Pekelfietsen. Mythe of waarheid?

Je leest er meer over dan dat je ze ziet: Pekelfietsen. Blijkbaar spreekt het idee qua Stoerheidspunten aan, maar komt het er in de praktijk weinig van. En daar is wat voor te zeggen. Al dromend over winterse ritten en de bewondering die je er mee oogst, blijf je tenminste lekker warm.

Maar de gezegende klimaatomslag en het steeds betere aanbod aan motorkleding maakt doorrijden tot een echte optie. Het aanbod van best goeie motoren voor twee keer bijna niks werkt daar bij nog drempel verlagender.

Voor 300-700 euro heb je een motorfiets die er mag zijn. En als je dat ding dan goed in het vet zet, dan heb je er opeens een motor bij (altijd leuk) en kun je dit jaar nog starten met wat over tien jaar je traditionele Oudejaarsdag rit is.

Maar doe niet wat de winterwannabee deed: Hij zette zijn stoerheidsbewijs heel stevig in de vaseline. Ook de remschijven. En op de T-splitsing aan het eind van de straat reed hij recht door, dwars door een hekje, een tuin en een voordeur.

En warm dat hij het had!

Als je echt domme pret wilt hebben, dan heb je voor ver onder de twee mille ook een Russische zijspancombinatie: een Ural of een Dnepr. Die zijn redelijk omvalbestendig en aan kou gewend. En heus, die dingen zijn veel minder beroerd dan dat iedere quasi kenner beweert. Hun grootste risico is dat er aan aan verslaafd raakt. Want veel authentieker motorplezier bestaat er niet. Veel meer kans op domme motorpret krijg je niet. Je moet alleen even van het Overbezorgde ANWB denken af dat veiligheid het hoogste goed op de motor is. Veiligheid is zeker niet onbelangrijk.

Maar wil je je kleinkinderen later vertellen hoe voorzichtig je bent geweest of wat voor avonturen  je allemaal hebt beleefd?

En als het dan tijdens het offroad stoeien op de Veluwe eens mis gaat, dan sta je lachend te kijken naar de tussenscore van je capriolen, zet je het ding weer op zijn rubbers en rijdt door.