Rij-impressie Kawasaki Z900SE Cup Racer
Dit jaar hebben we een nieuwe raceklasse in Nederland: de ‘Dutch Naked Bike’, oftewel Nederlandse Naakte Motoren. Het aantal deelnemers is nu nog klein, maar er is een grote keuze aan gehomologeerde motoren in dit tegenwoordig populaire segment, dus het potentieel is er voor een groot en divers startveld. We konden op Assen even proeven aan deze winderige raceklasse met een Kawasaki Z900SE van Druijff Racing.
De Dutch Naked Bike-klasse is een initiatief van het IDC (International Dutch Championship) en SMA (Stichting Motorwegraces Assen). Het doel was een toegankelijke, betaalbare raceklasse. Er is daarom een ruime lijst van gehomologeerde motoren, met veel voordelig geprijsde modellen. Daarbij is het duidelijk dat lang niet alle toegestane motoren ook potentiële winnaars zijn, maar je kunt zo voor weinig geld wel gewoon lekker meedoen en lol hebben.
De globale definitie is ‘naakte motoren tot 955 cc’, wat toevallig precies de cilinderinhoud is van de prijzige en 153 pk sterke Ducati Streetfighter V2. Die stond aanvankelijk wel op de lijst, maar na rijp beraad is die er af gehaald wegens te duur en te snel. ‘Tot 955 cc’ betekent eigenlijk ook dat je daar onder moet zitten, dus alles in orde. Vanwege het kostenaspect mogen de motoren ook maar beperkt worden gemodificeerd. Alles bij elkaar zijn het nog best een hoop (veelal kleinere) dingen, maar in de meeste gevallen gewoon logische, typische circuitaanpassingen (zie kader).
Mooi: om de deelnemers in de kosten tegemoet te komen, sponsort de SMA een deel van het inschrijfgeld! Normaalgesproken is dat 255 euro of 285 euro (afhankelijk van geluidsdag), maar voor deelnemers aan deze nieuwe klasse is het dankzij de SMA-sponsoring 170 respectievelijk 195 euro. Dit komt over een heel seizoen neer op liefst 600 euro sponsoring per deelnemer! Een andere kostenbesparende factor is dat alle races eendaagse evenementen zijn, dus alle trainingen en races op één dag. In principe kun je dus ‘s morgens heen en ‘s avonds naar huis.
We konden rijden met twee Kawasaki Z900SE’s van Druijff Racing, het tuningbedrijf van Erwin Druijff, die zelf twaalf jaar geracet heeft. Druijff Racing heeft sinds de oprichting in 2018 al een dusdanig goede naam opgebouwd, dat ze inmiddels de officiële racepartner zijn van de Kawasaki-importeur. Drie van de vier Kawasaki’s in de Dutch Naked Bike-klasse worden dan ook door Druijff Racing geprepareerd. Dat betekent momenteel meer dan de helft van het veld, want er zijn pas vijf deelnemers… Daarom rijdt de Dutch Naked Bike samen met de Pro Class 600, de klasse onder de Supersport. Dat levert een startveld van circa 30 rijders in totaal op, waarbij de naked bikes door het hele veld heen te vinden zijn. Sterker nog: in de vier tot nu toe verreden races werd Joep Overbeeke op de Druijff Racing-Z900SE telkens eerste overall! Ook Kevin de Haan zit er steeds goed bij en werd al twee keer tweede overall.
Ik kon met de twee genoemde machines in totaal drie sessies rijden. De eerste twee sessies met de motor van Overbeeke en de derde met die van De Haan. De Z900 heeft een vrij ruime zit, ook voor mijn lange lijf. Het feit dat het zadel een stuk is verhoogd helpt daarbij, het turnen op de motor wordt daarmee makkelijker. En het harde schuimkussentje geeft ook duidelijk meer feedback dan het zachte straatzadel.
Verder heeft deze Z900 veelvoudig verstelbare voetsteunen. Voor mij hadden ze iets lager en verder naar voren gemogen; ze stonden nu in de hoogste van drie posities en de op één na achterste van vier posities. Maar ook zo ging het best.
Bij het wegrijden uit de pitbox voelde de motor erg stroperig sturend aan. Vermoedelijk door de lage bandenspanning (ondanks bandenwarmers) en deels vast ook door de straffe afstelling van de toegevoegde YSS-stuurdemper, die je op het circuit echter wel graag erop hebt (leuk weetje: YSS is een Thais merk, maar de ontwikkeling wordt vanuit Nederland geleid door Harrie Essens, die velen nog zullen kennen van Technoflex, van 1989 tot 2004).
Zodra ik het circuit op draai, verdwijnt dit stroperige gevoel vrijwel meteen en laat de Z900 zich verrassend gemakkelijk en neutraal in de bocht leggen. Logischerwijs heb je door het hoge stuur een wat minder direct contact met voorwiel dan op een sportmotor, het voelt letterlijk en figuurlijk wat afstandelijk. Da’s deels een kwestie van wennen. Dat geldt ook voor het remmen. Hij remt uitstekend, maar ook hier is het even wennen om met zo’n relatief hoog stuur het volledige vertrouwen te vinden. De remklauwen en rempomp moeten origineel blijven, maar je mag wel andere blokken, schijven en leidingen monteren en dat maakt een hoop verschil.
Als banden heb je keuze uit twee merken, Pirelli en Metzeler, met elk een slick-optie en een regenband. Op deze Z900SE zitten Metzelers.
Het blok is bullig en loopt heel soepel, met vermogen over de hele linie. Je zit niet snel buiten de powerband, trekken doet hij bijna altijd wel. Standaard wordt hij opgegeven voor 125 pk bij 9.500 toeren, de racer is echter voorzien van een volledig uitlaatsysteem van het Poolse merk Dominator en aangepaste mapping. “Standaard hebben we op onze bank 118 pk aan het achterwiel gemeten, nu levert hij 132 pk bij zo’n 11.000 toeren”, vertelt Erwin Druijff. “We hebben ook de toerenbegrenzer een eindje opgeschoven: die lag bij circa 11.100 toeren, nu 12.500.” Daardoor heb je flink wat overtoeren beschikbaar en kun je de brede vermogenstop goed benutten. De vierpitter sjouwt in elk geval flink door bovenin en draait merkbaar gretiger toeren! De Dominator-uitlaat geeft bij dat alles een mooi donker geluid. Redelijk beschaafd ook nog, wel zo prettig met de bekende geluidsproblematiek van circuits.
Er is helaas geen quickshifter, omdat die origineel niet op de Z900SE zit. “Achteraf installeren mag dan niet, dat is iets waar we het nog over willen hebben met de regelmakers”, aldus Erwin. “De meeste nieuwe motoren hebben zo’n ding al standaard en een aftermarket-quickshifter kost maar zo’n 300 euro, dus jammer dat we die er niet op mogen zetten.”
Schakelen zonder koppeling kan bij opschakelen natuurlijk wel, maar niet zonder het gas even terug te draaien. En je moet het op de Z900 niet te achteloos doen, zo waarschuwde Erwin al, anders kan hij er tussenin komen. Gebeurde me inderdaad een keer, maar daarop ingespeeld ging het eigenlijk best.
De rijwind is op naakte motoren altijd een issue in de snelle bochten. Je vangt best wat wind met je bovenlijf en armen en dat geef je deels door aan het stuur. In de snelle knikken op Assen is het dus goed opletten en niet als een vlag aan het stuur gaan hangen. Los daarvan: de naakte Kawa stuurt strakker dan verwacht! Hij heeft goed uitgebalanceerde vering, stug, maar niet té. Ik was vooral bezig met het wennen aan het gevoel op zo’n naked bike en voelde niet direct behoefte om iets te verstellen (wat vrij ongebruikelijk is voor ondergetekende). Ik zou met een volle dag testen wel iets willen experimenteren met de afstellingen van met name de rijhoogte voor en achter om beter m’n lijnen te kunnen raken en houden. Nu wist ik niet elke keer goed de apex te raken en precies daar uit te komen waar ik wilde. Maar zoals gezegd, da’s ook een kwestie van wennen aan de hele zithouding.
De Z900SE van De Haan heeft een meer aangepaste voorvork dan die van Overbeeke en voor mij voelde het ook daadwerkelijk nog wat beter. Met wat meer controle en precisie, maar tegelijk raakte ik ook beter op de Kawa ingespeeld.
Zowel bij de voorvork als de achterschokdemper geldt dat veren en het hele binnenwerk mogen worden vervangen. Over de achterschokdemper is er discussie, aangezien het wijzigen van het binnenwerk van een originele fabrieksschokdemper in de praktijk vaak nauwelijks te doen is. Hier is het mogen vervangen van de hele schokdemper logischer, ook omdat er nogal wat kwaliteitsverschil in achterschokdempers zit in deze categorie motoren, alleen al qua instelmogelijkheden. De Kawasaki Z900 heeft in deze SE-versie standaard al een Öhlins-schokdemper, maar zelfs daarvan is de ingaande demping niet instelbaar.
Samenvattend: waar ik een standaard-Z900 doorgaans wat te nerveus sturend vind, blijkt deze door Druijff Racing aangepaste Z900SE veel vaster en strakker aan te voelen en durfde ik er al snel lekker mee te gooien en smijten. Het is ergens een gekke gewaarwording, maar wel leuk, en het gaat niet zachtjes! Nog even ter prijsindicatie: een compleet aangepaste Z900SE zoals hier kost ongeveer 4.500 euro extra. Zeker als je begint met een voordelige schadefiets blijft het dus goed te behappen, maar je kunt natuurlijk ook beperken tot alleen de verplichte aanpassingen. Een blik op de homologatielijst laat zien dat er nog veel meer leuks voorhanden is, variërend van Triumph Street Triples en de Suzuki GSX-S750 tot KTM 890 Duke en Yamaha MT-09, om maar wat te noemen. De klasse staat ingepland voor minstens drie jaar, dus wie weet wat we volgend jaar allemaal op de baan gaan zien.
