Tegengeluid
Na een kleine vertraging door corona en het matig op gang komende voorjaar ben ik op Koningsdag voor het eerst ‘Op pad’ geweest met een MotoPlus-lezer. In dit geval met mijn leeftijdsgenoot Piet Rebergen uit het pittoreske Amerongen.
Deze eerste bestemming was vooral ingegeven door actualiteit. Amerongen ligt aan de voet van de 69 meter hoge Amerongse berg bij de Nederrijn. Het is bekend van het kasteel aan de rand van het oude dorp, dat een beschermd stadsgezicht heeft. Eeuwen geleden speelde deze plaats al een grote rol als verkeersknooppunt: de Via Regia – de Koningsweg van Utrecht naar Keulen – liep er doorheen, net als de tramlijn van Zeist naar Arnhem. Verder zorgt de Nederrijn er voor drukte: het veerpont zet hier al ruim 200 jaar mensen over! Kortom: reuring en verkeer hoort er in het dorp al eeuwen bij. En druk is het er ook vandaag de dag, vooral op mooie zonnige dagen. Dan willen we immers allemaal precies daar recreëren waar iedereen recreëert, en wordt het mooie oude plaatsje aan het water massaal bezocht. Je bent immers kuddedier, of je bent het niet…
Sinds kort ervaart een aantal inwoners hier echter ook motorrijders als storend en dat leidde tot de ‘Werkgroep Motoroverlast Amerongen’. De Utrechtse Heuvelrug die hier overgaat in de slingerende Lekdijk naar Wijk bij Duurstede heeft inderdaad veel aantrekkingskracht op ons. Maar niet alleen op ons, er is ook enorm veel ander recreatief verkeer op de zonnige vrije dagen. Naast motorrijders zag ik er op Koningsdag ook honderden mountainbikers, wielrenners, ebike-pensionados, wandelaars, cabrio- en classic-car-rijders en natuurlijk ook gewone automobilisten. Een waar pandemonium, net een krioelende mierenhoop.
Van lekker motorrijden is dan dus geen sprake. Het is er – op de dijk en in de smalle straatjes – aansluiten tussen auto’s, motoren en fietsers, met wandelaars als bewegende chicanes. Ik ervoer die specifieke motoroverlast ook absoluut niet, eerder een algemene overlast van teveel verkeer. Totdat er, terwijl we in de file stapvoets door de smalle straatjes sukkelen, een eindje voor me een goochemerd op een oude oranje Kawa Z750 met sportuitlaat zijn koppeling inknijpt, het gas vol open draait en de motor een tel of vijf in zijn toerenbegrenzer laat loeien. Dan zakt de moed dus toch in je schoenen…
Misschien was het enkel recalcitrant gedrag van die Kawa-piloot, als ‘tegengeluid’ tegen egoïstische actievoerders met oogkleppen op. Maar zijn gedrag is wel koren op de molen van onze tegenstanders. Hopelijk kan de campagne ‘Te luid is uit’ (een breed gedragen motorrijders-initiatief, zie ook de website met die naam) bijdragen aan strengere handhaving, aangezien dit soort droefnekken ons op dit moment wel in het verdomhoekje duwen.
Op terugweg naar huis stop ik even bij een benzinepomp langs de A12 en net als ik m’n helm weer op wil zetten stopt er een auto naast me. “Oh mijnheer, u heeft de motor van mijn dromen, een echte BMW GS. Ik rij vanwege mijn A2-rijbewijs nu nog op een Suzuki V-Strom 650, maar over een jaar wil ik ook graag een GS.” Als ik hem vertel dat ik met een testmotor onderweg ben, ontstaat er spontaan een leuk gesprek. De knaap heeft namelijk niet alleen de GS-folders al thuis liggen, hij kent ze ook uit zijn hoofd. Inclusief de prijslijst, waarbij hij haarfijn alle extra’s aan mijn demo-motor met hun prijs weet op te sommen.
Prachtig die bevlogenheid van zo’n jonge knaap; die komt er wel als motorrijder! Samen met mijn prettige Amerongse gastheer Piet Rebergen zorgde hij ervoor dat ik met een hele dikke glimlach onder m’n helm naar huis rijd. Zo slecht is een wereld vol motorrijders nog niet!
Eric Bulsink
– Hoofdredacteur MotoPlus-
