Supermoto cursus
Bij supermoto vergt de snelheid van het asfalt gecombineerd met de betere actie in het terrein een nogal bijzondere rijstijl, die zich wellicht nog het treffendst laat omschrijven als ‘crossen op asfalt’. Effe wat andere koek dan een racer de hoek om jagen en tijd daarom voor een dagje intensief trainen onder leiding van een professionele supermoto coureur. Niet de minste, vice-wereldkampioen en TM-fabrieksrijder Davide Gozzini leert ons de fijne kneepjes van het vak.Ergens in de jaren tachtig van de vorige eeuw stak supermoto de kop op. Deze bijzondere en nieuwe tak van motorsport combineerde de spectaculaire aspecten van drie motorsporten met elkaar: het driften van de speedway, springen en terreinrijden van de motocross en de snelheid van de wegrace. Een bijzondere mix die een niet minder bijzondere rijstijl vereist. In de bochten de benen licht gestrekt naar voren, zoals gebruikelijk in de cross en speedway, waarbij je al driftend een bocht in glijdt. Een spectaculair gezicht, maar in de praktijk blijkt dat kunstje wat meer voeten in de aarde te hebben dan enkel onbehouwen op de achterrem trappen. Zo mochten we zelf ervaren toen we op uitnodiging van TM-importeur Van der Vegt uit Oudleusen een zelf een dagje aan het Supermoto mochten ruiken. En wel tijdens een trainingsdag van Spunk Supermoto (www.spunksupermoto.nl) op het speciale supermotocircuit de Harzring in Duitsland, waar niemand minder dan vice-wereldkampioen Davide Gozzini als trainer fungeerde. Met de randvoorwaarden zit het die dag dus wel goed, zeker omdat er ook een TM 530SMX klaar staat. Een op het oog normale crosser op 17 inch wielen met straatschoeisel, toch verschilt de machine ook op een paar andere puntjes nog van zijn op het terrein georiënteerde collega. Zo zijn onder meer de remschijven groter en is het balhoofd niet alleen wat groter uitgevoerd, maar staat deze ook een fractie steiler. Het is een uurtje of tien wanneer de eerste ‘cursisten’ de baan opduiken om de nog stramme spieren wat los te schudden. En het zijn geen beginners, zoveel is meteen wel duidelijk. Het leren driften blijkt voor het gros van de deelnemers een reeds lang gepasseerd station. De meesten zijn hier duidelijk om de techniek wat fijn te slijpen. Kleinigheidje, aanpikken dan maar. En dat driften komt in een later stadium wel, eerst maar eens de baan verkennen en daarbij wat basisvaardigheden onder de knie proberen te krijgen. Zoals de typische crosshouding bij het ronden van de bochten. Druist totaal tegen het gevoel in en vergt alleen daarom al de opperste concentratie. Maar het mag gezegd worden, voor supermotorijder in het pamperstadium gaat het nog best aardig.Na het warm-up speelkwartiertje dient de maestro himself zich aan. En Gozzini onderstreept andermaal dat het hier niet om een beginnersklasje gaat. Doel van de dag is uiteraard het ontwikkelen van je supermotoskills, of beter gezegd het verder ontwikkelen daarvan. Het speciale supermoto circuit is daartoe opgedeeld in verschillende secties, die allemaal een geheel eigen rijtechniek vereisen. Zoals een snelle doorlopende bocht, linksrechts combinatie en uiteraard een offroad gedeelte. De opzet van de training is daarbij redelijk simpel, Gozzini laat zelf een aantal maal zien hoe de passage het beste en snelste genomen kan worden, waarna je zelf aan de slag mag. Uiteraard onder het toeziend oog van de Italiaanse grootmeester die telkens één of twee rijders apart neemt voor wat extra tips. Grote voordeel van deze manier van werken is dat je ongelooflijk veel mag rijden. Iets wat ook meteen het grootste nadeel blijkt, want deze morgen presenteert de vermoeidheid zich toch wel als een bijna onneembare horde. De totaal andere, eigenzinnige rijstijl en de daarom in het begin nogal krampachtige houding eisen al snel hun tol. Tegen lunchtijd is de batterij al grotendeels leeg, volledig uitgeperst dekt de lading eigenlijk nog beter. Zelfs de lunch wil er slechts met de grootste moeite in. En dat terwijl ’s middags een uitgebreide training op de offroad-sectie gepland staat, waarbij wat extra kracht in de mouwen meer dan wenselijk is.Voor de training echter weer begint mag er eerst nog even vrij gereden worden. Iets dat door de meesten wordt aangegrepen om het offroad gedeelte wat beter onder de knie te krijgen. Geen sinecure, de slechts minimaal geprofileerde banden hebben nauwelijks grip en de motor glijdt alle kanten op. Iets dat door Gozzini wordt onderkend in zijn werkelijk kinderlijk eenvoudige theorie achter het betere offroad rijden: “Grip heb je niet, dus doe ook geen moeite dat te vinden.” Is niets van gelogen, snelheid maak je door slim gebruik te maken van kombochten en aanwezige sporen. Hoe makkelijk de theorie ook mag zijn, in de praktijk blijkt het toch vooral een zaak van oefening baart kunst. En van de knop bovenin kunnen omzetten, de motor kan immers veel meer aan dan je verstand je wilt doen laten geloven. Zoals gezegd, kwestie van intensief en vooral veel rijden, zo blijkt wel aan het eind van de dag. Zo af en toe maakt de achterkant voorzichtig, nauwelijks zichtbaar voor het blote oog maar toch, een stapje zijwaarts. Dat de aansluitende bocht vervolgens allesbehalve in één vloeiende beweging gerond wordt, mag de pret niet drukken. Je moet eerst leren lopen voor je kunt rennen immers. De eerste voorzichtige pasje zijn gezet en die smaken naar meer!
