Hoe motor-minded is Nederland nog?
Onlangs deed een rechter uitspraak in de zaak die door de KNMV en de Motorrijders Actie Groep was aangespannen tegen de gemeente Lopik inzake de afsluiting van een deel van de Lekdijk voor motorrijders. Volgens de beide belangenverenigingen werd er met de afsluiting ten onrechte één groep weggebruikers gediscrimineerd.
Een bezwaar dat de rechter van tafel veegde, waarop de MAG en de KNMV een bodemprocedure zijn gestart om het tij alsnog te keren. Inmiddels heeft zich ook al een andere partij gemeld om een ander deel van dezelfde dijk eveneens afgesloten te krijgen voor motorrijders. Goed voorbeeld doet helaas goed volgen, zullen we maar zeggen… Of ook die eis door de rechter wordt ingewilligd valt nog te bezien, maar los van het ‘magniet- gekibbel’ roept deze soap bij mij inmiddels heel andere vragen op.
Hoe ‘motor-minded’ is de Nederlandse bevolking met zijn op vele fronten vervelend lange tenen eigenlijk? In hoeverre is de motorfiets in de Nederlandse cultuur verankerd, als daar überhaupt al sprake van is? Afgaand op mijn onderbuikgevoel en bovenstaand dijkgesteggel ben ik geneigd te zeggen dat het daar helaas droevig mee is gesteld.
Verboden voor motorfietsen
Hoe ik hier zo op kom? Voor de eerste test van de nieuwe Honda CB650R in deze MotoPlus vertoefde ik onlangs weer eens een paar dagen in het zuiden van Spanje. Nu kom ik daar al een kleine twintig jaar voor soortgelijk testwerk en in al die jaren ben ik er op de meest uiteenlopende wegen binnen en buiten de bebouwde kom nog nooit een bord ‘verboden voor motorfietsen’ tegengekomen.
Houd mij ten goede, als je goed speurt zul je er vast wel ergens eentje kunnen vinden, maar in grote lijnen is met name het zuiden van het land qua infrastructuur één grote speeltuin voor motorrijders. 60 km/uur-zones buiten de bebouwde kom met om de paar honderd meter een vervelende drempel of een ander snelheidsremmend obstakel? Dat is in Spanje een tamelijk onbekend verschijnsel, ook al kan ik me voorstellen dat het omwille van de veiligheid onder bepaalde omstandigheden wenselijk zou zijn, net als bij ons. Maar de wegen zijn er hoofdzakelijk, deels landschappelijk bepaald, om als motorrijder je vingers bij af te likken.
Guardia Civil
Dat is overigens geen vrijbrief om ongegeneerd je gang te gaan, want voor bijvoorbeeld het overschrijden van een doorgetrokken streep schotelt de Guardia Civil je zonder met de ogen te knipperen een prent van 200 euro voor, direct te betalen uiteraard, en ook als het om de snelheid gaat hoef je bij deze gasten geen geintjes uit te halen. Prima uiteraard, maar feit is dat de infrastructuur er allesbehalve kapot gereguleerd is, laat staan is afgesloten voor bepaalde weggebruikers, alsof die Spanjaarden als geen ander begrijpen dat die geweldige asfaltslingers ook een ander doel dienen dan op gortdroge wijze van A naar B te komen en dat iedereen op vier én op twee wielen daar van mag genieten.
Er zullen uiteraard best Spanjaarden zijn die motorfietsen verfoeien, maar dat moet haast wel een zeer ernstige minderheid zijn. In de regel gaan bij het doorkruisen van een stad of dorp de duimpjes omhoog – ook als je in een grote groep voorbij komt – en wordt er vaak enthousiast lachend door jong en oud aan een denkbeeldig gashendel gedraaid.
Neem hier eens een kijkje
Hoe anders gaat het er helaas vaak in Nederland aan toe, ongetwijfeld ook op die bewuste Lekdijk, waar je als motorrijder in een soortgelijke situatie nogal eens op een vermanend handgebaar wordt getrakteerd, ook al houd je je keurig aan de snelheid en produceert je motor een uiterst beschaafd stofzuigergeluid. Zijn die verschillen cultureel bepaald? Mijn onderbuikgevoel zegt dat dit zomaar eens zo zou kunnen zijn.
Wellicht dat de klagende partijen langs de dijken in het kader van ‘leven en laten leven’ eens een kijkje in Spanje kunnen nemen?
