Warmdraaien 1 – 2016
Aangezien het hemd nader is dan de rok, begin ik dit nieuwe jaar – na uiteraard de allerbeste wensen voor een geweldig nieuw motorjaar voor alle MotoPlus-lezers – met het feit dat mijn zoon Kay-Arne vlak voor kerst Nederlands Kampioen enduro in de N1-klasse (125 cc tweetakten en 250 cc viertakten) werd. De afgelopen 30 jaar heb ik in de hoedanigheid van journalist en fotograaf beroepshalve tientallen wegracers, crossers, endurorijders en baansporters kampioen zien worden, maar deze titel van mijn zoon was toch weer een geheel nieuwe ervaring. Het zal duidelijk zijn dat ik glimmend van trots de kerstdagen inging. Gekscherend noemen we bij ons thuis die enduro-wedstrijden wel eens de belangrijkste bijzaak ter wereld, aangezien we realistisch genoeg zijn om te beseffen dat je zelfs van zo’n titel geen brood kunt kopen bij de bakker. Slechts een enkeling weet in de motorsport een profstatus te bereiken, voor 99,9% is en blijft het gewoon een heerlijke hobby.
En dat laatste geldt ook voor de Nederlanders die afgelopen zondag weer van start gingen in de Dakar Rally. Het merendeel daarvan is trouwens ook afkomstig uit de endurosport, onze vaandeldrager Hans Vogels voorop. Die veroverde in december zijn negende kampioenschap, net voordat hij naar Zuid-Amerika afreisde.
In de Dakar is Vogels – in het dagelijks leven werkzaam bij motoronderdelen-groothandel Hoco Parts – ook één van de betere rijders, maar ook hij is reëel genoeg om zichzelf ‘slechts’ een plek in de top-15 toe te dichten. Er rijden immers al meer dan tien fabrieksrijders mee in het motorklassement en die echte profs doen weinig anders dan rallyrijden. Dat geldt trouwens voor alle Dakar-klassementen: auto-favoriet Nasser Al-Attiyah en zijn navigator Mathieu Baumel reden alleen in 2015 bijvoorbeeld al 23 rally’s. En aangezien ze er daarvan 16 wonnen, zijn zij dus de terechte favorieten. Dat is dus toch heel andere koek dan eens per jaar starten in een rally, zoals in feite geldt voor bijvoorbeeld Hans Vogels, Jurgen van den Goorbergh en Frans Verhoeven, maar ook voor mannen als Gerard de Rooy, Bernhard ten Brinke en Erik van Loon.
Voor mij zijn de motorrijders de echte helden van de Dakar Rally! Niet alleen vanwege hun rijkunst en doorzettingsvermogen, maar vooral vanwege het mentale aspect. Op de motor ben je immers voor 100% op jezelf aangewezen en kun je niets overleggen of samen een oplossing zoeken. Of de juiste route. Een kwartier, een half uur, een uur in je uppie rijden door het woeste terrein, zonder dat je iemand ziet en zonder dat je 100% zeker weet dat je op het goede pad zit. Dat gevoel is slopend en alleen daarom al schat ik de langzaamste motorrijder hoger in dan de snelste auto- of vrachtwagenrijder. Die twee klassementen krijgen de laatste jaren voor mijn gevoel trouwens ook steeds meer weg van een Cannonball-run, waarin je mag starten als je in de Quote 500 staat….
Iets heel anders: als motorrijder hadden we gelukkig weinig te klagen over 2015, met leuke en goed geprijsde motoren, veel mooie motordagen en een branche die de weg omhoog uit het diepe dal duidelijk weer heeft gevonden. En aan het eind van het jaar zorgde de grote Engelse verzekeraar Equity Red Star er bovendien voor dat we 2015 glimlachend achter ons lieten. Zij onderzochten alle auto-ongevallen tussen 2007 en 2012 uit hun immense verzekeringsportefeuille met miljoenen polissen en kwamen tot de ontdekking dat automobilisten, die ook motor rijden, maar liefst 23% minder schade met die auto veroorzaakten! Oftewel: motorrijden maakt je tot een beduidend betere automobilist. Ooit riep de zelf motorrijdende Pieter van Vollenhove als voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid al dat alle automobilisten ook eens motorrijles zouden moeten nemen voor een beter verkeersinzicht. En met dit Engelse onderzoek is het helemaal wachten op de eerste autoverzekering die motorrijbewijzen gaat subsidieren. Misschien wordt dit wel de ultieme win-win-situatie van 2016!
Eric Bulsink, hoofdredacteur MotoPlus
