Lezerstest + video Ducati Multistrada V2 S/V4 S
Afgelopen jaar was de Ducati Multistrada V4 S de afgetekende winnaar in onze grote Alpenmasters-vergelijkingstest, die we in samenwerking met een aantal Europese collega-motortijdschriften organiseren. Maar ook in de Lage Landen blijkt de ravissante Italiaan een prettige stoeipartner, zo ontdekte een select groepje MotoPlus-lezers tijdens een Lezerstest met de V4 S en zijn kleine broer, de Multistrada V2 S. Onderaan de tekst vind je de video van deze testdag.
“Wil de V4 én V2 wel naast mijn GS”
Antoine Jans
Antoine Jans
Leeftijd: 51 jaar
Beroep: senior project-manager
Rijbewijs sinds: 1989
Eigen motoren: BMW R1200GS Adventure, Ducati 748 S
“Na twaalf jaar Ducati 748S gereden te hebben, heb ik me vorig jaar georiënteerd op een allroad. Een Multistrada 950 en een 1200 uit 2016 konden me helaas niet overtuigen, maar een BMW GS Adventure dat toen wel deed. Wat zou ik nu gaan vinden van de nieuwe Multistrada V4?
Allereerst is de V4 een prachtige machine met schitterende Italiaanse lijnen. De motor voelt wat kleiner aan dan hij er uitziet, en met 840/820 mm zadelhoogte is het een allroad die ook geschikt is voor minder grote motorrijders. De zit is comfortabel met een stevig zadel. Het display is helder en intuïtief ontworpen, zodat je je weg kunt vinden in alle mogelijke instellingen. Na een druk op de startknop klinkt een heel bescheiden V4-roffel, beetje à la Honda VFR. Was het nou een Duc? De motor voelt meteen vertrouwd en handelbaar: je rijdt er supermakkelijk mee weg. In de Road-modus vind ik de motor minder direct aanvoelen, maar gelukkig is dat in de Sport-modus helemaal weg en dat bevalt me beter. Dan rijdt hij heel direct en krachtig, maar niet overweldigend. Tot je boven 8.000 toeren komt dan. Even inhalen en doortrekken op een 80km/uur-weg en je zit zo boven de 200, met heel beperkt windgeruis, én met eindelijk iets van een Ducati-sound. Wat een power.
De quickshifter werkt echt fenomenaal. Vanuit stilstand een rotonde op en over, en verder accelerend in een lange bocht; het gaat allemaal als aan een elastiek en zonder lastwisselingen. Het werkt zo goed dat ik aan het einde van de middag alleen nog maar mét quickshifter rijd. Helaas heb ik er niet mee in het terrein kunnen rijden, maar ik verwacht niet dat de V4 zo robuust als een tractor stationair door het zand ploegt, zoals mijn boxer dat doet. De V4 is een precies sturende soepele motor waarmee je in ieder geval over asfalt ver en snel op reis kunt. Ook kun je er comfortabel mee over de kasseien het oude centrum in rijden voor een espresso, met een topkoffer achterop. En dat vind ik ook meteen het minpunt van de V4: het werkt allemaal zo gladjes dat het niet heel bijzonder voelt. Ik mis de punch, de roffel, het pure.
Dan de V2 S. Die is compacter, kleiner, lichter. Het dashboard zit duidelijk dichterbij en de motor heeft veel minder windbescherming. Maar het is een echte V-twin, met meer bam-bam-bam, en met een breed stuur: een echte gooi- en smijtfiets. Doet me wat denken aan de Hypermotard. Hiermee rijd je ongetwijfeld een héle snelle Stella Ronda, maar de reis naar de Dolomieten zal wat minder comfortabel zijn dan op de V4.
Ga ik mijn eigen GS inruilen? Dat denk ik niet. De drie fietsen hebben echt verschillende karakters, dus ik zou in mijn garage best een Multistrada V4 én een V2 naast mijn BMW willen hebben staan.”
Luc Ketterink
Luc Ketterink
Leeftijd: 53 jaar
Beroep: vrachtwagenchauffeur
Rijbewijs sinds: 2017
Eigen motor: Suzuki V-Strom 1000
Beoordeling: V4 S: 4.5 sterren
“Italiaans genieten”
“Allereerst een heerlijke dag in goed gezelschap met als hoogtepunt: de Ducati Multistrada V4 S! De Italianen zijn meesters in het vervaardigen van mooie motoren met een prachtig geluid. De zitpositie op het mooi afgewerkte zadel met zicht op het uitstekend afleesbare TFT-scherm is zeer goed. Het stuur zou voor mij persoonlijk alleen iets hoger mogen staan. Het ruitje is met één hand tijdens het rijden makkelijk te verstellen, maar ik had wel een beetje last van turbulentie in de hoogste stand. Na goede uitleg over het TFT-scherm, dat via goed bereikbare knoppen op de linkerhelft van het stuur te bedienen is, scroll je heel makkelijk door de verschillende rijmodi heen, waaronder Tour, Sport en Enduro. Er is een mogelijkheid voor persoonlijke instellingen, maar daar heb ik mij niet aan gewaagd.
Het grootste deel van de dag heeft de motor in stand Tour gestaan, ook omdat ik in de stand Sport de gasrespons iets te zenuwachtig vond. Het blok heeft enorm veel koppel, dat goed te behappen is met de fijn schakelende versnellingsbak en een geweldige quickshifter, zowel op als neer. Heerlijk blok! Eén aandachtspuntje vond ik wel, namelijk het kleine vakje op de tank voor je telefoon. Het afsluitklepje daarvan oogt erg fragiel en met het afstappen druk je met je hand het klepje regelmatig uit het slot. Maar dat gezegd hebbende, een geweldige metgezel tijdens mooie en avontuurlijke ritten, die ik graag in mijn garage zou hebben staan!”
Luc Heemskerk
Alexander Heemskerk
Leeftijd: 40 jaar
Beroep: Solution architect
Rijbewijs sinds: 2014
Eigen motor: KTM 1290 Super Adventure S
“Zorgeloos rijplezier”
“Bij aankomst op de testlocatie staan de Ducati’s al te stralen in de zon. Qua looks zijn het stuk voor stuk prachtige machines om te zien en op gezien te worden. Vele rondjes om de machine later om alle details in me op te nemen en een uitleg over de systemen later kunnen we op stap. “Begin de dag maar op de Touring-modus, dat is al heftig genoeg”, was het advies. Ik begin de dag op de V2 S, de 937 cc metende tweecilinder. In de eerste bochten en rotonde valt gelijk op dat dit echt een stuurfiets is, ontzettend lichtvoetig in de bochten te gooien. Lig je eenmaal in een bocht, dan is het nog steeds werken om hem lekker in de bocht te houden. Komt het einde in zicht, dan wil de V2 S vooral dat er aan het gashendel wordt gedraaid. Pas als het gas wat verder open getrokken wordt, komt de V2 S echt tot leven en laat hij (nog steeds beschaafd) van zich horen. Staan rijden op de V2 S vind ik niet ideaal. Mijn O-benen passen net om het frame, dus het kan net. Dit is echt een motor voor op de weg, die mij niet uitnodigt om er eens vanaf te duiken. Maar man, wat een feest op de weg! Ook de vering was in de softe stand trouwens nog vrij straf.
En dan volgt de V4 S! Ik ben gelijk de knoppen ingedoken en alle systeeminstellingen overhoop gehaald. Zonder boek te lezen, was het al een duidelijk Nederlandstalig menu. Hier kom ik tijdens het rijden ook wel uit. Starten en rijden maar. Na de zeer lichtvoetige V2 S is dit andere koek. Het stuurt in de bochten zo ontzettend eenvoudig precies waar je hem wil hebben, de gasrespons is heel fijn en lineair opbouwend tot aan dat heerlijke eindschot. Deze motor doet wat je van hem vraagt en dat doet hij met gemak. Radargestuurde cruise control op een motor? Met samengeknepen billen op afremmende collega-testers af rijden? Niets aan de hand, de motor remt zelf heel soepel af. Geniaal, ik wist niet dat ik dit wilde hebben. Windcomfort ook in orde. We hadden een prachtige dag van bijna 30 graden te pakken, en de vier cilinders zorgden er voor dat de zadelverwarming uit kon blijven. Als ik dan één minpunt moet noemen: ook bij deze motor sta ik niet graag op de voetsteunen. Ik wil de motor nog wel eens klemmen tussen mijn benen bij het staand rijden, en dan is het frame bij de kuiten toch wel erg heet. Op de weg vind ik de V4 S echt briljant.”
Henry Sessink
Henry Sessink
Leeftijd: 52 jaar
Beroep: automonteur
Rijbewijs sinds: 2005
Eigen motor: BMW S1000XR
“Opstappen en wegrijden”
“Ondanks dat de Ducati vergeleken met mijn BMW een wat grotere machine is, is het een gevoel van opstappen en wegrijden, alles zit op de bekende en vertrouwde plek. Denk hierbij aan de plaatsing van de knoppen op het stuur, deze zijn logisch ingedeeld. Het TFT-scherm is overzichtelijk, compleet en te verstellen onder een hoek, waardoor het met zonnereflectie ook altijd leesbaar blijft. Als je wegrijdt en onderweg bent, kun je tussen de verschillende rijmodi switchen. Er zijn voor de vering bijvoorbeeld settings met of zonder passagier en met of zonder bagage. Ook de ruit is verstelbaar. Van de wind of turbulentie is dan weinig te merken, ondanks mijn lengte van 1.87 meter. Het rijwielgedeelte voelt strak en voorspelbaar aan zonder nerveus te worden. 170 pk en 126 Nm zijn toch serieuze waarden in combinatie met een quickshifter. Echter voelt de motor niet aan als Ducati’s bekende tweecilinder van weleer; lees een brullende machine. Persoonlijk vind ik het geluid van de viercilinder wat tegenvallen, maar met een vervangingsdemper kan ieder het geluid naar zijn eigen voorkeur aanpassen, waardoor het niet zozeer een nadeel van de motor is.
Tijdens het rijden ervaarde ik een lichte vibratie in stuur en frame, maar dit kan ook een karaktereigenschap (V4-motor) zijn. De wegligging vind ik onder wat grotere hellingshoeken wat minder strak aanvoelen. Dit kan mede het gevolg zijn van het 19 inch voorwiel in combinatie met de grovere allroad Scorpion Trail banden. Het 19 inch voorwiel zorgt wel voor een grote bodemvrijheid waardoor je gemakkelijk het asfalt kan inruilen voor een zandweg. Met het 17 inch achterwiel in combinatie met een 170 millimeter brede achterband wordt wel een voorspelbaar en veilig weggedrag gecreëerd. Gelukkig zit het met de algehele veiligheid wel goed, dat staat op een hoog niveau en is goed te merken, maar dat mag ook wel gezien de stevige nieuwprijs.”
Rick Walvis
Rick Walvis
Leeftijd: 51 jaar
Beroep: interim manager
Rijbewijs sinds: 2008
Eigen motor: BMW R1200GS Adventure
“Koning van de allroad klasse?”
“De Italianen hebben serieus werk gemaakt van de styling en het design van de V4, want het is een van de mooiste motorfietsen op dit moment. Daar is het niet bij gebleven, want qua elektronica bezit deze motorfiets een arsenaal aan mogelijkheden waar je stil van wordt.
Bij het wegrijden valt op hoe soepel het motorblok zijn werk doet. Het maakt niet uit of je wel of niet terugschakelt en of je weinig of veel toeren maakt. Het vermogen van 170 pk wordt vriendelijk en voor een Ducati vrij lineair afgegeven, zodat ik al snel het beeld van een ‘allemansvriend’ krijg. De zithouding op de V4 valt ook op, want ik had een meer aanvallende houding verwacht, wat meer stuurgericht.
De remmen doen uitstekend hun werk, waarbij de voorremmen goed te doseren zijn. Hetzelfde kan ik niet zeggen van de achterrem, want hier zit veel te weinig remkracht in wat, bij offroad rijden toch echt wel een vereiste. Over offroad gesproken: de gehele motorfiets nodigt mij niet uit om de weg af te gaan, want zowel de achterrem als de voetsteunen zijn hier niet op afgestemd en ook de hoogte van het stuur vind ik daarvoor niet geschikt. Ditzelfde geldt ook voor de vering, die zelfs in de zachtere modi maar niet zacht wil aanvoelen. Uiteraard kunnen deze worden vervangen en afgestemd op offroad rijden, maar dan rijst bij mij wel de vraag of dat wel de bedoeling is van deze motorfiets. Hetzelfde kan overigens ook prima over een BMW GS gezegd worden. Naar mijn mening is de V4 dan ook eerder toerfiets, misschien wel een van de allerbeste die momenteel te koop is. Als ik mijn BMW dan ook als toerfiets beschouw, dan is de Ducati V4 zeker een serieuze concurrent.
Overgestapt op de V2 valt op dat het 950-motorblok een absolute zegen is en werkelijk geen moment verveeld qua vermogen en de afgifte hiervan. Samen met het design en de elektronische gadgets zou dit een toppakket kunnen zijn. Toch zijn er twee zaken die mij storen en wel dat mijn schoen tegen de uitlaat komt en het feit dat het motorblok voor te veel opwarming van het frame zorgt. Het erg mooie weer op de testdag versterkte dat laatste effect alleen maar.”
Ron Duijzer
Ron Duijzer
Leeftijd: 54 jaar
Beroep: ambtenaar
Rijbewijs sinds: 2004
Eigen motoren: Kawasaki Ninja 1000SX, Yamaha DT250 (1974)
“Op zoek naar een fijne kniehoek”
“Ik start de testdag op de Multistrada V4 S. Met mijn lengte van 1.89 meter kan ik gemakkelijk bij de grond en toch is de kniehoek voor mij perfect. Eenmaal in het zadel valt de kwaliteit van het materiaalgebruik op. Het blijft mooi Italiaans design met oog voor detail zoals bijvoorbeeld de kroonplaat. Het zadel zit heerlijk en is verwarmd, al hebben wij dat niet nodig, want het is erg warm.
Op de motor is alles aanwezig; van een uitgebreid TFT-scherm, dat zeer makkelijk te bedienen is vanaf het stuur, tot adaptieve cruise controle. Alles is elektronisch en is in te stellen via de knoppen op de linkerhelft van het stuur en afleesbaar. Ik zal niet alles opnoemen wat erop zit, dat is gewoon veel. Het rijden op de Multistrada V4 S is heerlijk. De quickshifter werkt perfect, er zitten topremmen van Brembo op en zeer goedwerkende Skyhook-vering. Die heb ik trouwens wel wat harder gezet. Ik ben geen lange veerwegen gewend….
De V4-motor zelf is supersoepel en trekt vanuit lage toerentallen makkelijk door naar het einde. Je schiet echt voorruit met dat hoge koppel en 170 pk vermogen. Ja inderdaad, 170 pk en toch heb ik nooit het idee gehad dat het teveel is, ook niet in de Sport-stand. Je moet de motor bij sportief rijden in de bochten wel een beetje dwingen, het gaat niet vanzelf zeg maar. De Multistrada heeft een 19 inch voorwiel, misschien is dat de reden.
Samengevat vind ik de V4 S echt een motor uit de topklasse. Hij rijdt, schakelt, remt soepel en zit erg goed. Daarnaast zit er een fijn ruitje op, dat geen turbulentie geeft, en zeer veel elektronica, waaronder ook dodehoekwaarschuwing en adaptieve cruise controle. Je kan hiermee zeer grote afstanden rijden voor je moe wordt. Alleen jammer dat de tank daarna weer open moet. Met een sleutel?
De middag is voor de V2, wat een mooie machine om te zien, staat goed in de lak. Alleen jammer van het stukje plastic bij de tank, dat past niet lekker. Ducati onwaardig vind ik. Het zadel staat te laag en kan niet omhoog zonder los setje ophogers. Jammer, hierdoor zit ik minder comfortabel en glijd ik naar voren. Tja, mijn knieën. Maar het rijden zelf: jeetje wat een leuke fiets, zeker als je blijft schakelen met die fijne quickshifter. En de bochten dan, man wat een verschil. De V2 heeft ook een 19 inch voorwiel, maar vliegt door de bochten. Waarschijnlijk door veel minder vet op de botten. Het ruitje geeft wel turbulentie, op de laagste stand is het echter prima. Ik vind de V2 rijden als een motorfiets en niet als een sofa op wielen. Het is weliswaar minder ‘smooth’, maar veel leuker. Jammer van het zadel, anders zou ik zeker niet meer overgestapt zijn naar de V4.”
