Rij-impressie Ural Ranger
Of zeg maar ‘Ural’, want de naam ‘IMZ’ stamt nog uit de communistische tijd. Omdat vroeger alles beter was, is retro nu ´hot´. En meer retro dan bij het Russische merk IMZ kun je het niet vinden. We gaan kort op pad met de nieuwe Ural Ranger zijspancombinatie.
In die communistische tijd produceerden IMZ en KMZ/Dnepr elk ruim 50.000 zijspancombinaties per jaar. Dnepr is ten onder gegaan, maar Ural heeft de vertaalslag naar het kapitalisme overleefd. Het bedrijf is nu grotendeels in handen van private Amerikaanse beleggers. Niet zo gek, want in Amerika is Ural ‘hot’, een echt cultmerk. Dat heeft uiteraard ook in belangrijke mate te maken met het feit dat de tijd dat elke Ural-machinist een volleerde techneut met een hoog improvisatievermogen moest zijn, voorbij is. Nieuwe Urals zijn gewoon goed. Niet meer, maar ook niet minder dan dat. Dat geldt ook voor de afwerking, maar dan wel in vergelijking met het eigen verleden. Voor mensen met de juiste voelsprieten zijn de vele ambachtelijke details op Urals vertederend en zeker niet verschrikkelijk. Nieuwe Urals zijn geen perverse ‘marketeersdromerijen’, maar technisch geëvolueerde nazaten van de originelen en genetisch 100% authentiek.
En ondanks de aanwezigheid van een startmotor kun je ze nog steeds aantrappen. Keerzijde van die medaille is dat je zo’n nieuwe Ural tegenwoordig echt niet meer voor vierduizend euro binnen hebt. Ook in de Oekraïne van 2013 heeft kwaliteit zijn prijs gekregen. Maar wanneer Goos Bos, de man achter Heeler zijspannen en Motoport Hengelo, zich trots Ural-dealer mag noemen, dan is dat een zaak van passie. Niet het resultaat van dorst naar het grote geld.
Voor de aanschaf van een Ural-combinatie moet je je drie dingen goed beseffen. Ten eerste dat zijspanrijden de nadelen van autorijden combineert met die van motorrijden. Ten tweede dat je op een duidelijk gedateerd stuk techniek rijdt. En ten derde dat je nooit ergens op tijd aankomt als Ural-rijder. Bij iedere stop wordt je namelijk aangesproken door krasse bejaarden, ‘übercoole’ dertigers of leden van de MTV-generatie. Stuk voor stuk vallen ze als een blok voor de présence van zo’n tevreden stoere, nostalgische driewieler. En al die interesse is ook grappig, net zo leuk als het rijden op deze Ural Ranger.
De 745 cc kopklepper boxer met stoterstangen (boring x slag: 78,0 x 78,0 mm) en Keihin vacuüm-carburateurs (en katalysator!) is bijna 40 pk (bij 5.600 toeren) sterk en heeft een koppel van ongeveer 53 Nm, dat bij 4.000 toeren beschikbaar is. Het moge duidelijk zijn dat de droog 360 kilo wegende combinatie daar geen strepen mee op het asfalt trekt. Maar toch: de vierbak brengt de driewieler, ook met volle belading, vlot naar een snelheid van 100 km/uur. Daar is het dan ook wel mee afgelopen. Een Ural is gemaakt voor binnenwegen, voor onthaasten. Een kruissnelheid tussen de 80 en 90 km/uur is in het huidige verkeersbeeld realistisch genoeg. Je bent er prettig levendig of juist rustig slenterend mee onderweg.
In tegenstelling tot vroeger zijn de remmen nu meer dan alleen naven waar de spaken aan vast zijn geknoopt. Op de remklauw voor staat trots ‘Brembo’. De andere twee remmen zijn nog steeds trommels, terwijl de schommelarm voorvork heeft er voor gestudeerd te werken in een zijspancombinatie. Bij rustig doorrijden verbruikt de machine ongeveer een liter van de meest goedkope brandstof die er is op vijftien kilometer. En daarvan gaat er precies 19 liter in de tank.
Dan is er natuurlijk nog de aandrijving van het zijspanwiel. Dat werkt via een hoogst serieuze sper, zodat de tweewielaandrijving uitsluitend op losse ondergrond gebruikt kan worden. Maar dan is de Ural er ook een soort driewielige Jeep mee. Om nog meer tractie te krijgen, kun je ook nog eens op een opstapje boven de zijspanaandrijving gaan staan. Russische boeren gebruiken combinaties met een aangedreven zijspanwiel om het land mee te ploegen.
De Ural Ranger in camouflagepak is ronduit indrukwekkend. De massieve voorvork en het hoge, plaatstalen voorspatbord geven de voorzijde een onvervalste Rambo-uitstraling. De bak staat hoog op dikke rubbers om ruimte te maken voor de aandrijving van het zijspanwiel. Zittend op de combinatie voelt deze rondom indrukwekkend aan. Met de twee chokes open start de boxer met een brave grom om mooi op nullast door te mompelen. Qua transmissie is er de keuze tussen vier versnellingen vooruit en eentje achter uit, plus een aangedreven zijspanwiel. Maar voor de bak in zijn één gaat, halen we de handrem van het span. De bak schakelt kort en droog met een hak-teenpedaal. Eenmaal warm kunnen de chokes er af en reageert de vlakke twin verrassend levendig en met een wakkere brom op gascommando’s. De driewieler loopt bij een snelheid van 80 tot 90 km/uur mooi recht uit en stuurt strak en direct. Vanaf het zweefzadel (met optioneel dekje over het rubber) kijk je uit over een motorlandschap dat uit 1950 had kunnen stammen. Alleen de instrumentenclusters aan de stuuruiteinden zijn moderner, denk ‘1980’. Dat is modern genoeg.
Een nieuwe Ural Ranger kost € 14.846,00, exclusief ‘kosten rijklaar maken’. De eerstvolgende stap in zijspanland kost ongeveer tien mille meer. Of de aanschaf van een nieuwe Ural een goed idee is? Dat hangt heel erg van je ‘state of mind’ af. Maar als de ‘klik’ er is, dan kan het verhaal niet anders aflopen dan met: “En zij leefden nog lang en gelukkig.”
