Lezerstest: Suzuki V-Strom 650 en V-Strom 1000

Afgelopen jaar lanceerde Suzuki een compleet vernieuwde V-Strom-range. Na diverse vergelijkingstesten van onze hand is het nu de beurt aan de MotoPlus-lezer. Met twintig lezers maakten we met de V-Strom 650 en 1000, standaard uitvoeringen en hier en daar voorzien van extra’s, een uitgebreide testrit door de Achterhoek.

Benieuwd wat iedereen ervan vond? je leest het hier:

“Een dikke 8 als rapportcijfer”

Naam: Ties van Dijk
Leeftijd: 28 jaar
Rijdt zelf: Honda NC700X

Qua uiterlijk zien de V-Stroms er strak uit, mooi afgewerkt lijnen. Wat ik mis is een middenbok bij de 650, gelukkig zit deze wel op de 1.000 (pluspuntje daar). Het standaardschermpje ziet er leuk uit, heeft tijdens het rijden totaal geen waarde. De Givi Airflow-ruit op één van de testmotoren is vele malen beter. Koffers zijn optioneel, dit maakt de motor toch wat completer, en zelf vind ik dat de motor dan nog meer af is. Op de beide motoren zit je lekker hoog. Met gestrekte benen staan mijn voeten vlak op de grond, het scheelt dat het zadel niet al te breed is. Display is goed en duidelijk. Met de bediening links kun je schakelen tussen de diverse opties.

Met koud motorblok is de koppeling bij wegrijden wat lastig te doseren, maar dat verandert naarmate het blok warmer wordt. De 650 heeft geen verstelbaar koppelings- en remhendel, de 1.000 wel. De versnellingsbak moet je vooral bij de eerste en tweede versnelling een flinke tik geven, ook schoot de bak tijdens de rit een paar keer in de neutraal.

Op de 650 zakte ik qua zitpositie nog wel eens in, terwijl je op de 1.000 meer gedwongen wordt om rechtop te zitten. De zadels zaten verder goed. In het bochtenwerk is de 1.000 meegaander, terwijl de 650 niet altijd mee lijkt te willen werken. Motorisch is de 650 bokkiger, de 1.000 duidelijk soepeler. De motoren trekken goed door, ongeacht de versnelling. Onderin het toerenbereik zit het goed, bovenin wordt het wel wat minder allemaal. Ook begint er vanaf 6.000 toeren een en ander te trillen. Voor mij nogal flink voelbare trillingen.

Voor- en achtervering waren strak afgesteld, hierdoor kun je lekker sportief door de bochten heen. Je voelt ook goed wat de motor doet. Zelf zou ik de vering anders afstellen. Na een ochtendje rijden voelde ik namelijk wel mijn rug van alle oneffenheden en drempels. Een investering in een andere achterschokdemper zou ik dan ook zeker doen. Zo sportief als de vering is, zo onsportief zijn de remmen. Vooral de achterrem had totaal geen remkracht., waardoor even remmen voor een bocht met alleen de achterrem niet ging. De voorrem vraagt een gevoelige hand. Leuk om te zien was het actuele verbruik, zelfs met de 1.000 zat dit tussen de 22 en 28 kilometer per liter. Voor zo’n motor met deze eigenschappen is dat indrukwekkend. Als rapportcijfer geef ik de motoren een dikke 8, maar met een aantekening voor verbeterpunten.

“Die 1.000 geeft heel veel vertrouwen”

Naam: Arvid Elstrodt
Leeftijd: 48 jaar
Rijdt zelf: Honda ST1100 Pan European, VFR750F

De 1.000 is een lekkere motor, waar ik me meteen op thuis voel. Ik kreeg ook direct de behoefte om de motor eens op gravel of zand te proberen, zoveel vertrouwen gaf de motor me. Het blok loopt lekker soepel, biedt meer dan voldoende trekkracht en trekt lekker door tot het rode gebied. Wat wel héél jammer is, is het aan/uit-karakter van het gas. Dit doet echt afbreuk aan het ontspannen rijkarakter en maakt onzeker bij het rijden van krappe bochten op nat wegdek. Het zadel is lekker stroef en zit goed, wel iets aan de harde kant. Wat ik erg fijn vond is het gevoel om ‘in’ de motor te zitten in plaats van er ‘op’. De motor was voor mij (1.82 meter met ietwat korte benen) bij stilstand eigenlijk wat hoog, maar door het lage gewicht en lage zwaartepunt (in vergelijking met mijn Pan European) was dit geen enkel probleem. Schakelen en remmen gaat lekker soepel en licht. De standaardruit biedt weinig bescherming en in mijn geval had ik voortdurend last van gebulder rond mijn helm, maar van anderen die met een opzetruitje reden hoorde ik dat het daarmee wel comfortabel werd.

Zo fijn als ik de 1.000 vond, zo slecht beviel de 650 me. Ik had me er eigenlijk behoorlijk op verheugd, omdat ik verwachtte met een nóg makkelijker te hanteren motor te gaan rijden maar ik vond de 650 juist véél lastiger. Ten eerste zit je op de 650 veel meer ‘op’ de motor dan er ‘in’. Maar meer dan dat: ik kreeg de motor niet fatsoenlijk de bocht om. En toen ook het achterwiel nog een paar stapjes opzij zette in de bochten en het voorwiel een keer op een witte markering, was ik het vertrouwen kwijt en nam ik bij de tankstop dankbaar het aanbod aan om weer op een 1000 te stappen. Bij terugkomst bleek dat deze 650 hagelnieuw was, met dus ook gloednieuwe banden. Ook merkte een andere testrijder, die zelf een V-Strom rijdt, op dat de achtervering erg slap stond afgesteld. Maar ja, toen was de testrit al voorbij en was mijn slechte indruk van de 650 al ontstaan. Verder beviel de mechanisch bediende koppeling op de 650 me behoorlijk minder dan de hydraulische van de 1.000. Wel positief vond ik het blok: dat doet lekker z’n werk en je kunt er nog prima mee accelereren. Ook is de aan/uit-reactie van het gas hier minder prominent aanwezig dan op de 1.000 en dat was ook prettig.

“Die 650 past bij mij”

Naam: Rob van Esch
Leeftijd: 69 jaar
Rijdt zelf: Honda CBF1000F

De V-Strom 650 past bij mij, alhoewel ik toch de zithoogte nog graag om 2 à 3 cm zou willen verlagen voor een nog beter gevoel van veiligheid. Hij nodigt uit tot gooi en smijtwerk. Accelererend uit een bocht begint het blok een beetje te gillen en neemt hij vlot de gewenste snelheid aan. Een heerlijke stuurfiets. Wel heb ik mijn bedenkingen over het motorvermogen als ik met volle bepakking en een eventuele duo op de snelweg of in de bergen een beetje power goed kan gebruiken. Zoals gezegd heb ik weinig met het snaveldesign en de kleurstelling met zijn goudkleurige velgen en kanariegele tank. Een motor met een goede prijs/kwaliteit-verhouding.

Toen ik van mijn Honda CBF1000F op de Suzuki V-Strom 1000 overstapte, werd ik meteen weer geconfronteerd met het feit dat moderne motoren zo hoog zijn. Er wordt totaal geen rekening gehouden met mannetjes met een kleine binnenbeenlengte zoals ik. Terwijl mijn bejaarde Honda toch als voorbeeld mag dienen hoe het kan. Een verstelbare zadelhoogte waarbij de minimale zithoogte van 800 mm toch een veilig gevoel geeft bij stoplichten, bij achteruit manoeuvreren en in moeilijke situaties.

Op deze Suzuki zit je echt bovenop de motor en de ruit staat ook behoorlijk ver van je vandaan. De ruit biedt wel behoorlijke bescherming, maar bij hogere snelheden is turbulentie voelbaar. Met het brede stuur vind ik alles een beetje te groot voor mijn postuur. We hadden natuurlijk even nodig om te wennen, maar al vlot liet de Suzuki zich makkelijk door de Achterhoek sturen. Al moet je met zo veel vermogen al snel gas eraf halen, omdat de maximum snelheid bereikt is. Dan komt de Suzuki af en toe wat schokkerig over en is hij wat moeilijker te doseren. Toch heeft Suzuki met deze motor een forse, complete toerbuffel op de makt gezet die qua prijs/kwaliteit-verhouding het menig concurrent moeilijk zal maken.

“Fijne motor met bullig karakter”

Naam: Hoite de Graaf
Leeftijd: 62 jaar
Rijdt zelf: BMW R1150RT

De V-Strom 1000 is een fijne motor met een bullig karakter. De gasrespons luistert in het begin nauw en vraagt enige gewenning om de motor soepel te laten reageren. Door het grote koppel en de vette klappen van het blok kun je schakellui rijden. Wil je er als een speer vandoor, dan gaat dat moeiteloos met een typische tweecilinder vibe. Daar heb je geen H-D voor nodig. De zithoogte was voor mij (1.80 meter) niet te hoog, maar ik zit liever wat meer in de motor. De Givi Airflow ruit geeft veel bescherming. Jammer dat ik de motor niet op de snelweg heb kunnen testen, met name voor de turbulentie, want de ruit staat vrij ver bij je vandaan. Al met al een fijne motor met een krachtig karakter waar ik graag nog eens op wil rijden, maar dan met drie koffers om het totaalgedrag beter te beoordelen.

De V-Strom 650 is een zeer wendbare en licht rijdende motor. Je zit er lekker op en het blok heeft voldoende power voor normaal gebruik. Het blok is goed doseerbaar, maar reageert wel licht schokkerig op het gas, dat mag wat mij betreft iets smeuïger. Aangekleed met koffers, handkappen en extra lampen is het een mooie motor. De voorrem is voldoende, maar net even te tam. Als je flink vaart hebt en hard moet remmen, dan moet je erg hard knijpen. Het standaardruitje is ronduit een ramp, duik je er onder of ga je half staan, dan is er alleen het suizen van de wind, dus wie dit bedacht heeft? Ook de spiegels zou vervangen, zeer gedateerd en bovendien te korte steeltjes. Al met al zou ik graag nog eens op de 650 willen rijden, maar dan geheel aangekleed en uiteraard met een goede ruit.

“De 650 lijkt een mindere kopie”

Naam: Jeroen van Broekhoven
Leeftijd: 27 jaar
Rijdt zelf: Yamaha Fazer 600

Na een testrit op zowel de Suzuki V-Strom 650 en 1000 merk je een zeer groot verschil tussen beide motoren. Het lijkt wel alsof de 650 een mindere kopie is van de 1000, al ben je op de 1000 snel verwend. Na de comfortabele kernmerken van de 1000, zoals hoge kuipruit, handkappen, effectieve stroomlijn en lekker dik zadel, voel je je op de 650 bijna onbeschermd, zittend op een tien jaar oude luie stoel, in een lawaaibubbel. Maar beide motoren hebben dezelfde eigenschap: bij het opstappen voelen ze als een oude bekende waar je jaren niet mee gesproken hebt, maar waarmee je het gesprek van tien jaar geleden zonder horten of stoten weer hervat.

Hoewel de verschillen zeer goed merkbaar zijn, zijn beide motoren toch goed in wat ze doen; jou op een fijne, stoere manier van A naar B brengen. Voor mij zouden beiden slechte woon-werk motoren zijn, omdat ik bijna automatisch in mijn vrijetijds-gewoonte val: oneindig toeren, grenzen opzoeken en vooral veel spelen met mijn motor. Wat pech is voor de mooiweer-rijder, maar weer een meevaller voor mij als doorrijder, was dat het op de testdag wat regende. Soms wat harder, erna weer een miezerregen, dan weer een zonnetje. Dit maakte het mogelijk om de motoren onder wat meer omstandigheden te testen, en met succes. Beide motoren voelen secuur aan op elk wegdek. Zowel rechtdoor op nieuw asfalt als in een bocht op kinderkoppen in een dorpje. De motoren zijn gemaakt om je rit zo leuk mogelijk te maken, maar toch ook veilig.

Als je de V-Strom 650 en 1000 vergelijkt met de Tracer-serie van Yamaha, zijn er bij de Suzuki’s teveel onderlinge verschillen. Bij de Tracers heb je op beide modellen meer dan voldoende windbescherming en comfort, met het verschil dat de Tracer 900 net wat meer elektronische speeltjes heeft. Als Suzuki hetzelfde onderscheid had aangebracht, had ik niet kunnen kiezen tussen beide V-Stroms. Nu is mijn keuze overduidelijk: ik betaal liever meer voor een volledig uitgeruste 1000 dan voor de maar nét voldoende afgewerkte 650.

“Uiterst prettige metgezel”

Naam: Roel Koolen
Leeftijd: 49 jaar
Rijdt zelf: eigenbouw Street Bobber

De V-Strom 650 was voor mij niet onbekend, ik heb met het 2013-model nog de ‘Route des Grandes Alpes’ gereden. Bepakt en bezakt, met aluminium zijkoffers en flessen wijn voor enkele ontspannen avondjes. Door die trip is de V-Strom 650 mij bijgebleven als een uiterst prettige metgezel. Alles deed hij goed, alleen onderin de toerenkelder ging het bergopwaarts wat langzaam. Vanaf de eerste meter op de nieuwe 650 had ik weer datzelfde gevoel. Wat een fijne motor, lekker ongecompliceerd sturen en wat een heerlijk soepel en vlot V-twin-blok. Voor mij gevoel is dit nieuwe model weer een stap beter dan de vorige. Het dashboard is erg uitgebreid en geeft zelfs een beetje dat ‘premium’-gevoel. Dit is echt geen opstap- of damesmotor, maar een volwaardige motor voor woon-werk en leuke toerritten. Dat bewees de 650 opnieuw toen ik na een rit op de 1000 weer op de 650 terecht kwam en geen moment het gevoel had dat ik wat tekort kwam. Wat mij betreft een topper!
De V-Strom 1000 heeft mij aangenaam verrast. Had ik nog het idee van een zware motor waar de meerprijs ten opzichte van de 650 alleen in het zwaardere blok zou zitten, ben ik na de testrest tot een andere conclusie gekomen. De V-Strom 1000 is een volwaardige toermotor met niet alleen een heerlijk bullige V-twin, hij stuurt en veert als een serieuze motor, zonder zwaar aan te voelen. Hiermee kun je met een gerust hart een grote toer doen en meerijden met de 1200 GS’en en andere zware adventure motoren. Houd je nog geld over voor de vakantie zelf.

“Zeer makkelijk om leuke wegen te veroveren”

Naam: Wim Smallenbroek
Leeftijd: 53 jaar
Rijdt zelf: Suzuki V-Strom 650

De 650 is een zeer makkelijke fiets om leuke wegen te veroveren. Hij is in alle versnellingen lekker hanteerbaar,  maar heeft ook een lekkere zithouding, waardoor je het uren kunt volhouden. Het goede dashboard is mooi overzichtelijk met alle info die je nodig hebt onderweg. Mijn eigen V-Strom 650 is nu tien jaar jong, maar de nieuwe is in alle opzichten beter. Verder ben ik vol lof over de facelift. Echt waar voor je geld! De 1.000 was een openbaring, een geweldige fiets om te rijden. Vergeleken met de 650 heeft deze betere remmen, maar hij is ook stabieler en door de aanwezige elektronica voelt alles heel gecontroleerd aan. Het vermogen laat zich makkelijk doseren en ook het raampje is handig te verstellen onder het rijden. Ik was echt onder de indruk van deze machine, die in alle opzichten een meer te bieden heeft dan zijn kleine broer. Jammer dat er standaard geen middenbok onder zit.

“Komt op de snelweg wat te kort”

Naam: Gerrit van der Kolk
Leeftijd: 67 jaar
Rijdt zelf: Honda ST1100 Pan European

De 650 is een leuke fiets om lekker mee te spelen, maar op de snelweg komt ‘ie voor mij persoonlijk te kort. Ik rijd veel lange afstanden en zou ik graag wat meer vermogen hebben. Daarnaast vind ik hem net wat te nerveus. De V-Strom 1000 past me wat dat betreft een stuk beter en tijdens de testrit heeft deze V-twin mijn hart echt gestolen. Je kan er heerlijk mee knallen, hij voelt meteen heel vertrouwd, echt een superfiets! Ik zou alleen kiezen voor een ander windscherm.

Naam: Anneke Dingemanse Leeftijd: 33 jaar Rijdt zelf: Yamaha Fazer 600

De V-Strom 650 is echt mijn droommotor! Super knap ding om te zien, heerlijk zitcomfort met een lekkere rechtop-zitpositie, dus geen rug- of zadelpijn. Daar heb ik nu met mijn eigen motor wel last van. Daarnaast is het een heerlijk stabiele bike, waardoor je hem keihard door de bochten kunt smijten zonder bang te zijn te ver te gaan. Hij trekt je er wel doorheen. Prettig in de omgang, hanteerbaar, vlot, krachtig, stoer en sexy. Ik ben verkocht.

De 1000 is ook een heerlijke motor en ondanks zijn grotere formaat ook prima hanteerbaar, ook voor vrouwen. Superstabiel en veilig, ideaal om lekker door de bochten te gooien. Maar ik vind hem wel wat log, wat dat betreft ben ik meer fan van de 650, en het vermogen heeft iets tractor-achtigs.