Gratis lezen: Rij-impressie Moto Guzzi V85 TT prototype
Begin 2019 presenteert Moto Guzzi haar nieuwe V85 TT een allroad in jaren ’80 stijl, als een niet alledaags alternatief voor GS en consorten. Vooruitlopend op de muziek gingen wij alvast een blokje om met het prototype van deze smaakvolle twin!
Dit artikel komt uit MotoPlus 23/2018
Echte allroads à la XT500, DR Big, XL600 of KLR zijn er niet meer! Een kritiek die je vandaag de dag vaak hoort. Ofwel eenvoudige, relatief lichte motoren met bruikbare offroad capaciteiten en uitermate geschikt voor wat langere toeren. Wie dergelijke hoogpoters uit vroeger tijden mist, vindt vanaf komend jaar troost bij Moto Guzzi, die hun nieuwe V85 TT tot ‘classic enduro’ hebben gedoopt.
TT staat op de Moto Guzzi uiteraard niet voor ‘Tourist Trophy’, maar voor ‘Tutto Terrano’
Daarbij staat TT uiteraard niet voor ‘Tourist Trophy’, maar voor ‘Tutto Terrano’, Italiaans voor terreinvaardig. En dat zie je ook wel een beetje: de V85 TT combineert een lekker eenvoudige uitstraling met moderne techniek, oogt noch bizar rijk uitgerust noch überpotent, eerlijk vooral. Daarbij hebben de Italianen heel slim de nood tot een deugd gemaakt, iets anders dan een luchtgekoelde twin heeft de kleine fabrikant immers niet in huis. En die past met zijn klepstoters, stoterstangen, tuimelaars en onderliggende nokkenas werkelijk fantastisch in het concept. Een beschaafde 80 pk geeft Guzzi voor de 850 aan, meer dan voldoende voor waar ‘ie voor bedoeld is.
De zitpositie komt de belofte van het concept ook na: comfortabele, niet al te hoge buddy en een grote 21 liter tank met uitsparingen voor de knieën en smalle flanken, die het staand rijden vergemakkelijken. Het brede stuur zorgt daarbij voor een relatief actieve houding, verschaft bovendien een hoge mate van controle. In combinatie met de zeer kleine draaicirkel kunnen daarbij zelfs de meest krappe bochten moeiteloos worden gemeesterd.
De V85 bevindt zich nog in het ontwikkelingsstadium en over het gewicht is nog niets bekend. De basis van de machine betreft echter die van de 210 kilo wegende V9 naked. Met zijn dikkere uitlaatpartij, een versterkt carter en een iets rijke uitrusting zal de TT weliswaar wat extra pondjes in de weegschaal leggen, toch laat de motor zich makkelijk rangeren, waaraan onder meer het gevoelsmatig lage zwaartepunt en de bescheiden zithoogte bijdragen.
Onze exclusieve prototype testrit voert van Noale bij Venetië, waar de nieuwe Guzzi door de techneuten van zusteronderneming Aprilia is ontwikkeld, tot aan de Vooralpen, een flinke 300 kilometer.
Onze exclusieve prototype testrit voert van Noale bij Venetië, waar de nieuwe Guzzi door de techneuten van zusteronderneming Aprilia is ontwikkeld, tot aan de Vooralpen, een flinke 300 kilometer. Een afwisselend traject met zowel kort draaiwerk als snelle passages. Het rijwielgedeelte presenteert zich daarbij doorgaans als stabiel en solide. Het nieuw ontworpen buizenframe, met de dwarsgeplaatste V-twin (gezien de richting van de krukas betreft het strikt genomen een in de lengterichting liggende V-twin overigens) als dragend deel, combineert een lichtvoetig stuurkarakter met een passende stijfheid, de deels instelbare voorvork (uitgaande demping) duikt tijdens het remmen niet al te ver in. Desondanks behoort snel omgooien niet tot de favoriete disciplines van de V85, die daarvoor flinke stuurimpulsen vereist. Dat is deels terug te voeren op de lange swingarm, die in vergelijking met de V9 een flinke 70 millimeter langer is. Keerzijde van die medaille is wel de immens grote rechtuitstabiliteit van de twin. Het woord nerveus is de V85 volledig onbekend. De motor is stabiel, stuurt heel neutraal en wervelt dartel door de bochten, en dat wekt vertrouwen.
Daarbij blaast ook het blok een belangrijke partij mee. In de V9 is de 853 cc V-twin goed voor ‘slechts’ 55 pk, voor de V85 belooft Guzzi er echter 80. Dat is onder meer te danken aan duidelijk grotere gaskleppen (Ø 52 i.p.v. 38 mm), een verbeterde oliehuishouding met twee oliepompen, titanium kleppen, nieuwe krukas en andere drijfstangen en zuigers. Bovendien laat de vermogenskarakteristiek zich dankzij ride-by-wire nu ook beter aansturen. Op de straat is deze ronduit vloeiend en elastisch, waarbij de twin vanaf zo’n 4.500 toeren echt gretig te werk gaat en de begrenzer het bij 7.500 tpm welletjes vindt. Onderin toeren voelt de 850 soms nog wat terughoudend aan en is het derhalve zaak om in krappe bochten een extra tandje terug te schakelen om de goede moed erin te houden.
De look is klassiek maar de TT heeft ook flink wat moderniteiten te bieden.
Ondanks zijn klassieke looks heeft de TT wel degelijk wat moderniteiten te bieden, LED-licht en een kleurrijke, digitale cockpit bijvoorbeeld. En instelbare tractiecontrole, een cruise-controle en drie rijmodi, die waren echter op het prototype nog niet geïmplementeerd. Mist er nog wat? Ja, de dikke ‘klonk’ waarmee zo’n beetje iedere Guzzi van de laatste tien jaar het inleggen van de eerste begroette. Dankzij een nieuwe versnellingsbak met transmissiedemper is dat volledig verleden tijd. Positief dus. Wat ook mist daarentegen is de typische Guzzi-twin sound, en dat is minder. Tuurlijk, indachtig de komende Euro5-norm en het feit dat luid gebrul simpelweg maatschappelijk gezien niet meer kan, is dat begrijpelijk. Maar een zacht zoemende Guzzi, nee, iets meer feest in de tent mag wel!
En er mist nog iets in deze test, namelijk of en hoe de machine zich op het onverhard staande weet te houden. Begrijpelijkerwijs wilde Moto Guzzi dit prototype daar niet aan onderwerpen, daarvoor moeten we dus nog even geduld opbrengen tot de officiële presentatie van de V85 TT begin 2019. Duurt niet meer zo heel lang. Gelukkig!
