Mijn Trots – Theo Peeters

Na een actieve racecarrière van dik tien jaar, hing de Brabantse Theo Scheepers (55) in 1992 de helm definitief aan de wilgen. Althans, dat was de bedoeling, maar uiteindelijk wist het motorvirus hem andermaal te achterhalen. De letterlijke wilde haren hadden inmiddels weliswaar deels plaatsgemaakt voor een glanzende kruin, de figuurlijke bos daarentegen tierde weliger dan ooit. “Het bloed kruipt waar het niet gaan kan hè!”

“Ja, ik ben altijd wel een sportieve rijder geweest. Tijdens mijn brommertijd, maar ook daarna. Ergens rond mijn twintigste heb ik mijn motorrijbewijs gehaald, maar na een paar jaar op de weg waren er een aantal kameraden die zoiets hadden van: ‘Jij moet het circuit op, ga racen!’. En dat heb ik gedaan. Eerst twee jaar in de Yamaha RD-klasse, gevolgd door een paar jaar Formule 2 en Formule 1, waarna ik de laatste twee jaar uitkwam in de superbikes. Buiten de RD-klasse, heb ik toen nagenoeg altijd op een Kawasaki gereden. In 1992 ben ik gestopt en lange tijd heb ik toen helemaal geen motor meer gereden, maar op een gegeven moment begint het toch weer te kriebelen. Het bloed kruipt, waar het niet gaan kan hè!
Dan ga je zoeken naar iets leuks. Nu ben ik echt een Kawa-fan, maar een geschikte machine kon ik niet vinden, ook omdat ze niet echt een mooi model voor op de weg hadden. Min of meer bij toeval liep ik toen, dat was in 2005, tegen deze Fireblade aan. Hij is van bouwjaar 2002, was toen dus nog redelijk nieuw, maar ook goed betaalbaar omdat ‘ie wat schade had. Al viel dat feitelijk best mee, het was eigenlijk voornamelijk het kuipwerk dat vernieuwd moest worden. Een kwestie van een nieuwe kuip erbij zoeken, de boel monteren en na een paar maandjes kon ‘ie de weg al weer op. Hij moest alleen nog worden gespoten. En omdat toch de hele motor nieuw in de lak moest worden gezet, konden we er ook wel iets bijzonders van maken, vond ik. Al best snel wist ik dat het replica moest worden van de Klaffi Honda waarmee Alex Barros in 2006 uitkwam in het WK Superbike. Niet omdat ik een groot Barros-fan ben trouwens. Hij reed wel goed en zorgde af en toe ook voor de nodige verrassingen, maar echt fan? Nee. Het was toch vooral het kleurenschema waar ik weg van was, misschien wel omdat familie in Brazilië heb. En wat natuurlijk ook meetelde was het feit dat het ontwerp zo uniek was. Een R1 in Camel-kleuren zag je genoeg, of een Repsol Fireblade, maar zo’n Klaffi Honda? Nog nooit gezien.
Ik was er dus redelijk snel uit, wat het precies moest worden, toch heb ik nog een kleine zes jaar met een lappendeken rond gereden. Alle kleuren van de regenboog was de Fireblade, wit, paars, geel, groen. Het probleem was alleen dat ik geen geschikte spuiter kon vinden. Er waren er natuurlijk wel genoeg die het klusje konden en wilden doen, maar die prijzen! Alleen het spuitwerk zou me dan net zoveel of meer kosten als ik voor de hele motorfiets had betaald. En dat werd me gewoon te gek. Na lang zoeken heb ik er echter toch één gevonden, die heeft de voorbereiding en het daadwerkelijke spuitwerk gedaan, terwijl ik het afplakken voor mijn rekening heb genomen. Dat klinkt sneller gedaan, dan het in werkelijkheid ging trouwens. Ik heb de boel volgens mij tien keer moeten afplakken, terwijl er in totaal zo’n twaalf lagen spuitwerk op zitten. Hij is eerst volledig wit gespoten en daarna helemaal geel. Om het geel goed te krijgen, waren er echter alleen al vier lagen lak nodig. Vervolgens de boel weer afplakken voor zwart, en aansluitend wéér opnieuw voor groen. De vlagstickers hebben we zelf gemaakt en als laatste moest de boel ook nog helemaal in blanke lak worden gezet. Hele klusje heeft uiteindelijk gewoon twee maanden in beslag genomen, ook omdat het ’s avonds en in de vrije uren moest gebeuren trouwens.
Maar goed, over het resultaat ben ik dan wel honderd procent tevreden, ondanks dat de machine strikt genomen het origineel niet helemaal recht aandoet. Die heeft een underseat uitlaat, dat is namelijk een 2005-model. Ik hou daar alleen niet van, deze 2002-Fireblade is veruit het mooiste model dat Honda ooit heeft gemaakt. Bovendien stuurt hij prima en loopt goed. Neuh, deze gaat nog lang niet weg. Ooit wel, als ‘ie helemaal op is. Maar dan ben ik al heel wat jaartjes ouder, is dat sportieve rijden er misschien ook wel een keer van af en ga ik chopperen. Maar voorlopig nog niet, nog lang niet!”