Mijn Trots – Jan Talmon

« Terug naar Mijn Trots
Eigenlijk wilde Jan Talmon (64) al direct na zijn huwelijk gaan motorrijden, het kwam er alleen niet van. Tot hij op vaderdag 2004 een proefles cadeau kreeg en direct verknocht was aan de tweewieler. Zijn garage telt inmiddels meerdere juweeltjes, waaronder deze VN2000 Limited uit 2006: “Ik wist helemaal niet van het bestaan van de Limited af’.”

“Het motorrijbewijs is altijd een lang gekoesterde wens geweest, maar met werk en kinderen werd dat op de lange baan geschoven. In 2004 echter, kreeg ik voor vaderdag een proefles cadeau en toen heb ik ook doorgezet. De eerste, of beter gezegd, eerste twee motorfietsen stonden al in de garage toen ik nog aan het lessen was, twee Kawasaki VN800’s. Waarom de VN mijn eerste keuze was, weet ik eigenlijk niet meer. Ik vermoed dat ik gewoon een beetje verliefd was op die classic look. Bovendien zat er een Kawasaki-dealer redelijk dicht in de buurt, dat vond ik ook wel handig. Een van beide 800’s moest helemaal worden gerestaureerd, maar dat vond ik niet erg. Van huis uit ben ik automonteur en het sleutelen maakt echt deel uit van mijn motorhobby. De ene VN is dus helemaal uit elkaar gegaan en opgeknapt, waarna ik ergens in 2005 beide 800’s heb ingeruild op een VN1500 Classic Tourer. Later kwam er nog een VN1600 Classic Tourer en in 2008 zelfs een nieuwe VN2000.”

“Daar heb ik weliswaar vier jaar met veel plezier op gereden, maar toen was ik een beetje klaar met het hele cruiser rijden en alsmaar moeten poetsen. Ben ik overgestapt naar een dikke Europese toerfiets. Eerst een BMW K1200S en vervolgens een K1200GT, maar al na een goed jaar was ik er op uitgekeken. Het blokkarakter wist me niet te pakken, ik miste dat koppel van zo’n dikke tweecilinder, maar ook de looks en het chroom van een cruiser. In 2012 heb ik daarom weer een VN gekocht, deze VN2000 Limited om precies te zijn. Hij stond in Naaldwijk en werd geadverteerd als een gewone VN2000, niet als Limited. Ik wist eerlijk gezegd ook helemaal niet af van het bestaan van die serie, daar kwam ik ’s avonds thuis pas achter toen ik het chassisnummer ging googelen. Bleek het te gaan om een exemplaar uit een gelimiteerde serie van 500, die uit Amerika kwam. Best een beetje speciale motor dus, die ik vervolgens heb gekocht.”

“Een beetje parallel aan deze VN ontwikkelde ik ook een liefde voor Ducati. Bij toeval stuitte ik namelijk bij een klant van me op een 900SS, die al een jaar of zeven in een loods onder een zeiltje stond. Hij wilde ‘m wel verkopen, maar ik had er eigenlijk geen interesse in. Na een paar maanden ging ik toch om, want het was toch ook wel een leuk projectje. De motor heb ik niet volledig gerestaureerd, maar ik heb er wel heel veel werk ingestoken. Drie jaar heb ik er mee gereden, totdat iemand spontaan zo’n enorm goed bod deed, dat ik er geen nee tegen kon zeggen. Van die centen heb ik een 1098S gekocht, die ik nu nog steeds heb. Mijn zoons rijden beide op sportieve motoren en daar past zo’n 1098 perfect bij. Daar rij ik dus ook nog heel veel op. Heel anders, maar ook gewoon enorm genieten. En dan heb ik tussendoor ook nog verschillende KLE500’s gehad. Inkopen, opknappen en vervolgens weer met een paar centen winst verkopen. Daar gaat het me trouwens zeker niet om, het is vooral het bezig zijn met techniek waar het om draait. Pure ontspanning zeg maar.”

“Sinds een jaar heb ik bijvoorbeeld ook weer een 900SS, die vijftien jaar stil had gestaan. Die was feitelijk compleet vergaan, maar ik heb ‘m tot de allerlaatste schroef uit elkaar gehaald en weer als nieuw opgebouwd. Echt een plaatje, waar zoveel aandacht, tijd en liefde in zit, dat ik ‘m nooit meer wegdoe. Dat geldt ook wel voor de VN2000, die eveneens erg speciaal is. Ik kocht hem in volledig originele staat, maar inmiddels is er wel het een en ander aan veranderd. Het eerste wat ik heb aangepakt was de standaard uitlaat, die ik heb vervangen door een exemplaar van Vance & Hines. Om die optimaal te laten functioneren, heb ik er ook een Powercommander op gezet, en een Autotune-module die de optimale afstelling berekent en bijregelt. Dat bijregelen kan ik weer aflezen op een POD-300 display van Dynojet, die links op het stuur zit. Verder heb ik er al snel een uit Amerika afkomstige mechanische cruise-control op gezet, die werkelijk fantastisch functioneert. Ook zijn er een Kawasaki windscherm, Mustang-zadel plus duozit, handvatten, kentekenplaathouder en andere kleine accessoires op gekomen, en heb ik de wielen laten spuiten. Dat is overigens een extra set, de originele wielen heb ik ook nog. Mocht ik willen, dan kan ik de VN weer volledig in originele staat terugbrengen namelijk. Hij heeft inmiddels wel een speciaal plekje in mijn hart veroverd, van alle motoren rijdt ik de meeste kilometers met de VN. Die heeft momenteel bijna honderdduizend kilometer op de teller staan, maar dat zie je er zeker niet aan af. Ik steek niet alleen veel tijd in onderhoud, maar ook heel veel in poetsen. Alle motoren staan altijd blinkend in de garage. Anders kan ik niet slapen!”