Reportage Old Racebike Garage
Wat begint als een speurtocht naar extra opslagruimte voor de steeds verder uitdijende motorfietsverzameling transformeert in één dag in een nostalgische motorzaak. En een hippe herenkledingzaak. Oh ja: tegelijk ook nog in een koffiezaak. Allemaal dankzij de bevlogen doorpakkers van de Old Racebike Garage.
Als Chris van der Weide bij het uitlaten van zijn hondjes langs een leeg winkelpand loopt, begint het hem direct te dagen. Hij is al een tijdje op zoek naar een loods voor zijn motoren. “Mijn hele leven al houd ik van motoren en customizen. Omdat ik zo veel dingen mooi vind, liep dat een beetje uit de hand. Als ik wilde sleutelen, moest ik eerst iets buiten zetten. Een goeie opslagplek vond ik maar niet, maar deze winkel was perfect en per direct te huur.” Thuis legt Van der Weide het direct voor aan zijn vrouw Esther. Het is vanzelfsprekend voor het duo om alles samen te doen. “Binnen één dag waren we er wel uit”, vat Esther het besluitproces samen. Half december krijgt het stel de sleutel van het pand. Ambities zijn er genoeg, tijd niet. De hele tent wordt van voor tot achter en van onder tot boven verbouwd. “Ik wilde voor het motorseizoen open zijn”, legt Esther uit. Het daarop volgende “Het was even doorpakken”, is een understatement van jewelste.
Waarom een winkel als je op zoek bent naar een loods? De vraag dient zich automatisch aan. Chris: “We hebben allebei een hele drukke baan in de logistiek. Als ik een echte klotedag op het werk had, zei ik altijd dat ik – lekker probleemloos – barista wilde worden. Die grap hebben we nu daadwerkelijk gerealiseerd. Voor we het wisten zaten we een hele dag bij de koffiebrander koffiebonen te proeven.” Het vers gezette bakje koffie voor mijn neus bewijst dat de proefsessie geslaagd genoemd mag worden. Hetzelfde geldt voor de namen van de koffie. De expressoboon heet: Bol d’Or Noir en de gewone boon: Grande Le Mans.
Een heel enkele keer stap je een winkel binnen en overvalt je het gevoel dat je er zou willen wonen. Dat overkomt je absoluut niet bij generieke poenerige kledingketens die dit land rijk is, maar wel bij dit kersvers zaakje in provinciedorpje Gendringen. Na slechts één dagje proef draaien staat er een heerlijke en sfeervolle zaak. Eentje die zich wel wat lastig laat duiden. Het is geen typische motorzaak, een werkplaats ontbreekt bijvoorbeeld, maar ook geen typische koffietent of herenkledingzaak. De eigenaren weten het zelf ook nog niet zo goed te verwoorden. “We houden het maar op een winkel vol mannen- en motorgerelateerde zaken.”
Een ding is wel direct duidelijk: de motorfietsvoorkeuze. Alles draait hier om de AMA Superbikes uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. Is er een betere keuze mogelijk? Dit zijn motorfietsen die enorm tot de verbeelding spreken. Vergeet alsjeblieft elektronica, zijvleugels voor extra down-force en ride height devices. Koester deze luchtgekoelde multicilinders die in hun tijd grof geweld belichaamden. Dit zijn rijwielgedeeltes die ooit het beste van het beste waren, maar zelfs al in de jaren tachtig ontoereikend waren om het vermogen te beteugelen. Het is mechanisch snoepgoed dat stilstaand al respect afdwingt. Respect voor de coureurs uit die tijd, maar ook voor de teamtechnici die elke week helemaal los gingen op het verbeteren van het rijwielgedeelte. Gelijktijdig haalden ze die verbeteringen weer net zo makkelijk onderuit door de opgefokte viercilinder nog verder op te voeren.
De voorliefde voor AMA Superbikes komt overduidelijk bij Chris vandaan. Esther bekent eerlijk dat ze niet half zo veel met motoren heeft als Chris. “Toen Chris nog racete met zijn superbikes vond ik de passie en de solidariteit op het circuit het mooiste. Maar als bezoekers op vrijdagmiddag met specifieke motorvragen komen, bel ik Chris altijd even.”
Chris is inderdaad al sinds zijn zestiende hopeloos verslaafd aan deze powerfietsen. “Op weg naar mijn vakantiebaantje fietste ik langs een GPZ1100 Eddie Lawson Replica. Op zowel de heen- als terugweg stond ik daar minstens een kwartier te kijken. Natuurlijk was die Kawasaki veel te duur en toen ik achttien werd, kocht ik van mijn laatste geld een Suzuki GS400. Geld voor een motorpak had ik niet meer en ik reed ook noodgedwongen rond met een oude bromfietshelm.”
Had Chris zijn oude bromfietshelm bewaard dan had die nu perfect in de winkel gepast. Een groot deel van de kleding is vintage. Kleurrijke leren jackies vol tabaksreclame hangen naast stapels jaren zeventig T-shirts. Flinterdunne leren racelaarzen in schreeuwkleuren wachten geduldig tot iemand ze koopt. In het ‘gewone leven’ hebben Esther en Chris een (minimaal) veertigurige werkweek bij een transportbedrijf. Toch doet het ze niets dat ze soms een volle dag met groene zeep een tweedehands jack boenen tot alle muggenlijken zijn verdwenen en de jas de winkel in mag. Chris: “Het heeft zelf wel iets geruststellends.”
In de rekken hangt niet allen gebruikt spul, maar ook nieuw. Nieuw en gebruikt hebben met elkaar gemeen dat het wel een beetje hip moet zijn. Esther: “Een Goretex-pak doen we niet. We zoeken spullen die we zelf mooi vinden, dat is de maatstaf. Bovendien moet het goed zijn. Chris test en past de jeans altijd en we wassen het verschillende malen zodat we er niet later achter komen dat iets na twee keer compleet verwassen is. We willen voor zijn dat mensen terug komen om te klagen. Het moet leuk zijn. Geklaag hebben we al genoeg in onze andere baan.”
Het is nog te vroeg om over winkeldochters te praten en eigenlijk kan het Esther en Chris niet schelen. Esther: “Wat we niet verkopen, ligt mooi te zijn in de winkel. Het is prettig dat we onze spullen ook aan niet-motorrijders slijten.” Dit moet wel de eerste winkel zijn waar letterlijk alles wat je ziet te koop is. Val je op het chromen koffieapparaat? Bij het juiste bod is hij van jou. Vind je de haard of de stellingen mooi? Betaal de juiste prijs en ze komen jouw kant op. Chris: “Alleen de levende wezens, een pak van Jeffrey Buis en een paar T-shirts zijn niet te koop.” Overigens levert de zaak ook typische motorspullen als accu’s, olie en filters. Alles onder het motto: u vraagt wij draaien.
Als de zaak nu al zo goed loopt, willen Esther en Chris dan niet volledig voor de Old Racebike Garage gaan? Esther: “We doen dit liever niet fulltime. Dan moet je plots verkopen en als een echte verkoper op mensen afstappen. Het moet wel een hobby blijven, hoe verleidelijk het ook is om op een drukke motorzondag de deur open te gooien. Want we weten uit ervaring hoe hard ons terras aan voorbijgangers trekt.” Chris: “We wachten ook nog even met het openen van de webshop. Voor je het weet zit je iedere avond pakketjes in te pakken. We verkopen trouwens nu al veertig procent van onze spullen via facebook.”
Mensen weten de heerlijke zaak al te vinden en die transformeert dan ook al logischerwijze in een trefpunt voor motorrijders. Esther: “Ze zoeken niets en lopen met twee tassen de winkel uit.” Esther en Chris hebben veel meer ideeën dan ze kunnen uitvoeren. De zaak moet vaker het decor van lezingen zijn. Chris: “We hebben hier Rob en Daphne van Ride-On gehad. Wij hebben de zaak vol, zij verkopen een paar reisjes.”
Een van de leukste ideetjes is het ‘Rondje om de kerk’. Omdat de zaak midden in het centrum en letterlijk naast de kerk zit, willen de eigenaren beroemde (ex)racers op klassieke motoren een… rondje om de kerk laten maken. De motor volbehangen met Go Pro’s om ook de digitale wereld te vermaken. Waarin het kleine Gendringen groot kan zijn.
