de berm bezig om met grasmaaiers de berm te kuisen. Zij hadden een jerrycan benzine bij zich en voor een paar euro kocht ik een litertje, genoeg om de volgende pomp te bereiken.
Juist omdat het me eigenlijk nooit overkomt, schrok ik dus zo hard. Ik was met de Honda NC700X naar Veldhoven onderweg voor een crosstest voor ons andere blad Noppennieuws. Op de heenweg vanuit de Achterhoek had ik me al bedacht om in de buurt van de crossbaan – 150 kilometer verderop – de tank even vol te doen, maar daar kwam het dus niet van. En eenmaal op de terugweg – het was mooi weer en ik had eigenlijk een uurtje over – maakte ik gebruik van de mooie Tom Tom navigatieoptie voor een route over een ‘kronkelweg’. Dus niet via de snelste of kortste route weer terug naar huis, maar via een mooie motorweg. Ik liet me verrassen met die route huiswaarts en dat leidde ertoe dat ik heel relaxed over schitterende wegen binnendoor toerde. Ontspanning ten top en dat bleek ook wel bij de veerpont van Doornenburg naar Pannerden. Daar moest ik even wachten op de oversteek van het Pannerdensch Kanaal en terwijl ik de Honda uitzette, viel mijn oog nog nèt op het rood knipperende brandstofbalkje dat de benzinevoorraad weergeeft. Shit. Ik had namelijk geen enkel idee hoeveel kilometer ik al onderweg was met dat knipperende balkje. Ik wist alleen dat ik inmiddels 334 km gereden had. En hoeveel ging er nu ook alweer in deze tank? Was dat nu 12 liter? Of toch 14? Ik had ook best doorgereden, dus 1 op 30 zal er niet ingezeten hebben, tijdens deze trip, eerder 1 op 25. Kortom: de onzekerheid sloeg toe. Hoe kon me dit nu gebeuren? Blijkbaar was ik iets te ontspannen onderweg geweest, waardoor ik de benzinemeter uit het oog was verloren… Gelukkig is een andere optie in de moderne navigatiesystemen dat zo een apparaat je de dichtstbijzijnde benzinepompen toont en er bleek op twee kilometer van de veerpont een klein benzinestation in Pannerden te zijn. Daar kon ik 13,6 liter tanken. Thuis meteen maar even opgezocht hoeveel er eigenlijk in de tank van de NC700X gaat: 14,1 liter. Oef…
Eric Bulsink
Hoofdredacteur MotoPlus
