Producttest Motorjeans: De stof waar dromen van gemaakt zijn

De kop boven dit artikel had bijna een filmtitel uit de jaren zeventig of een citaat uit Shakespeare’s ‘The Tempest’ kunnen zijn. En in de afgelopen honderd jaar hebben spijkerbroeken – en de inhoud ervan – ongetwijfeld in heel wat dromen een rol gespeeld. Jeans, het zo bekende blauwe textiel dat nu – voorzien van kunstvezels en protectoren – belooft zowel comfortabele als veilige motorkleding te zijn. Hoe realistisch zijn die dromen echter wanneer het er op aan komt? Negen motorspijkerbroeken van betaalbaar tot duur in een heuse crashtest!

Daar bekroop ons toch het gevoel dat we amper iets waren opgeschoten, toen de negen aan de test deelnemende motorjeans voor ons lagen uitgestald. Met daarnaast ook een goedkope gewone spijkerbroek uit een voordelige kledingwinkel – op het eerste gezicht bijna onbeschadigd, nadat hij even daarvoor bij 80 kilometer per uur op het asfalt werd gegooid. Zijn motorspijkerbroeken dan overgewaardeerd en waren we met een goedkope gewone spijkerbroek op de motor net zo veilig geweest? Is dat de conclusie die we uit onze test moeten trekken? Nee, natuurlijk niet. Het eerste argument voor het dragen van echte motorjeans is de stootbescherming. Knie- en vaak ook heupprotectoren (en soms zelfs een protector voor je stuitje) beschermen je tegen veelal slecht genezende botbreuken.

In ons deelnemersveld zien we hier duidelijke verschillen; sommige fabrikanten gebruiken een volledige protectorenuitrusting, soms zijn er alleen basale knieprotectoren aanwezig. De allergoedkoopste broeken (die we hier buiten beschouwing hebben gelaten) hebben soms helemaal geen protectoren en beschermen alleen tegen schaafwonden – wat overigens de belangrijkste taak is! Soms wordt uit kostenoverwegingen gebruik gemaakt van goedkope, dikke en slecht zittende protectoren, een deel van de fabrikanten past bewezen protector-types toe en sommige komen met nieuwe ontwikkelingen met ultradunne en flexibele protectoren. Maar de protectoren zijn bij lange na niet het enige verschil tussen de broeken.

Je hebt jeans en jeans

In 2020 viert het begrip ‘blue jeans’ zijn honderdste verjaardag. De naam verwijst naar de karakteristieke blauwwassing met indigo; in Frankrijk heette de verfsoort ‘bleu de Gênes’, wat de Franse vertaling is van het Italiaanse ‘blu di Genova’, de stad waar de verfstof vandaan kwam. ‘Bleu de Gênes’ verbasterde vervolgens in het Engels tot ‘blue jeans’.

De broeken zelf zijn nog ouder, want al meer dan 150 jaar wordt katoen in het zogenaamde keperweefsel gewoven tot het bekende denim. De oorsprong van dat woord ligt in het Franse ‘serge de Nîmes’, oftewel ‘keper uit Nîmes’. In de vorm van een broek genaaid leverde dat de robuuste werkbroek ‘De Nîmes’ op, sinds 1872 uitgevoerd met de kenmerkende klinknagels ter versteviging van de broekzakbevestiging (bedacht door kleermaker Jacob Davis voor Levi Strauss). Daar komt onze benaming spijkerbroek vandaan. Sindsdien is er wel het een en ander veranderd, maar nog steeds is de ‘denim jeans’ van nature een sterk type broek. Daarom kan ook een normale spijkerbroek een valpartij op niet overdreven ruw asfalt zonder al te veel schade doorstaan. Het probleem is echter: ook kleine schades aan de spijkerbroek kunnen grote schades aan het menselijk lichaam betekenen. Want waar het denim is doorgeschuurd, daar zit vervolgens je huid tegen het asfalt. En schaafwonden zijn niet alleen pijnlijk, ze zijn bij een groot oppervlak ook gevaarlijk. Je huid is de barrière tussen je lichaam en de buitenwereld. Gemaakt om allerhande bacteriën buiten te houden en je vloeistoffen binnen. Daarom proberen kledingfabrikanten de doorslijt- en scheurbestendigheid van de jeans te verbeteren met speciale kunstvezels. Het bekendste voorbeeld hiervan is Kevlar, een aramide-vezel van DuPont. Het karakteristiek gele materiaal kennen we van handschoenen die tegen snijwonden beschermen, kogelwerende vesten en vliegtuigbepantsering – of als beschermingslaag in motorspijkerbroeken. Aramide (een samentrekking van aromatische polyamide) is simpel gezegd een zich herhalende aaneenschakeling van bepaalde chemische structuren, waarbij deze ketens onderling sterke CO-NH-verbindingen vormen die goed bestand zijn tegen oplosmiddelen en hitte. Resultaat: aramide-vezels zijn mechanisch zwaar te belasten, slijtvast en scheurbestendig.

Daarom worden ze gebruikt in motorjeans. Deels in de vorm van de genoemde gele beschermingslaag, deels minder goed zichtbaar als onderdeel van het weefsel – of zelfs helemaal niet zichtbaar als bestanddeel binnen de katoenvezels. In onze test past Alpinestars bijvoorbeeld Kevlar-vezels toe die door de blauw geverfde katoenvezels zijn gewoven. Büse daarentegen weeft de totale denim-stof van een in elkaar gedraaide vezel van katoen, elastaan en Kevlar.

Zware stof

Dit principe wordt ook toegepast door fabrikanten als Held, Rokker en Vanucci. In hun garens zit echter geen aramide, maar UHMWPE: Ultra-High Molecular Weight Polypropylene, of simpel gezegd zeer zwaar polyethyleen. Omwikkeld met blauw geverfd katoen ontstaat zo een vezel die vervolgens kan worden verweven met andere UHMWPE-vezels. Zulke weefsels zijn bekend onder namen als Armalith of Dyneema. Aangezien deze vezels zeer sterk zijn – en daarmee het weefsel ook –, is er bij motorjeans geen extra doorslijt-beschermingslaag nodig.

Dit is gunstig voor de doorgaans gewenste strakke, spijkerbroekachtige pasvorm. Door de gelijkmatige en in z’n geheel dunnere constructie zitten enkellaags motorjeans daarom vaak – maar niet altijd! – comfortabeler en hebben ze betere ventilatie. Pasvorm, ventilatie en comfort in dagelijks gebruik en tijdens het rijden zijn overigens ook belangrijke criteria in onze test. Tweelaags jeans op hun beurt hebben qua veiligheid het voordeel dat de twee lagen zich ten opzichte van elkaar iets kunnen bewegen en daardoor de bij een val optredende krachten beter opvangen. Bij deze broeken slijt de bovenlaag weliswaar sneller door, maar daarna is er nog een tweede beschermingslaag. Althans op de plaatsen waar zo’n laag is aangebracht; dat is vaak alleen op de plekken die het meeste gevaar lopen, zoals zitvlak, heupen en knieën. Je scheenbenen zijn dan tussen knieprotector en laars minder goed beschermd, maar hebben altijd nog de stevige spijkerstof- buitenlaag.

Protectie en veiligheid

De nieuwe Europese norm 17092 legt vast hoe beschermende motorkleding wordt gecertificeerd. Afhankelijk van de behaalde meetwaarden worden jassen en broeken in vijf klassen ingedeeld. C staat daarbij voor louter stootprotectie, B voor louter doorslijtprotectie en A voor beide samen. Bij de gecombineerde doorslijt- en stootbescherming biedt klasse A het hoogste comfort en de laagste protectieklasse; AA betekent meer veiligheid, AAA is nog een klasse veiliger. Dit gaat echter vaak ten koste van het draagcomfort. Dat is ook de reden waarom in onze test geen enkele broek over de 90 punten komt: geen enkele broek kan zowel maximaal beschermen als maximaal comfortabel zijn. Beschermende werking en gewicht hangen vaak samen. Wil je beter beschermen, dan krijg je alleen al door het hogere gewicht minder punten op comfort.

De Held Marlow biedt alles bij elkaar het beste compromis, en ook de Rokker en Vanucci bieden een goede balans. Wie meer comfort wil en daarvoor wel iets wil inleveren op protectie, die zal de iXS of Modeka kiezen. Maar ook met de Trilobite of de Highway 1 doe je niks verkeerd. En zo is deze blauwe stof, voorzien van protectoren en kunstvezels, daadwerkelijk ‘the stuff that dreams are made of’.

De deelnemers

Klik op onderstaande jeans om de uitgebreide specs en testresultaten te lezen

Einduitslag

* 100 t/m 95 punten = uitstekend; 94 t/m 85 punten = zeer goed; 84 t/m 70 punten = goed; 69 t/m 60 punten = voldoende; 59 t/m 50 punten = onvoldoende; 49 t/m 0 punten = slecht