Warmdraaien 1 – 2015

Vlak voor Kerst mocht ik een paar dagen motorrijden op Sicilië, het Zuid-Italiaanse eiland waar het ook in de wintermaanden goed toeven kan zijn. Of moet ik zeggen juist in de wintermaanden, want in december was het er een lekkere 15° (wel met nachtvorst trouwens, en sneeuw langs de rand van de weg op de hoger gelegen delen van het eiland), terwijl het in de zomermaanden natuurlijk snikheet is. Het ligt niet voor niets ter hoogte van Tunesië. Ik was op de Siciliaanse wegen rond de rokende Etna-vulkaan onderweg op de nieuwe Kawasaki Versys 650 en Versys 1000. Vanaf pagina 4 lees je het testverslag van die 650, in MotoPlus 2 kun je de eerste test van de Versys 1000 verwachten. Beide motoren bleken hier ideale machines gezien het drukke verkeer in de kuststrook rond Catania en de twijfelachtige toestand van het wegdek.

Het toeval wilde dat ik dertig jaar geleden ook op Sicilië rondreed. Nota bene ook met een nieuw model van Kawasaki: de 1000GTR, de allereerste echte toermachine van dat merk. Het was destijds ook mijn debuut: mijn allereerste buitenlandse klusje als testrijder in het motorbladen-metier. Net afgestudeerd, amper droog achter de oren en ook een kleine 30 kilo lichter kon ik de hele wereld aan! Dus reed ik op de flanken van de Etna in mijn gloednieuwe Damen combipak en moderne Nava-integraal op de dikke toer-Kawa. Om daarna uren in de weer te zijn met zwart-wit-foto’s, diarolletjes en Remington typemachine. Dat waren inderdaad andere tijden. Voor de jeugdige lezers: een typemachine was een soort desktop-computer zonder geheugen waarop de tekst meteen werd uitgeprint op papier. Nadeel daarvan was natuurlijk dat je niet zomaar nog een paar regels kon veranderen in de tekst, zodra je een verhaal helemaal uitgetikt had. Want een vergeten zinnetje, of een regel die niet liep, betekende gewoon dat je zes of zeven A4-tjes opnieuw moest typen. Dus dacht je vooraf wel twee keer na voordat je iets intikte, iets wat we ons nu in deze supersnelle wereld vol computers, app’s, tweets en mailtjes niet meer voor kunnen stellen.

Hetzelfde gold natuurlijk voor de foto’s van zo’n test: je kwam met een handvol Ilford zwart-wit filmpjes thuis, in de hoop dat er iets op stond. De belangrijke modellen kregen zelfs één of soms wel twee pagina’s kleur(!), zodat je ook nog een paar Fuji-diafilmpjes moest (laten) volschieten voor die kleurenpagina’s. Het productieproces van een artikel nam toen nog dagen in beslag, waar het anno 2015 vaak een kwestie van uren en minuten is. Of zelfs seconden, want een gemaakte foto is nu in een paar tellen wereldwijd openbaar.

Rijdend op die 2015 Versys en terugdenkend aan die 1000GTR zag ik in een flits ook 30 jaar motorgeschiedenis aan me voorbij trekken. Honderden motorfietsen passeerden de revue in die jaren; de ene liet meer indruk achter dan de andere. De modellen duikelden in mijn hoofd over elkaar heen. Highlights als de eerste Fireblade en R1 waren in hun tijd werkelijk adembenemend. Net als een Hayabusa, de R80G/S Paralever, de Pan European, de 851 (en later 916), de F4, RSV Mille en Adventure 950. Maar ook een Transalp, GoldWing 1500, GTS1000 (zo roemloos ten onder gegaan), NR750, DR Big en ZX-7R. M’n gedachten vlogen echt alle kanten op; ik geloof dat ik op al die modellen – en nog honderd andere – wel verliefd ben geworden na zo’n eerste rit! Wat een voorrecht om er – vaak als eerste Nederlander – mee te mogen rijden.

Maar gelukkig gaat de tijd verder en weten de fabrieken ons nu nog steeds opnieuw te verrassen en te verleiden: ook zo benieuwd naar bijvoorbeeld de nieuwe Yamaha R1, BMW R1200RS, Ducati Panigale 1299 en Kawasaki Ninja H2?

Eric Bulsink, Hoofdredacteur MotoPlus