Occasion – Honda VFR800
Als 750 was de Honda VFR voor veel motorrijders een absolute droommotor. Als 800 verdween hij daarentegen stap voor stap van het toneel van de begeerlijkheid. Wie is vandaag de dag nog blij met de iconische V4?
Het was geen duizelingwekkende vrije val. Het was eerder een onstuitbare afdaling die de eens zo glorieuze VFR – de belichaming van de sporttoerders in de jaren 90 – tot een zachte maar definitieve landing in 2020 dwong. Hoewel de voorouders van de RC79 het nog steeds tot bestsellers schopten, vochten ook zij al tegen (over)machtige tegenstanders. Zo doorbraken sportmotoren rond 2000 de grens van 150 pk en tegelijk doorbraken grote toermotoren de 100 Nm-barrière net boven stationair toerental. Door die waarden degradeerde de VFR van de Champions League van het oude millennium naar de Eerste Divisie van het nieuwe millennium. Zo verloor de VFR, ondanks zijn uitgerijpte en uitgebalanceerde totaalpakket, steeds meer klanten.
De fans van de VFR bleven, maar ze kochten niet om de zoveel jaar een nieuwe motorfiets. Waarom zouden ze ook? De afkorting VFR stond en staat synoniem voor duurzaamheid en betrouwbaarheid. Trouw tot het einde der tijden. Omdat Honda weigerde de cilinderinhoud van de VFR800F te vergroten naar 1.000 cc – iets wat de motorfiets met zijn allround-talent echt nodig had – gingen de verkoopcijfers gestaag bergafwaarts.
Wat overblijft, en dit brengt ons terug bij de vraag uit het intro, is een heer van een motorfiets die de afgelopen decennia volledig is ondergewaardeerd. Een uitgekristalliseerde motorfiets die alles kan behalve zichzelf verheerlijken en op een voetstuk plaatsen. Een VFR valt in de smaak van iedereen die de voorkeur geeft aan stil en comfortabel boven luidruchtig en kromgebogen. Iedereen die houdt van een waardige uitstraling in plaats van een race-achtige schreeuwerigheid, en dat gecombineerd met onvoorwaardelijke betrouwbaarheid. Maar er is hoop: tien jaar geleden blies Honda de Africa Twin nieuw leven in, meer recentelijk volgde de Transalp. Misschien, heel misschien, volgt de VFR dit goede voorbeeld…
Marktsituatie
Tussen 2014 en 2018 ging de RC93 in Nederland niet als warme broodjes over de toonbank, maar Honda verkocht toch nog altijd de nodige exemplaren. Zijn nauwelijks gewijzigde opvolger – de RC93 – haalde absoluut geen driecijferige verkoopcijfers meer. Daardoor sloot Honda het hoofdstuk VFR800F voor het modeljaar 2020. Uit eerste modeljaar 2014 zijn er nog maar weinig VFR’s op de markt. Een exemplaar vinden uit dat eerste productiejaar is een pure gelukstreffer. Opzienbarend – in positieve zin – is de lage kilometerstand van gebruikte exemplaren. De ‘onsloopbare’ VFR800 is makkelijk goed voor 250.000 kilometer, maar er zijn nauwelijks exemplaren met meer dan 30.000 kilometer op de teller. Goed voor iedereen die echt kilometers wil maken, slecht voor iedereen die graag een goedkope RC79 wil hebben.
Bezichtiging
Ondanks het geringe aanbod moeten geïnteresseerde kopers van een VFR800F niet direct bereid zijn om compromissen te sluiten wanneer ze een potentiële metgezel vinden. De minimale nieuwverkopen tussen 2014 en 2018 hebben zo hun redenen. Oude en nieuwe VFR-fans vielen en vallen niet massaal uit de bomen. Het is dus zaak om met een vergrootglas te kijken en de onderhandelingen met gevoel voor verhoudingen in te gaan. Belangrijk punt bij de onderhandelingen: het VTEC-systeem, ofwel de hydraulische afstelling van de nokkenassen, moet elke 25.000 km zijn gecontroleerd. Voor die handeling staan zo’n 5,5 monteursuren en daarom willen mensen het nog wel eens overslaan. Voor motoren die meer dan 25.000 hebben gedraaid moet het onderhoud aan VTEC-systeem controleerbaar zijn. Bij motoren die vlak voor deze kilometerstand zitten, kan dit een goed uitgangspunt zijn voor prijsonderhandelingen.
Populaire accessoires: eigenaren monteerden achteraf vaak superbike-sturen en vervangingsdempers. Handvatverwarming was verkrijgbaar bij Honda zelf, zijkoffers ook.
