Nick Windmeijer – Honda GL1000 GoldWing Ltd

« Terug naar Mijn Trots
Eénentwintig is ‘ie pas, maar voor Nick Windmeijer geen snelle racer of blitse naked. De student Automotive Engineering houdt veel meer van klassiek spul, en dan bij voorkeur klassiek spul met een vleugel op de tank. Zoals deze Honda GL1000 Ltd uit 1976, de oer-GoldWing. “Toen ik ‘m zag, zei ik direct: ‘Ik wil ‘m!’”

“Eigenlijk heb ik klassieke motoren altijd al mooier gevonden dan moderne. Waarom weet ik eigenlijk niet, ik vind ze gewoon mooier. En dan met name Honda’s, maar dat komt waarschijnlijk omdat m’n vader al heel lang Honda rijdt. De enige moderne motor die ik heb gehad, was een CBR125, maar dat was eigenlijk enkel omdat ik twee jaar A1 moest rijden. Toen die twee jaar om waren, ben ik meteen overgestapt op een CB400 uit 1979, die had ik net voor mijn negentiende verjaardag gekocht. Ik heb altijd al gezegd dat ik een Honda CB Four wilde hebben en met de huidige rijbewijs richtlijnen was een 750 te zwaar, dus werd het een 400. Daar ben ik wel echt verliefd op geworden, die gaat ook nooit meer weg. Naast de CB wilde ik ook altijd een GL1000 GoldWing, en dan specifiek een Ltd. Die zijn een stuk zeldzamer dan de gewone en dat idee spreekt me wel aan. Niet zo’n dertien in een dozijn klassieker zeg maar. Dat zeldzame maakte ze echter ook onbetaalbaar voor mij. Tot ik in 2017 bij een bevriende GoldWing-dealer kwam. Bij binnenkomst was ‘ie meteen heel enthousiast. Hij wist dat ik van klassieke motoren hield en hij had wat bijzonders gevonden, een echte barnyard-vondst naar eigen zeggen. En dat was deze GL1000 Ltd uit 1976. Echt toeval, want ik was juist naar hem toegegaan met de vraag of hij me kon helpen met zoeken naar zo’n ding. Ik heb direct tegen die man gezegd: ‘Ik wil ‘m, ik moet alleen eerst nog even mijn auto en motor verkopen!’ Dat was gelukkig geen probleem. Dus ik heb mijn MG F, een klein sportautootje met middenmotor, en inmiddels tweede CB400 verkocht, al mijn spaargeld bijgelegd en toen kon ik ‘m nét betalen.
De motor had twintig jaar stilgestaan en in eerste instantie wilde ik ‘m zelf opknappen, maar ik kwam er al redelijk snel achter dat dat iets te hoog gegrepen was. De remmen zat vast, hij liep niet, carburateurs moesten worden schoongemaakt, de startmotor werkte niet. Feitelijk was het gewoon een niet lopend brik. Zoals gezegd, hij had twintig jaar stilgestaan, maar ook daarvoor was ‘ie niet echt goed onderhouden. Ik heb de eerste eigenaar nog gebeld en die had ‘m ook echt enkel voor woon-werkverkeer gebruikt. Het was in ieder geval zeker geen liefhebber, het moest gewoon rijden en toen het niet meer reed, is ‘ie stilgezet en is er nooit meer naar omgekeken. Er zat zoveel werk in, dat ik het zelfs met mijn technische achtergrond niet aandurfde. Toen ben ik naar een GoldWing-specialist gegaan en die heeft ‘m in de winter tussen allemaal andere projecten door technisch helemaal gerestaureerd. Optisch was het vooral een zaak van veel poetsen en polijsten. De velgen bijvoorbeeld, zaten onder de tectyl, toen dat er eenmaal af was gepoetst kwam er een schitterende velg onder vandaan. Prettig, want ik vind het belangrijk dat een motor nog in de oorspronkelijke lak staat. Het frame is bijvoorbeeld ook niet gepoedercoat, maar nog helemaal origineel. De aluminium delen en het blok heb ik gepolijst toen de motor toch al uit elkaar lag, de rest heb ik gedaan toen ‘ie weer thuis was. Dat is trouwens een lopend proces, nu nog steeds poets ik telkens tussendoor weer wat op. Hoewel hij verder helemaal klaar is, valt er altijd wel wat te poetsen. Of klaar, momenteel zitten er nog uitlaten van BSM op, terwijl ik er graag originele op wil. Die kosten echter € 1.100,- en dat is me nu nog even wat veel van het goede, dat komt dus nog. Echt veel gereden heb ik er nog niet mee, want ik zit nog steeds met het A2-rijbewijs, al ga ik stiekem wel eens een kort blokje om. Zo dadelijk in de winter mag ik vol rijden, maar dan staat ‘ie onder een doekje. Ik kan wat dat betreft niet wachten tot het voorjaar wordt, dan ga ik er echt veel mee rijden. Met mijn 400 ben ik bijvoorbeeld naar de Alpen geweest en heb er verschillende dagtrips naar de Eifel mee gemaakt, dat ga ik met deze ook doen. Het mag dan een klassieker zijn, ik heb ‘m wel gewoon om op te rijden. En nee, ook deze gaat net als de CB400 nooit meer weg. Als alles gaat zoals ik wil, komt er alleen nog maar wat bij. Ik wil graag de CB Four-lijn compleet hebben, dus de 350, 400, 500, 550 en 750, en daarnaast staat een CBX1000 ook wel hoog op het verlanglijstje. Ja, ik mag nog veel gaan werken voor ik m’n verzameling compleet heb.”