Mijn Trots: Kevin Voogd en zijn Ducati 748

Een motorrijbewijs had Kevin Voogd niet, maar hij raakte dusdanig onder de indruk van een Ducati 748 in een prachtig rood/wit/zwart gestreepte Corse-jas dat hij de Italiaanse schone een klein jaar terug gewoon kocht. Het rijbewijs haalde de steigerbouwer niet veel later. Van rijden is echter nog niet veel gekomen, want de ’95-er 748 liet hem nog al eens in de steek. “Tja, het blijft een Ducati, dus dat hoort er een beetje bij…”

“Mijn vader had vroeger een Ducati Pantah, dus dan groei je toch een beetje met zo’n merk op. De 916/748-lijn kende ik al van kinds af aan van de plaatjes die bij ons thuis voorbij kwamen. Zo’n Ducati met vierkante achterlichtjes, die wilde ik toen ook wel hebben als ik oud genoeg was. Dat ik er nu een heb, vind ik dan ook echt gaaf. Mijn 748 is inmiddels 19 jaar oud, maar het design is nog verre van gedateerd. Als je er een CBR van dezelfde leeftijd naast zet, dan zie je dat direct. Zo’n Honda is dan zo vierkant, dat ziet er niet uit.
Toch kwam er eerst een auto, een Nissan Silvia. Een driftauto met een berg pk’s. Een echt speleding, maar driften heb ik er nooit mee gedaan. Dat vond ik zonde. Het is een echte liefhebbersauto, van het type dat ik had zijn er maar 27 in Nederland geleverd geweest. Ik heb hem helemaal uit elkaar gehad, verbreed en opnieuw laten spuiten. Maar op een gegeven moment was ik er wel klaar mee. Ik wilde hem weg doen en toen kwam deze Ducati 748 op mijn pad.
Vervolgens heb ik een half jaar lopen twijfelen, kopen of niet? Ik had op dat moment nog geen motorrijbewijs, dus misschien was die Ducati ook wel een heel goede reden om het eindelijk eens te gaan halen. In die periode heb ik meteen maar de daad bij het woord gevoegd, het rijbewijs gehaald en aan het eind van de rit heb ik ook de knoop doorgehakt over de 748. En daar heb ik geen spijt van gehad. Ik heb er alleen nog niet heel veel mee kunnen rijden. Tja, het blijft een Ducati. De keren dat ik er op wilde rijden, bleek er telkens wat stuk. Dat heb ik nu al een aantal keer meegemaakt. Een lekkende koppelingscilinder, een slippende koppeling of elektronische problemen, dat het rechter knipperlicht begint te knipperen als je de schakelaar naar links schuift.
Maar goed, dat hoort er blijkbaar bij. Dat is ook het verschil met een Japanner. Die doet het altijd, of het nu -10 is of +40 graden is. Bij een Duc van deze leeftijd is het maar afwachten, een stukje karakter. Gelukkig heb ik hem niet elke dag nodig. Ik heb hem voornamelijk voor de leuk, dus vind ik het minder storend. Toen ik hem kocht, was het blok helemaal gereviseerd, dus al te veel onkosten verwacht ik de komende tijd niet. Maar de onderhoudskosten zullen wel niet mals zijn met die aandrijfriemen en kleppen stellen.
Anders dan bij die Nissan Silvia wil ik er niet al te veel meer aan veranderen. Ik heb er een speciaal stickersetje bij gekocht, en misschien dat ik er nog nieuwe 5-spaaks wielen onder zet en een achterspatbordje om de schokbreker wat meer te beschermen. Niet te gek. Je moet niet willen veranderen om het veranderen. Hij is mooi zoals hij is. Dat merk ik ook als ik een dag met mijn vrienden op pad ben. Die hebben allemaal nieuwere superbikes, maar als we onderweg ergens stoppen, dan staan de meeste mensen toch om mijn machine heen. Het blijft blijkbaar toch trekken, dat design van de 748. Tijdloos! ”