Mijn Trots – Paul van der Wielen

« Terug naar Mijn Trots
Paul van der Wielen (58) mag je met recht een doorgewinterde motorrijder noemen. Vanaf z’n achttiende zit hij al in het zadel, zowel op als naast het asfalt. Als hij voor een trip door IJsland op zoek gaat naar een geschikte motorfiets, stuit hij onder meer op een KTM 690 Enduro R. Voor een fervent Japanner-rijder toch een drempeltje: “Japanners staan voor mij voor goed en betrouwbaar, voor de KTM was ik daarom best huiverig!”

“Ik heb altijd brommertjes gehad, dat ik op mijn achttiende meteen een motor wilde, stond dan ook al vrij snel vast. Dat werd een Suzuki GT500, zo’n tweecilinder tweetakt. Daar reed ik overal mee naar toe, maar op een gegeven moment mocht het wel wat zwaarder. Er volgden een hele reeks zware viercilinders als een Z900, Z1000 J en GPZ1100, waarmee ik ook steeds meer in de Alpen ging rijden. Daar merkte ik dat die viercilinders helemaal niet zo lekker reden, te zwaar, te log. Toen ben ik op een tweecilinder overgestapt, een Yamaha TDM850 van het eerste model, en dat paste me veel meer. Op de geasfalteerde paswegen werd het alleen steeds drukker en gaandeweg gingen we steeds meer van de gebaande paden af, gravelwegen en dergelijke pakken. Daar ben je helemaal alleen, veel avontuurlijker. Voor dat offroadrijden vond ik de TDM weer te zwaar, daar heb ik toen een TT600 voor gekocht. Daar kon je alleen weer niet mee naar de Alpen rijden, dus die moest dan achterop een karretje mee. In Nederland reed ik eigenlijk nooit offroad, maar met die TT ben ik vervolgens ook offroadritten gaan rijden. Ik heb er wel altijd een wegmotor bij naast gehad, ik heb de disciplines gewoon gesplitst. Nu heb ik er bijvoorbeeld nog een Super Ténéré bij naast, waar ik bijvoorbeeld trips naar Schotland en de Noordkaap mee maak.
In 2019 had ik plannen gemaakt voor een reis naar IJsland. Dat is grotendeels offroad, dus dat wilde ik ook op een offroadmotor doen. Ik heb weliswaar ook een Yamaha WR450, maar die vond ik daarvoor niet echt geschikt. Die is wel héél erg hardcore en heeft bovendien best een kleine tank. Het was weliswaar een begeleide reis, maar je wil niet degene zijn die om de vijftig kilometer moet tanken en waarop iedereen dan moet wachten. Wat ik precies zocht wist ik alleen niet. Wel dat mijn voorkeur uitging naar een Japanner, die heb ik altijd gehad en ze staan voor mij synoniem voor goed en betrouwbaar. Toen stuitte ik echter op deze KTM 690 Enduro R en daar heb ik heel lang over getwijfeld, want het was geen Japanner. Maar ja, de Ténéré 700 was er nog niet en een XT660 vond ik het ook niet helemaal. De KTM was wat sportiever, iets meer offroad gericht, dat paste me gewoon beter. Toen ben ik me er eerst maar eens in gaan verdiepen, want ik was er best huiverig voor. Is het wel zo’n goede motor? Veel testen gelezen, iedereen was enthousiast en uiteindelijk heb ik de 690 dus toch gekocht, op 1 maart 2019. Nu ben ik ook een beetje een Dakar-fan, dus ik had me ook al bedacht dat als het de 690 Enduro zou worden, ik er ook zo’n rally-kuip op wilde zetten. Ik heb met de WR een paar van die amateurrally’s gereden, en dan met een roadbookje op het stuur. Hartstikke onhandig natuurlijk wanneer je staat, want je ziet bijna niets. Met de KTM zou ik het dan een stukje professioneler kunnen aanpakken. Dus zoeken, zoeken, zoeken. Je komt de meest vreemde creaties tegen op internet, vaak zelfbouw. En kom je iets meer professioneels tegen, dan is het vaak onbetaalbaar. Bij Rade Garage vond ik een kit die er én goed uitzag, én betaalbaar was. Bij diezelfde lui heb ik ook een luchtfilterkit besteld, waardoor ik nu extra opbergruimte onder het zadel heb, en een speciale skid plate met extra bergruimte voor gereedschap. Dat bleek achteraf niet zo’n goed idee. Ik had al mijn gereedschap erin gedaan, alleen rij je in IJsland door al die rivieren, alles zeiknat natuurlijk. Over dat klaar maken heb ik een paar maand gedaan en in augustus 2019 volgde de vuurdoop in IJsland. Fantastische trip, waar ik heerlijk intensief met de KTM heb gereden en waar ‘ie toch wel een beetje mijn hart heeft gestolen. Heel smeuïg, maar tegelijk ook veel power wanneer je daar om vraagt. Al waren er ook verbeterpuntjes. Zo kwam ik erachter dat het stuur voor mijn lengte bij het staan, en dat doe je veel, eigenlijk te laag zat. Inmiddels zitten er daarom risers op. Daarnaast zit ik nog een beetje in dubio om de bergruimte onder het zadel te verruilen voor een extra brandstoftankje. Komende zomer ga ik de Bosnië Rally rijden, die stond eigenlijk voor afgelopen jaar op de planning, maar tien dagen voor de start gingen de grenzen dicht. Bij die rally moet je behoorlijke afstanden rijden en dan is zo’n extra tankje best handig. Verder is ‘ie eigenlijk wel perfect zo. Ik rij er door de omstandigheden alleen nog veel te weinig mee, naast IJsland heb ik er eigenlijk alleen maar de TET in Nederland en Italië mee gereden. Maar goed, komende zomer gaat daar verandering in komen.”